Nasza kadra wyglądała źle. Kiepskiej jakości bramkarze, bardzo wiekowa linia obrony, niezbyt błyskotliwi pomocnicy. I zatrzęsienie całkowicie przeciętnych napastników. Dość powiedzieć, że było ich ośmiu w zespole! I to zespole, który miał grać jednym wysuniętym ofensywnym graczem – nie jesteśmy głupi i nie zaatakujemy naszpikowanej gwiazdami Legii trzema napastnikami.

Udało mi się zatrudnić kilku dodatkowych trenerów (w tym, m.in. Tomka Frankowskiego) oraz scoutów. Za zarządzanie zespołem U-18 odpowiedzialny będzie Marek Oględziński, który przeszedł do nas z GKS-u Katowice. Liczę na niego, bo to od jego podopiecznych zależeć będzie przyszłość klubu.

Do zespołu dołączył młody, perspektywiczny, ale już przewyższający Zajaca i Peskovica bramkarz – Gruzin Giorgi Makaridze. Podpisał długoterminowy kontrakt i mam nadzieję, wzniesie nas na wyższy poziom. A potem, dzięki transferowi, zarobi dla nas pokaźną sumkę.

Linia obrony będzie oparta na trzech doświadczonych graczach – Marku Sokołowskim, Pavolu Stanio i Darku Pietrasiaku. Na lewej obronie towarzyszył im będzie młody Adam Pazio. W obwodzie mamy jeszcze dwóch środkowych obrońców – Bartka Koniecznego i Damiana Byrtka, lewego – Piotra Tomasika, oraz człowieka-orkiestrę Tomka Górkiewicza. Tutaj sytuacja wyglądała całkiem nieźle, jak na poziom Podbeskidzia. Jeśli chodzi o młodych zawodników formacji obronnej, to nie nikt mnie specjalnie nie zachwycił – jest Patryk Wenland i Dawid Nagi, ale oni, pomimo 20 lat na karku, nie wydają się zdolni do gry na poziomie Ekstraklasy.

Druga linia na pierwszy rzut oka nie wydawała się wyglądać źle. Skład oparty miał zostać o młodziutkiego wychowanka, Łukasza Zakrzewskiego. Mimo 17 lat od razu uznałem go za materiał na świetnego piłkarza – będzie z niego bielski Andrea Pirlo. Niestety, podczas sparingów nabawił się poważnej kontuzji i wróci do gry dopiero po 2-3 miesiącach. Poza Łukaszem w drugiej linii grać będzie Artur Lenartowski i ktoś z dwójki Damian Chmiel/Dariusz Kołodziej. Podczas kontuzji Łukasza szansę dostanie Adam Deja. W środku pola mogą też grać młodzi zawodnicy tacy jak Adrian Olszewski, czy, od biedy, Anton Sloboda.

Na skrzydłach pograją Sylwester Patejuk i Maciej Korzym, luzowani raz za czas przez Piotrka Malinowskiego. Od biedy zagrać tam może Franck Adu Kwame lub Bartosz Śpiączka, ale nie są to zawodnicy z najwyższej półki. Dwóch młodych – Daniel Bujok i Maksymilian Wojtasik – nie wyglądają na takich, co mogą zrobić oszałamiającą karierę.

W ataku król jest tylko jeden – Robert Demjan, uwielbiany w Bielsku i Białej słowacki napastnik. Wysoki kontrakt powinien odzwierciedlić strzelane przez niego bramki. Po pietach powinien mu deptać młody Sebastian Bartlewski. Poza tym mamy do dyspozycji jeszcze słabiutkich Krzysztofa Chrapka, Wojciecha Okińczyca i kilku juniorów bez szans na karierę.

Szkoda, że mój poprzednik wypożyczył kilku ciekawych piłkarzy, bo wierzę, że Wojciech Trochim, Rafał Grzelak czy Mateusz Kupczak podnieśliby rywalizację w drużynie.

Słowem – sporo szrotu do odstrzału, niewielkie perspektywy , ale kadra raczej wyrównana. Trudno będzie się pozbyć zawodników takich jak Zajac (36 l.), Chrapek (27 l.), czy Okińczyc (27 l). Na testach przewinęło się kilku ciekawych piłkarzy, ale ja zdecydowałem się na Makaridze w tym sezonie.

W międzyczasie udało mi się wynegocjować dwie bardzo ważne sprawy – po pierwszy w ciągu roku rozbudowane zostaną klubowe obiekty młodzieżowe, a po drugie nawiązaliśmy współpracę z koreańskim zespołem Ulsan Hyundai co da nam prawie 50 tys. euro dodatkowego zysku rocznie. Nie wiem, czy Koreańczycy kiedykolwiek zdecydują się wykupić jakiegoś gracza z Bielska, ale dodatkowa gotówka jest zawsze mile widziana.

To wszystko przedsezonowa teoria. Niestety, okres przygotowawczy już zweryfikował te plany, odsyłając na urlop zdrowotny takich piłkarzy jak Pietrasiak, Chmiel, Kołodziej i wspomniany Zakrzewski. Sparingi szły nam jak po grudzie i dopiero na tydzień przed rozpoczęciem sezonu zawodnicy wyglądali na jako-tako ogranych. Nie czułem jednak, że zespół jest gotowy w 100%.