Podczas gdy na zachodzie zapadały ostatnie ligowe rozstrzygnięcia, my w pocie czoła trenowaliśmy do czekających nas, kolejnych trudnych spotkań. Zerkając na wyniki naszych dotychczasowych meczów, można jasno stwierdzić, iż w naszej grupie, nie ma słabych zespołów, a dewiza ,,każdy może wygrać z każdym’’ nabiera podwójnej mocy. Od czasu do czasu, nadzorowałem pracę chłopaków na siłowni, odwiedzając ich w najmniej spodziewanym momencie. Większość z nich solidnie pracowała, ale grupka młodszych, chudych jak sosna zawodników, stała przy przenośnej wieży stereofonicznej i łupała w najlepsze, wszystkie topowe kawałki. Zaciągnięcie ich do solidnej roboty, kosztowała nie tyle czasu, co nerwów, ale od czego miałem Pankratjeva. ,,Rusek’’ szybko zamiótł nimi podłogę, i z miejsca wytłumaczył, że dla cieniasów nie ma miejsca w zespole. Z czasem, dla motywacji, sami braliśmy udział w ćwiczeniach. Mieliśmy nadzieję, że z taką postawą, szybko wpłyniemy na ich płytkie ambicje. Lato w pełni dawało o sobie dać, dopiero w połowie czerwca. Na początku miesiąca rozegraliśmy dwa spotkania. W pierwszym, naszym rywalem był rezerwowy zespół Szawli, według mnie najmniej wygodny rywal, niezwykle trudny do przejścia w obronie, i grający aż nadto agresywnie. Drugim oponentem był medyczny zespół Sveikaty. 

Skład: Normantas (k), Baguzis , Jefiosv, Renusas, Saulenas, Stanikaitis, Rackus (77’ Biskys), Bogdanavicius, Paulauskas (73’K.Stonkus), Lukosevicius (56’ Birskys), Klimavicius

Mecz z Szawlami można śmiało było postawić na plus. Początek spotkania był w naszym wykonaniu marny, przespaliśmy zbyt wiele minut, i chyba tylko dziurawe buty rywali, sprawiały, że do końca pierwszej połowy mieliśmy remis. Rywale strzelili bramkę, po ładnym kąśliwym strzale, my natomiast, wyrównaliśmy, po dośrodkowaniu z rzutu rożnego. Formalnością była sprawa, aby Baguzis, totalnie nie kryty, wyskoczył do piłki, i umieścił ją w siatce. Podobał mi się ten gracz, w szczególności przy stałych fragmentach gry. Potrafił być niebywale groźny, a wszystko to zawdzięczał swojemu nadprzeciętnemu wyskokowi. Miejscowi, śmiali się nawet, że skacze wyżej niż Micheal Jordan, dlatego z po spotkaniu, nasz bohater otrzymał pseudonim ,,koszykarz’’ . Skoro bohaterem spotkania, zostaje strzelec jedynej bramki dla naszego zespołu, to wynik nie był zagadką. 1:1 i jedziemy z  dobrymi morale do Kybertai. Mieliśmy jedynie nadzieje, że owy mecz nie będzie tak brutalny, jak ostatni, tym bardziej, że kilku z naszych zawodników, mogło pauzować za zbyt dużą ilość zebranych żółtych kartek. 




Daleka droga do Kybertai, pomogła mi pomyśleć nad sprawami osobistymi. Prowadząc komis samochodowy, miałem sporo problemów natury finansowej. Okazało się, że kryzys który dotknął nas zimą, był na tyle duży, że nawet spore zyski latem i jesienią, mogą nie pokryć tej straty. Ponadto, moja matka, coraz częściej chorowała, i mimo tego wszystkiego, wciąż nie chciała rzucić tych przeklętych papierosów.

- Palisz?

Zanim się obejrzałem, autobus stał, a nade mną kotwiczył już Jasaitis, z wyciągniętą ku mnie paczką czerwonych ruskich Marlborasów. Wóz zatrzymał się na przedmiejskim placu, niedaleko stacji paliwowej. Korzystając z przerwy urządziłem sobie małą, prywatną pogadankę z Aleksandrisem i Robertem. Jak się okazało nie ja jeden miałem problemy, dlatego wspólnie zdecydowaliśmy, że w najbliższy wolny weekend wybierzemy się gdzieś do baru, aby chociaż na chwilę odpocząć od tego wszystkiego. Będąc na odludziu, jaką z pewnością była miejscowość Kybertai, spotkaliśmy się z miłą atmosferą i życzliwością kilku kierujących klubem. Na podobną życzliwość, rywale nie mieli co liczyć na boisku.

Skład: D. Normantas (k) , Baguzis, Jefisov, Renusas, Saulenas, Stanikaitis, T. Rackus (79’E.Birskys), L. Bogdanavicius, D. Arlauskis, V. Paulauskas, A. Klimaviucius (24’M. Lukosevicius)