Sezon 2010/11 przyniósł wiele niespodzianek. Dysponowałem większym budżetem transferowym, więc postanowiłem zainwestować w przyszłościowych graczy. Na początku okienka do klubu przyszedł z wolnego transferu amerykański bramkarz Josh Lambo. Co prawda nie miał szans wygrać rywalizację w bramce z bardziej doświadczonym Handanovicem, ale w razie jego nieobecności mógł go godnie zastępywać. Potem nadeszły 4 transfery jednego dnia: Ezio Camilleri za 325 tys., Dudu za 10,5mln., Deniz Naki - 3mln. oraz Nikola Vujadinovic - 700tys. Wielkie Nadzieje pokładałem w młodym brazylijczyku Dudu, gdyż jak na tamte klubowe czasy, wart on był majątek. Deniz Naki na początku szykowany był do pierwszego składu, lecz po jakimś czasie stwierdziłem, że lepiej rozwinie swój potencjał w drużynie U-20. Nieco ponad tydzień później dokonałem bardzo ryzykownego zakupu - sprowadziłem Neymara z Santosu za 23,5 mln.! Młody, uzdolniony snajper miał za zadanie wspierać w ataku Floro Floresa. W międzyczasie z wolnego transferu przyszedł Sergio Almiron, którego zamierzałem od razu sprzedać. Ostatnich dwóch zakupów dokonałem w ostatnim dniu okienka. Rob Wielaert został kupiony za 5,75 mln. i stał się od tego momentu podstawowym prawym obrońcą Udinese. Również za tą samą cenę do zespołu przyszedł wielki talent belgijskiej piłki - Romelu Lukaku. Ze względu na swój młody wiek umieściłem go od razu w drużynie U-20, gdzie z Denizem mieli tworzyć wybuchowe duo. Ze względu na duży cios finansowy, wynoszący 49,5 mln. byłem zmuszony pozbyć się kilku zawodników. Z wolnego transferu odeszli: Virtanen, Schumacher, Correale, Gotti, Peron, Matute, Buonocunto, Sissoko, Cobrea, Marino, Finocchiaro. Sprzedałem takich grajków jak Pinzi (1mln.), Sforzini (3mln.), Gerardi (1,3mln.), Nyom (180tys.), Nef (1,7mln.), Isla (6,25mln.), Djuric (800tys.), Koprivec (1,3mln.), Kitoko (3,5mln.), Sodinha (2,5mln.), Mattila (2mln.), Ferronetti (9,25mln.), Rea (60tys.), Chara (2,5mln.). Wypożyczenia: Vujadinovic (170tys.), Orellana (600tys.), Barreto (1,2mln.), Obodo (500tys.), Caruso (500tys.), Corradi (70tys.) i Lukovic (475tys.). Na współwłaścicielstwo poszli: Ighalo (2mln.), Candreva (2mln.), Almiron (1,5mln.), Surraco (220tys.), Laurito (275tys.). Podsumowując, wydałem 49,5 mln, a zarobiłem 45 mln. Muszę przyznać, że ogólnie byłem zadowolony z dokonanych zakupów i sprzedaży. Jedynym błędem z mojej strony było pozbycie się wznoszącej się gwiazdy Mauricio Isli za dość niewielką sumę. Pierwszymi meczami w nowym sezonie miał być turniej zorganizowany przez Aston Villę. Spotkanie inauguracyjne mieliśmy właśnie z gospodarzami. Po bardzo dobrej grze pokonaliśmy ich 2:0. Obydwie bramki zdobył niezawodny Antonio Di Natale. Następnym meczem miał być finał z nie byle kim - samą FC Barceloną! Powiedziałem piłkarzom, że podeszli do tego spotkania na luzie i skupili się bardziej na założeniach taktycznych a nie na wyniki. Ku mojemu zdziwieniu zespół zagrał wyśmienicie i walczył aż do ostatniego gwizdka sędziego. Po heroicznym boju przegraliśmy 3:4, a bramki strzelali Floro Flores, Di Natale oraz Sanchez. Potem były dwa mecze kontrolne - kolejno z zespołem U-20 i zespołem rezerw. W obydwu tych spotkaniach kapitalnie spisali się młodziki, którym dałem pograć. Dwukrotnie bramkarza rywali pokonywał Dudu i po razie Sanchez, Jaime I Neymar. Potem były jeszcze 2 kolejne mecze towarzyskie, w których klasę pokazał Neymar. Wreszcie przyszedł czas na pojedynek w lidze. Trafiliśmy na bardzo wymagającego przeciwnika - AC Milan - i w dodatku był to mecz wyjazdowy. Po porzednich meczach mojego zespołu stwierdziłem, że bardzo dobrze radzimy sobie z trudniejszymy rywalami. Ten mecz to potwierdził - zremisowaliśmy 2:2. Potem przyszło zwycięstwo z Cagliari u siebie (2:1) oraz remis z Atalantą na wyjeździe 1:1. Następnym meczem, jaki mieliśmy zagrać był pojedynek z FC Porto w Lidze Mistrzów. Był to mój debiut w europejskich pucharach, dlatego trochę się denerwowałem. Niestety, po dość jednostronnym pojedynku przegraliśmy aż 1:4. Po tym meczu moi podopieczni mocno wzięli się w garść i wygrali pewnie z Bologną (4:1). Następny mecz zakończył się srogą porażką z Palermo 1:3, a potem jedynie remis z Parmą. Przeżywaliśmy lekki kryzys. Po nieudanej serii spotkań czekał nas drugi pojedynek w Pucharze Europy. Moi zawodnicy mocno zmotywowani przeze mnie wreszcie wygrali mecz 3:1. Potem dwa mecze ligowe: bezbramkowy remis z Juventusem oraz wygrana z Genoą 2:1. Po tych spotkaniach czekała mnie miła niespodzianka. W Champions League wygrałem ze zdecydowanym faworytem - Arsenalem w stosunku 3:2! Bohaterem meczu został Di Natale, strzelając 2 bramki. Po tym meczu nastąpiła kapitalna passa Zebretti. Wygrana z Regginą 3:0, potem z Romą 4:2 oraz z Interem 0:1 na wyjeździe! W każdym z tych meczów swoje trafienie zaliczył D;Agostino, będący w życiowej dyspozycji. W kolejnych spotkaniach LM padały następujące wyniki: remis 1:1 z Arsenalem, zwycięstwo 2:1 z Porto oraz wygrana z Monaco 3:1. Awansowaliśmy z grupy na 2gim miejscu, tuż za Porto. W Pucharze Włoch odpadłem w ćwierćfinale z Fiorentiną. W 1/8 finału LM przyszło mi się zmierzyć z Liverpoolem. Wyniki 2:1 i 1:1 dały mi awans do kolejnej rundy pucharowej, gdzie za rywala miałem Inter. Na wyjeździe niespodziewanie wygrałem 0:2, a u siebie osiągnąłem remis 0:0. Awansowałem do półfinału. Tutaj przyszło mi się zmierzyć z AC Milanem. Po remisie 2:2 u siebie i na wyjeździe czekała mnie seriea rzutów karnych, które przegrałem. Mimo wszystko byłem wniebowzięty postawą zespołu, gdyż nie przewidywałem, że w ogóle wyjdę z grupy. W lidze szło mi bardzo dobrze, zakończyłem sezon na 2gim miejscu tracąc tylko 3 punkty do Juventusu.