Pierwsza kolejka dała nadzieję, druga kubeł zimnej wody. Obydwie dają chyba pewien rozmiar wiedzy na temat tego, jaki potencjał i jakie umiejętności posiada obecny skład FC Barcelony. I obydwie nie powinny być, ani niedocenione, ani wyolbrzymione.

Kontrola na El Sardinero

Mecz z Racingiem do szczególnie trudnych nie należał. Nie było to zwycięstwo gładkie, o czym złudnie mógłby świadczyć wynik, bo przecież gospodarze kilkakrotnie groźnie strzelali z dystansu, mieli rzut karny. Inna sprawa, że świetnie dysponowany był (i nadal jest) Victor Valdes. FCB nie zagrała futbolu nieziemskiego, ale była przede wszystkim kreatywna i skuteczna. Umiała stwarzać sytuacje i je wykorzystywać. To jest kluczem do sukcesów i podstawą taktyki.

Wynik 3:0 i 3 pkt przy jednoczesnym 0:0 i 1 pkt Realu dawało choć cień nadziei, że może uda się uzyskać nad drużyną ze stolicy przewagę większą niż 5 czy 6 pkt i nie obciążać się walką o tytuł do 38. kolejki, nawet jeśli Madryt chyba nadal jest układany przez Mou, a poza tym grał z niełatwym rywalem, dużo trudniejszym niż Santander.

Negatywne deja vu

W każdym razie, dzisiejsze starcie pokazało, że na żadne fory i ułatwienia w stosunku do sezonu 09/10 cules raczej nie powinni liczyć. Nawet jeżeli Real nie wygra z Osasuną, to i tak pozostaje chociażby drużyna Quique Floresa, dużo lepiej dysponowana niż w roku 2009, z wielkim głodem sukcesów i w całkiem niezłej formie.

Nawiązując do samego meczu, jak wskazuje podtytuł, odniosłem wrażenie, że podobną bezradność, bezpłodność w grze i co najmniej średnią nieporadność już gdzieś widziałem. Zero klepki, zero podań w uliczkę, zero pomysłu, zero skuteczności, zero czegokolwiek dobrego w ofensywie było widoczne w dwumeczu z Interem. Chociaż wtedy przynajmniej udawało się coś ustrzelić. Dzisiaj, ciężko było cokolwiek stworzyć, a jeszcze trudniej trafić do siatki. Hercules grał b. mądrze w obronie, zaś co do gry beniaminka w ataku...

Po pierwszej połowie, powiedziałbym, że drużyna Estebana Vigo gra jak na słabszą (w teorii) drużynę. Skupia się na defensywie, broni całym zespołem, gra z kontry, jest skuteczna. W drugiej połowie... owszem, skupiała się na defensywie (bo tego wymaga gra z takim rywalem), owszem, broniła się całym zespołem (jw.), owszem, głównie grała z kontry (także jw.), ale... Była ZDECYDOWANIE LEPSZA od Barcelony. Pozbawiła ją wszelkich atutów w ataku i obnażyła wszelkie słabości w obronie, takie jak gapiostwo czy lenistwo. Gdyby nie VV Hercules spokojnie mógłby wbić jeszcze co najmniej jedną bramkę.

Co pozostaje w takiej sytuacji? Nauczyć się pokory (zarówno kibice, jak i - być może - piłkarze, przynajmniej niektórzy). Nie rozpaczać. Wszystko da się odrobić. I przede wszystkim - rozpoznać przyczyny porażki. Tego, czy tkwi w psychice, taktyce, umiejętnościach, czy w czynnikach niezależnych (o czym niżej). No i po cichu liczyć na potknięcia głównych konkurentów w walce o mistrzostwo, choć, zgadzam się z R. Kałużnym, że "nie obchodzi mnie z kim Widzew przegrał", ergo barceloniści powinni skupić się na własnych, a nie cudzych meczach.

Wirus FIFA

Nawiązując do czynników niezależnych... Zwrócono dzisiaj uwagę na to, że piłkarzom FCB mogą wyjść bokiem wojaże zaoceanowe, bowiem spora część składu grała we wtorek w meczu Hiszpania-Argentyna. Nie wiem, jaki wpływ faktycznie miało to coś na przebieg dzisiejszego meczu; w każdym razie, FIFA chyba powinna wziąć pod uwagę perspektywę zwiększenia przerwy między sparingami reprezentacji a klubowymi meczami ligowymi. Z drugiej strony, można zapytać: a po co? Blatter i spółka mają ważniejsze sprawy na głowie i to nie ona ustala miejsce rozgrywania meczów towarzyskich, tylko poszczególne krajowe federacje. Tak więc, dalekie wojaże poniekąd nie są winą FIFA. Więc czemu to się tak nazywa?

Reasumując tzw. 'wirus FIFA' nie może być solidnym uzasadnieniem dzisiejszej gry.