Kolejny dzień spędzony w pracy, tak właśnie mówi się na dwunastogodzinny zapierdziel przy dokręcaniu śrub, mocowaniu belek, jak zawsze do domu wróciłem zmęczony, o ile tak można nazwać moje 40 metrów kwadratowych. Myśl o każdym kolejnym przyprawiała mnie o ból głowy. Powoli przyzwyczajałem się do warunków tu panujących, ale cóż dobrze wiedziałem po co tu przyjechałem, jak najwięcej zarobić, jak najmniej wydać. Takie było motto mojego wyjazdu, a wyjechałem jako młody człowiek, który w pozbawionym perspektyw kraju nie był w stanie poradzić sobie z własnym życiem. Początki zawsze są trudne, tak sobie wmawiałem kiedy to robiłem zakupy, rozmawiałem, a raczej próbowałem rozmawiać z szefem, cóż mogę stwierdzić, nauka języka nie szła mi najlepiej. Może wstyd się przyznać, ale swoje problemy lubiłem topić w alkoholu, bywało i tak, że gdy rano budziłem się poza moją norką nawet się zbytnio nie dziwiłem, rutyna – myślałem w duchu. Moje życie ograniczało się głównie do zarabiania pieniędzy i przepijania dużej ich części, co niestety mijało się ostro z moim powyjazdowym mottem. Nie miałem przyjaciół, czy choćby nawet znajomych, jedyną moją towarzyszką była butelka taniej wódki, która smakowała jak ruska i tak też wykręcała mi ryj. Do roboty dojeżdżałem najczęściej autobusem, miałem prawo jazdy, ale po co mi ono skoro nie miałem nawet samochodu, zresztą było to dla mnie wygodą. W pracy nosiliśmy takie śmieszne ogrodniczki, nic więc dziwnego, że ludzie przechodzący obok wytykali nas palcami. Zazwyczaj siedziałem na górze, żółty kask, który miał chronić moją głowę zgrabnie ukrywał niedomyte włosy. Pogrążony w swoim monotonnym życiu nigdy nie przypuszczałem, że to co wtedy zobaczyłem tak zmieni moje życie..