Witam wszystkich! Mój pierwszy (i mam nadzieję że nie ostatni manifest), więc zapnijcie pasy i miłego czytania.
Na początku chciałbym przedstawić po krótce historię, która przyczyniła się do rozpoczecia tej kariery. Czy ta historia jest prawdziwa czy jest to wyłącznie literacki wymysł autora? Niech każdy z czytelników oceni to indywidualnie. Cofnijmy się nieco w czasie, do roku 1998. We Francji w tym czasie odbywały się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej, które miały ogromny wpływ na pewną osobę, na siedmioletniego wówczas chłopaka z małej miejscowości. Było to pierwsze spotkanie z piłką na najwyższym poziomie. Popisy takich wirtuozów gry jak Ronaldo. Beckham, Davids, Roberto Carlos, Bergkamp czy Zidane sprawiły, że ten młodzieniec zafascynował się piłką nożną i przestał już wiązać swojej przyszłości z byciem strażakiem, czy policjantem - "Chcę grać tak jak oni, chcę być piłkarzem".
Od tej pory nie można było oderwać chłopaka od piłki. Oglądał wszystkie mecze, tak jak z resztą większość dzieciaków w tym czasie całe dnie spędzało na podwórku kopiąc piłkę gdziekolwiek było to możliwe. Za zebrane na komunii pieniądze kupił sobie koszulki piłkarskie (Andy Cole, David Beckham, Roberto Carlos, Zinedine Zidane i ... Emmanuel Olisadebe). W oddalonym o niewiele ponad 60 km Olsztynie, Stomil przeżywał swoje największe chwile.
W mieście działał wówczas (z resztą funkcjonuje do tej pory) mały klub piłkarski. Bohater tej historii mając 10 lat postanowił więc spróbować tam swoich sił. Bez wiedzy rodziców poszedł na kilka otwartych treningów dla juniorów i młodzików. Zadanie trenera wykonywał poprawnie, z sparingach na połowie boiska potrafił strzelać bramkę za bramką. Trener drużyny młodzieżowej był zainteresowany tym, by młodzieniec grał w jego drużynie, tak więc nakazał chłopakowi rozmowę z rodzicami, w celu wyrażenia przez nich zgody. Chłopak wiedział, że w domu liczy się każdy grosz i taka zachcianka, pomimo wielkiego serducha do gry nie może zostać spełniona, lecz mimo tego spróbował.
Czy historia naszego bohatera potoczyła się jak losy któregoś z dzieciaków na powyższym zdjęciu? Niestety nie... Przeszkodą było ... serducho do gry. Niestety nie chodzi tutaj o atrybuty psychiczne lecz o centralny narząd układu krwionośnego. Chłopak urodził się z wrodzoną wadą serca, nie przeszkadzającą w codziennym życiu, lecz eliminującą możliwość uprawiania sportu w sposób zawodowy. Taka wiadomość dla 10-letniego chłopca, dla którego futbol był najważniejszy była najpotężniejszym możliwym ciosem. Marzenia pękły, niczym mydlana bańka.
Na szczęście miłość do futbolu pozostała, i muszę przyznać że pomimo tego, że nigdy nie założyłem koszulki mojej lokalnej drużyny i nie wylałem hektolitrów potu za nią (no to już chyba wiadomo, o kim była mowa) to ten mały klub jest dla mnie bardzo ważny.
Jaki to klub? Dlaczego zdecydowałem się poprowadzić go w FM 2014 (po raz kolejny) - o tym w drugim manifeście.
Mam nadzieję, że dało się to czytać. Czekam na konstruktywne opinie o manifeście (dotyczące zarówno treści a przede wszystkim dotyczące spraw edytorskich). Nie obiecuję niestety regularnego pisania - (praca, studia, rodzina) - lecz od czasu do czasu coś będzie się pojawiać.
UWAGA - brakuje mojego klubu w liście drużyn, które "mogę odchaczyć" w opcjach manifestu, więc wybrałem narazie Stomil. W drugim lub trzecim manifeście zamienię już na właściwy.
Polska, 2013/2014
Liga Mistrzów dla każdego! Xazar Lankaran
Handluj z tym!
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ