I jest wśród nich królem. Monarchą absolutnym. Gdy trzech lub czterech graczy zasiądzie przed komputerem by grać w CeeMa, zaczynają się dziać rzeczy niepojęte. Normalni zazwyczaj faceci przeobrażają się w... kogoś nienormalnego. Szeregi słów komentujących mecz interpretować potrafią na tysiące sposobów, w większości przypadków nie do końca zbieżnie z intencjami programistów z SI. Odprawiają rytuały magiczne mające ubłagać nieubłaganą zazwyczaj fortunę o jeszcze jedną bramkę. Potrafią na te kilka godzin całkowicie zmienić swoją osobowość, jakby grali w najbardziej rasową grę RPG (o deskach teatralnej sceny nie wspominając). Te zmiany osobowości są chyba najbardziej fascynującym aspektem ceemowej gry wieloosobowej. Może nawet najbardziej patologicznym... Byliśmy świadkami takiej menedżerskiej hulanki – zapis jej właśnie tu przedstawiamy...