To zależy od tego jakie mają predyspozycje. Rzuć screeny ze statystykami Twoich podstawowych napadziorów. Ustawienia taktyczne zespołu też pewnie nie zaszkodzą.

nie dam rady zrobic ss bo mam windows 7 ;/ a napisz co chcialbys dokladnie wiedziec to ci napisze

To pod Win7 nie działa klawisz PrintScreen? W ostateczności możesz zrobić wydruk z ekranu do pliku tekstowego (lub RTF, to jest chyba lepszy pomysł) ze statystyk napastników, wrzucić na darmowy serwer i udostępnić tu link.

działa ale zamiast ss z gry mam ss z pulpitu ;p a to drugie co napisales to nie bardzo kumam moze jednak napisze ci co ? xd

A jakim grasz klubem i jakich masz napastników podaj nazwiska.

Ślask Wrocław
napastnicy
Amusan , Alozi , Bilinski , Szewczuk

Środkowy napastnik (N/NŚ)

Cofnięty napastnik – zawodnik w tej roli ma w razie potrzeby cofać się do linii pomocy po piłkę a potem wybrać między szybkim rozegraniem albo zwolnieniem tempa i poczekaniem na to, aby jego partnerzy zdążyli przesunąć się do przodu. Użyteczny zarówno jako singiel, jak i w duecie. Z reguły w miarę silny i kreatywny. Podobnie jak odgrywający będzie grał często tyłem do bramki, ale raczej z piłką przy nodze niż walcząc o nią w powietrzu. Rzadko kiedy strzela dużo bramek, ale jest za to świetnym asystentem i jako samotny napastnik (Guivarc’h na Mundialu w 1998), i grając w duecie (Teddy Sheringam w Manchesterze)
Obecny przykład – Carlton Cole (West Ham, Anglia), John Carew (Aston Villa, Norwegia)
Klasyczny przykład – Teddy Sheringam (Man Utd, Anglia), Stephene Guivarc’h (Francja)

Środkowy napastnik – z reguły gra na granicy spalonego, czekając tylko na dokładne podanie od partnera z drużyny. Rywal może łatwo go odizolować, dlatego potrzebuje wsparcia ze strony pomocników lub drugiego napastnika. Szybki, dobrze gra z piłką przy nodze i jest niezwykle skuteczny w wykańczaniu akcji. Jest trochę lepiej wyszkolony niż Lis pola karnego – czasem gra trochę cofnięty, aby zając pozycję do podania lub aby wyciągnąć obrońcę. Z reguły najlepszy strzelec w drużynie – na nim opiera się gra w ataku, więc musi dobrze sobie radzić z grą pod presją.
Obecny przykład – Fernando Torres (Liverpool, Hiszpania), Samuel Eto’o (Inter, Kamerun)
Klasyczny przykład - Ronaldo (Real Madryt, Brazylia), Gerd Muller (Bayern Monachium, RFN)

Odgrywający – wielki facet z przodu, który ma strącać piłki do partnerów jak i w razie potrzeby umieć się przy niej utrzymać. Świetny w powietrzu (skoczność, gra głową, siła), jest „celem” zagrań od bramkarza lub obrońców. Jest również dużym zagrożeniem przy stałych fragmentach gry. Nie musi być wybitnym technikiem czy zawodnikiem wykańczającym akcje – jego siła i wzrost są jego głównymi atutami. Jako samotny napastnik może być odcięty od gry, natomiast dobrze wypada w duecie z Lisem lub środkowym napastnikiem,
Obecny przykład – Emile Heskey (Aston Villa, Anglia)
Klasyczny przykład – Jan Koller (Czechy)

Lis pola karnego – ginący gatunek we współczesnym futbolu. A wszystko przez kierunek, w którym „rozwijają” się napastnicy – mają być bardziej wszechstronni, czyli cofać się po piłkę, rozgrywać czy wspierać pomoc. Zupełnie inaczej jest z Lisem – ma sępić w polu karnym i czekać na podania. Łatwo przychodzi mu zdobycie 30 bramek w sezonie, ale cały zespół jest wtedy ustawiany pod niego. Nie ma mowy aby grał jako samotny napastnik. Musi być opanowany, świetnie wykańczać akcje i dobrze się ustawiać.
Obecny przykład – Raul Gonzalez (Real Madryt), Michael Owen (Man Utd, Anglia)
Klasyczny przykład – Gary Lineker (Everton, Anglia)

Kompletny napastnik – czasami zdarza się, że zespół dysponuje szybkim, wysokim, inteligentnym, dobrym z piłką przy nodze i w powietrzu, świetnie wykańczającym akcje zawodnikiem. W takim przypadku zespół ma wiele możliwości. Kompletny napastnik może grać sam, albo w duecie. Może grać tyłem do bramki albo na granicy spalonego. Zawodnik w tej roli jest sam sobie panem – decyduje o tym czy strzela, czy podaje, czy też wspiera pomoc. Mało który zespół dysponuje takim zawodnikiem. Ale jeśli masz takiego „kozaka” w swojej drużynie, to pozwól mu grać tak jak chce – na pewno będzie to z korzyścią dla Twojej ekipy.
Obecny przykład – Didier Drogba (Chelsea, WKS)
Klasyczny przykład – Johan Cruijff (Ajax, Holandia)

Defensywny napastnik – gdy zespół gra przeciwko dużo lepszemu rywaliowi, będzie potrzebował dodatkowej pomocy w obronie. Jedną z opcji jest ustawienie napastnika tak, aby wracał się za akcją na tyle na ile jest to możliwe i wywierał pressing na pomoc rywala. Zespół traci wtedy trochę siły w ataku, ale zyskuje w obronie. Defensywny napastnik musi być niezły w odbiorze, dysponować dobrą wytrzymałością i ochotą do ciężkiej pracy. Jako singiel będzie potrzebował wsparcia pomocników, w duecie będzie skupiał się na dogrywaniu piłki. W sumie jest to bardziej defensywna wersja cofniętego napastnika. Jednak jest to tylko narzędzie niż pozycja na całą karierę.
Obecny przykład – Wayne Rooney (Man Utd)
Klasyczny przykład – raczej narzędzie niż pozycja. Możemy wskazać jedynie zawodników, którzy dobrze wywiązują się z tego zadania w poszczególnych meczach, a nie w czasie całej kariery.

Klasyczna „10” – niemal identyczna rola do OPŚa . Dla przykładu – wielu mówi, że Roma gra ustawieniem 4-6-0, gdy jednak można to nazwać 4-5-1 z Tottim jako K10.
Obecny przykład – Francesco Totti (AS Roma; Włochy), Kaka (Real; Brazylia)
Klasyczny przykład – Roberto Baggio (Włochy), Diego Maradona (Argentyna), Denis Bergkamp (Arsenal, Holandia), Pele (Brazylia)

Popatrz na atrybuty swoich napastników i dobierz im role

widzialem to juz i kopiowac kazdy umie ;]

Dobierz odpowiedni trening dla swoich napastników jak Ci się nie chce to użyj treningu Tuga http://www.cmrev(...)010.html

Ja bym na twoim miejscy jak grasz 2 napastnikami na szpicy dał Bilińskiego a na cofniętego/środkowego Szewczuka.