|
Na początek krótka notka dla osób, które być może po raz pierwszy czytają serię blogów zatytułowanych „3 w 1“. Otóż podczas jednej kariery prowadzę trzy różne drużyny:
1/ Jako LUCAS Mahdi Czyżycki - Real Madryt, który ma za zadanie grupować najlepszych piłkarzy świata i zdobywać jak najwięcej trofeów.
2 i 3/ Jako Łukasz Czyżycki - reprezentację Polski oraz Hoffenheim, klub który ma pełnić rolę szkółki dla wyróżniających się polskich piłkarzy. Pełne wprowadzenie do tej kariery możecie znaleźć tutaj:
|
REAL MADRYT
Pierwszy sezon "pracy" w królewskim klubie nie przyniósł żadnego trofeum, pozwolił natomiast zdiagnozować słabe punkty zespołu. I - wedle mojej oceny - należało zrezygnować z Marcelo oraz Xabiego Alonso. Diagnoza okazała się słuszna. Dobry w ataku, lecz przeciętny w defensywie Marcelo zastąpiony został przez twardego jak skała Kolumbijczyka Álvareza Balantę, a Xabiego Alonso zluzował Lucas Romero. Powiem Wam, że nigdy nie rozumiałem podziwu dla Alonso. Wiadomo - ma doskonałe długie podanie, potrafi też dograć prostopadłą piłkę, ale - na Boga! - jest przeraźliwie wolny i archaiczny w swoim futbolu! Przypomina mi brazylijskiego pomocnika z lat 80-tych Toninho Cerezo. Piłkarz ten był podstawowym ogniwem „Canarinhos“ na Mundialu 1982, ale ja „podziwiałem“ go dopiero w roku 1992, gdy reprezentował Sampdorię Genua. Uwierzcie - większego „hamulcowego“ nie widziałem w całym swoim życiu... Mało zwrotny, dostojny, nudny... Co prawda miał wtedy już 37 lat, ale... tak jakoś kojarzy mi się z Xabim Alonso.
Wracając do wirtualnego Realu - kolejną zmianą było zdecydowane postawienie na Isco, kosztem Modrić’a, który usiadł na ławce. Zmodyfikowałem też nieco taktykę rezygnując z dwóch ustawionych obok siebie defpomów; jednego przesunąłem wyżej, na pozycję nr 8. Wszystkie te korekty dały piorunujący efekt! Ligę wygraliśmy z 14 punktami przewagi nad Barcą a przede wszystkim - triumfowaliśmy w Champios League! Rok wcześniej też dotarliśmy do finału, lecz bezdyskusyjnie ulegliśmy Manchesterowi United. Tym razem ten sam przeciwnik nie miał z nami w decydującym meczu większych szans i po hat-tricku wielkiego Cristiano Ronaldo pokonaliśmy ich 3-1. Jedyna rysa na bardzo udanym sezonie to odpadnięcie w półfinale Pucharu Hiszpanii po dwóch remisach z Villarreal. Co ciekawe - z tym samym przeciwnikiem nie poradziliśmy sobie także rok wcześniej i to na tym samym etapie rozgrywek. Na domiar złego winowajcą był ten sam piłkarz - Pepe. Dla tego gracza nie ma już miejsca w Realu i na pewno się z nim pożegnam. Należy dodać, że świetnie wprowadził się do drużyny młody Adnan Januzaj, który był pierwszym rezerwowym. 18 goli i 22 asysty we wszystkich meczach ma swoją wymowę! Przyszłość przed Belgiem rysuje się doprawdy kosmiczna!
Wyniki:
HOFFENHEIM
Akcja „polonizowania“ Hoffenheim idzie zgodnie z planem. Sezon 2014/15 miał dwa oblicza - słabą jesień i zdecydowanie lepszą wiosnę. Jesienią zbyt odważnie postawiłem na 17-letniego Kownackiego, który nie był jeszcze gotów aby opierać na nim grę ofensywną. I drużyna w pewnym momencie była nawet blisko strefy spadkowej, a gazety zaczęły spekulować o moim zwolnieniu.
Wszystko odmieniło się w momencie styczniowego zakupu (za rekordowe 11,5 mln. euro) Arkadiusza Milika. Piłkarz ten zaliczył doskonałą rundę wiosenną (13 goli) a drużyna była o krok od awansu do europejskich pucharów! Ostatecznie się nie udało, ale 8 miejsce to i tak postęp w porównaniu do sezonu ubiegłego (11 lokata). Dobrym ruchem okazał się zakup Dybaly (12 goli, 5 asyst), stałe postępy czyni Kamiński, pewnym punktem drużyny jest twardy Krychowiak a wypożyczeni z Realu Madryt Allione i Silva dodają „polskiej“ drużynie południowoamerykańskiego poloru. Osobne słówko należy się stoperowi Niklasowi Süle - ten dziwiętnastoletni chłopak zapowiada się na gracza światowej klasy! I pomyśleć, że gdyby nie Football Manager, to nawet nie wiedziałbym o jego istnieniu!
Wyniki:
POLSKA
Po niezwykłych emocjach związanych z Mundialem w Brazylii (możecie o nim poczytać tutaj: Mój Mundial) - pełni nadziei przystąpiliśmy do eliminacji Euro’2016.
Jesienią 2014 roku występy Polski były albo dobre, albo bardzo dobre. Odnieśliśmy cztery zwycięstwa w meczach towarzyskich (z Danią, Uzbekistanem, Szwecją i Szwajcarią) a także wywalczyliśmy cztery punkty w eliminacjach mistrzostw Europy, remisując na wyjeździe z Norwegią i wysoko pokonując Gruzję. Ogólnie mundialowy rok był niezwykle udany - przegraliśmy tylko jeden mecz (z Urugwajem na MŚ). Co prawda ta odosobniona porażka sprawiła, że nie wyszliśmy z mundialowej grupy, ale i tak były przesłanki do optymizmu.
Tymczasem wiosna 2015 przyniosła gorzkie rozczarowanie... Cóż z tego, że znów wygrywaliśmy towarzyskie próby (Łotwa, Węgry), skoro w spotkaniach o bardzo ważne punkty nie powiększyliśmy dorobku... Porażkę z Anglią na Wembley można zrozumieć, lecz największej wpadki pod moją batutą - już nie. Kompromitujące 0-1 z Litwą w Warszawie poważnie skomplikowało nasze plany związane z awansem na Euro’2016. Oczywiście mogę się tłumaczyć, że spotkanie z Liwinami zostało rozegrane miesiąc po zakończeniu sezonu w Niemczech i poziom ogrania zawodników był na poziomie 60%, że głupią czerwoną kartkę zobaczył Boenisch ale... nie chcę się wybielać! Mając w składzie m.in. Roberta Lewandowskiego, który po raz drugi z rzędu wywalczył koronę króla strzelców w Bundeslidze - powinniśmy ten mecz wygrać z zamkniętymi oczami... Pozostaje wiara i świadomość, że w eliminacjach jeszcze nie wszystko stracone!
Słowa kluczowe:
3 w 1
Hoffenheim
LUCAS Mahdi Czyżycki
Polska
Real Madryt
Łukasz Czyżycki
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Umarł król, niech żyje król! Wrażenia z bety FM18
Nie lubię wygrywać
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ