Najważniejszym dla mnie wydarzeniem z okresu czerwiec-grudzień 2012 jest niewątpliwie objęcie posady selekcjonera reprezentacji Polski. Na Euro 2012 drużyna pod wodzą Franciszka Smudy nie spełniła nadziei, odpadając już w fazie grupowej. Przedemną jako selekcjonerem PZPN stawia cel awansu do baraży eliminacji MŚ 2014. Grupa eliminacyjna nie jest na pewno łatwa, bo prócz Polski znalazły się tam zespoły Hiszpanii, Serbii, Bułgarii, Albanii i Kazachstanu. Niemniej, może poza drużyną z Półwyspu Iberyjskiego są to zespoły w naszym zasięgu.

Z kolei przed Ruchem Chorzów kolejna szansa awansu do fazy grupowej LM oraz walka o trzeci tytuł mistrzowski z rzędu. Chcąc powtórzyć zeszłoroczne sukcesy wzmocniliśmy skład, a w klubie pojawili się gracze tacy jak Daniel Carvalho, Gonzalo Sorodno, George Ogararu, Dervydas Sernas oraz Jeffrey Leiwakabessy. Pożegnać musiałem się m. in. z Rafałem Grodzickim, Ronaldem Sikliciem, Krzysztofem Nykielem czy Piotrem Gizą. Liczyłem, że nowi gracze zapełnią te luki.

Sezon rozpoczeliśmy w eliminacjach do LM, gdzie mierzyliśmy się z fińskim zespołem Valkeakosken Haka. Dwumecz okazał się formalnością i rozbiliśmy klub ze Skandynawii 3:0 oraz 4:0. W międzyczasie obroniliśmy Superpuchar Polski ogrywając krakowską Wisłę 3:1.

3. faza kwalifikacji LM to po raz kolejny pechowe losowanie. Trafiamy na mistrza Belgii - Anderlecht. Szczerze mówiąc obawiałem się bardzo tego spotkania, niesłusznie. Już w pierwszym meczu rozwialiśmy wątpliwości co do awansu zwyciężając 4:0, co prawda rewanż przegraliśmy 1:2, ale kogo to interesowało.

Kolejna runda, już ostatnia przed fazą grupową to mecze Ruchu z Rosenborgiem Trondheim. Wygrana 3:0 w Chorzowie bardzo nas przybliżyła do awansu i remis wywalczony na wyjeździe w pełni nam wystarczył. Ruch Chorzów po raz drugi z rzędu w fazie grupowej Ligi Mistrzów!

W czasie rundy wiosennej dopadła nas plaga kontuzji, która szczególnie dotknęła lewą stronę pomocy. Kontuzjowani byli Janoszka, Sernas, Fidel Martinez, Aleksandar Petrovic, więc wszyscy gracze którzy mogą występować na lewej flance. Z koniecznośni przesuwałem tam lewego obrońcę Leiwakebessiego, który radził sobie świetnie. 

W lidze miażdzyłem rywali niczym walec, oparła mi się jedynie Lechia Gdańsk, czyli zespół, który zawsze daje mi popalić. Dość powiedzieć, że w Trójmieście wygrałem jak dotąd tylko raz, w zeszłym sezonie, a Lechia potrafiła pokonać mnie nawet w Chorzowie. [notabene grając z Arką w pierwszym sezonie także przegrałem w Gdynii].

W okresie od 21. października do 10. listopada rozegrałem, aż 7 spotkań i był to najtrudniejszy okres rundy. Wyszedłem jednak z tej próby obronną ręką ogrywając  Śląsk [dom], Lech [wyjazd], Legia [wyjazd] oraz Koronę [dom]. Do tego dołożyłem pokonanie GKS Bełchatów w Pucharze Polski.

Niestety w LM nie było już tak różowo. Co prawda pokonałem Zenit Sankt Petersburg 3:0 na Stadionie Śląskim, a z Manchesterem United nawet prowadziłem na Old Trafford. Ale mecz z Czerwonymi Diabłami zakończył się nasza porażką 5:2 [2 gole Irvena Avili], a pojedynki z Atletico Madryt, czyli mecze przyjaźni dla naszych kibiców zostały przegrane w stosunku 0:1. W ten sposób na skutek pechowego układu innych spotkań pożegnaliśmy się z szansą na awans już po 4 meczach grupowych. Na szczęście ograliśmy Zenit 1:0 grając w zimowych warunkach w Sankt Petersburgu, a zakończyliśmy te rozgrywki miłym akcentem w postaci remisu 1:1 z Man Utd, tracąc wyrównującą bramkę w 89. minucie.

Zajmując trzecie miejsce w fazie grupowej LM awansowaliśmy do 1. rundy eliminacyjnej Ligi Europejskiej [czyli 1/16] gdzie przyjdzie nam się zmierzyć z Hoffenheim, czyli drużyną dobrą, ale w naszym zasięgu. Z kolei w 2. rundzie [1/8] czekał będzie na nas zwycięzca pary Villarreal - Benfica.

Sama końcówka rundy w lidze była kiepska gdyż zremisowaliśmy z Górnikiem 0:0 oraz przegraliśmy z Wisłą 1:0, ale mam nadzieję że na wiosną sobie to odbijemy.

Tabela po rundzie jesiennej:

Terminarz rundy jesiennej:

Z reprezentacją poszło mi nieźle. Przegrałem towarzysko z Turcją [0:1], następnie już w eliminacjach z Hiszpanią [0:2] w Murcii. Kolejne mecze eliminacyjne z Bułgarią [4:0] w Łodzi oraz z Serbią [3:0] w Belgradzie poprawiły jednak nastroje. Odnośnie eliminacji zaskakująco dobrze radzi sobie Albania remisując z Serbią i Bułgarią oraz pokonując Kazachstan. Dzięki temu, moje szanse na awans do baraży oceniam bardzo wysoko.

Obraz sielanki zakłóciła porażka 3:1 w wyjazdowym spotkaniu z Mozambikiem, ale grali tam zawodnicy, których chciałem sprawdzić w perspektywie kolejnych meczy kadry i większość z nich zawiodła.

Podstawowa jedenastka reprezentacji Polski:

Kuszczak - Boenisch, Perquis, Stawarczyk, Sadlok - Błaszczykowski, Bandrowski, Obraniak, Rybus - Janczyk, Lewandowski

Z kolei w zespole z Chorzowa największymi gwiazdami są w tej chwili Piotr Stawarczyk, Gabor Straka, Łukasz Janoszka [wszyscy trzej występują także w reprezentacji Polski, ale Janoszka raczej epizodycznie], Irven Avila [21 bramek w 28 spotkaniach tej rundy], Krzysztof Pilarz i Daniel Carvalho.

W przerwie zimowej dalej wzmacniam zespół, aby podnieść poziom gry na wyższy poziom. Sprowadziłem zdolnego Aldino Modeste z Wysp Zielonego Przylądka, Sergio Motę z Sau Paulo, Bruno Renana z Szachtara Donieck [wypożyczenie - klub patronacki]. Oraz za 16 mln złotych 19 letniego napastnika z Argentyny nazwiskiem Ernesto Galarza, który zapowiada się wyśmienicie.

Transfery:

Zachęcam do komentowania.