Mój problem z oceną Football Managera 2013 wiąże się głównie z tym, że jest dla mnie nijaki. To nie jest tak, że nie mógłbym go polecić jako dobrej gry, którą warto mieć. To udana kontynuacja serii. Kolejna wersja podobnego stylu, na podobnym poziomie grywalności, z podobną ilością niedoróbek zwłaszcza w trybie przedstawiania meczu.

Jak się zarządza? Football Manager 2013 to niestety nadal bardziej gra na klikanie kontynuuj i mierzenie się z każdym dniem meczowym niż na sprawne zarządzanie w długiej perspektywie. I to nieważne czy prowadzisz klub z szóstej ligi angielskiej, Celtic Glasgow, czy Górnik Zabrze. Rozwój klubu z niższych lig to nadal kwestia umiejętności trenerskich i transferowych menedżera niż pokonania przeciwności w zarządzaniu, infrastrukturze czy piłkarskiej kulturze. Jesteśmy sami i w pojedynkę mamy załatwiać problemy klubu. Zespołem zarządzamy, ale nie współrządzimy z kimś. To nie uczy współpracy, a raczej nakazuje myśleć o indywidualizmie gracza. Nadal jako menedżerowie przypominamy żołnierza, który ma zastrzelić niezliczonych przeciwników niż człowieka, który poprzez współpracę pokaże jak osiągnąć sukces. To odrywa od rzeczywistości. Dalej bierzemy to styl wyścigu szczurów. No, ale czy to duma być najlepszym szczurem?

W kwestii zarządu i sztabu nadal prosimy bardziej o to, żeby nie przeszkadzali i pozwalali niż liczymy na to, żeby nam pomagali osiągnąć sukces. Wciąż będzie działało to, że w najgorszym klubie najlepiej wyrzucić wszystkich i zatrudnić nowych, dostępnych piłkarzy niż starać się rozwijać tych piłkarzy, których mamy. Taki pomysł zablokuje liczbowe określenie potencjału – na sztywno, jak beton, jak ściana nie do przejścia. Nie dorobiliśmy się jednak lepszej koncepcji, dlatego nadal sprawdzą się stare recepty. Jeśli umiałeś grać w poprzednie wersje gry, to w tej także będzie dobrze. Jeśli nie umiałeś, to chociaż zadawaj sobie i ewentualnie innym pytania, na które wcześniej sam próbowałeś odpowiedzieć. Nie doszło do zmian.

Jedyną nadzieją pozostaje rozwój trybu online, który może przenieść rywalizację w Football Managerze na inne poziomy. Tak jak przeszliśmy z suwaków na polecenia, tak w rywalizacji powinniśmy przejść z pojedynków z komputerowymi rywalami na rzeczywistych. To warunek rozwoju, który wciąż jako społeczność mamy do zrobienia.

Od dzisiaj największej podniety nie powinny budzić fabularyzowane kariery chłopców, którzy siadają przed komputerem i mierzą się z wytworem programistów, tylko historie graczy, którzy stają przeciwko żywym menedżerom. Dlaczego właściwie jeszcze tego nie robimy? Jesteśmy przyzwyczajeni do zwyczajnej rozgrywki?

Jeśli przerastają nas problemy organizacyjne, to nie nauczyliśmy się niczego jako menedżerowie. Football Manager nie nauczył nas wiele i był to, prócz frajdy komputerowej (cennej) czas zmarnowany. Kolejny raz ogłaszam gotowość do zmiany.

 Koniec z odpowiedziami: nie da się, nie uda się, nie mamy czasu. Po czasie przystosowania się do nowej wersji gry powinien przyjść czas rozpoczęcia rywalizacji na serio – między nami. To trochę tak jak na podwórku, gdy coś się zmienia, oddają nowe boisko i można grać już lepiej, na lepszym boisku, ale nadal z przyjaciółmi, kumplami i znajomymi. Niekoniecznie dla udowodnienia swoich umiejętności, ale przede wszystkim dla socjalizacji, wejścia na nowy etap i wykorzystania możliwości, które mamy. Football Manager jest grą wokół której powstała niezwykle aktywna społeczność, ale dlaczego ta społeczność tak bardzo nie chce grać ze sobą? Dlaczego nadal najciekawszymi rozgrywkami są te z komputerowymi rywalami?