Ostatnią część cyklu mogliście przeczytać cztery dni temu – zamknęło się okienko transferowe, grała Ekstraklasa, nasze drużyny w pucharach, oczywiście także Matusiak podjął dramatyczną decyzję o zakończeniu swojej kariery. Spokojnie… o wszystkim będzie po kolei.

Na początku Mrowiec z Klimkiem zmienili kluby i razem przenieśli się do Hearts. Nie wiadomo co tam będą robić, bo chyba do gry w piłkę ich nie zabrali. Chyba, że zdarzy się cud i tak, jak Dziekanowski z Żurawskim podbiją serca szkockich kibiców. Kompletnie nie rozumiem ich decyzji, ponieważ Kowno ostatnio ograło Rangers w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów. Po co więc pędzą do tak słabej ligi?

Potem Legia zagrała piach, a Lech zmarnował szanse na zyskanie kolejnych punktów do rankingu UEFA. Okienko transferowe zmierzało do finiszu i Arkadiusz Malarz został wypożyczony do OFI Kreta. A jeszcze niedawno ktoś chciał go w reprezentacji. W Grecji był chyba nawet jednym z lepszych bramkarzy – widocznie to były fuksy, a nie umiejętności.

Smutno zrobiło się kiedy Matusiak strzelił focha i zakończył karierę. Teraz na moment się wyłączcie i zastanówcie nad tym z czym kojarzy się Wam ten piłkarz. Mi z świetnym dryblingiem serwowanym kibicom w Bełchatowie, a nawet wcześniej - już w Płocku. Następnie ze sporą nieskutecznością w ligowych zmaganiach, ładnym golem strzelonym po rykoszecie przeciwko Serbii oraz smutnym wojażom kolejno w Palermo, Heerenveen i Wiśle Kraków. Na pewno kluczowym piłkarzem dla losów polskiej piłki nie był, jednak w czymś jej pomógł. Czy to już naprawdę koniec tego piłkarza? Smutne, polska piłka jest mała i słaba – przecież jeszcze niedawno był jednym z kandydatów do wyjazdu na Euro. Widocznie coś pękło – polscy piłkarze nie potrzebują już psychologów tutaj trzeba psychiatrów.

Potem Wisła wylosowała Tottenham, a Lech Austrie Wiedeń. Niby Kolejorz trafił na słabszego rywala, ale widząc jego wczorajsze popisy w Gdyni – krótko mówiąc nie widzi mi się to. Biała Gwiazda sprowadziła podobno podstawowego obrońcę Santosu – można by rzec: wreszcie! Jednak raczej bardziej pasuje: po co?!

Smolarek przeniósł się do Boltonu dzięki czemu może wreszcie jakiś polski piłkarz strzeli pierwszą bramkę od 16 lat w Premiership. Najbliżej do tej pory był… Rasiak, tyle że on trafił ze spalonego. Zanim przejdziemy do Ekstraklasy popis dał bohater ostatnich dni - Boruc, szczegóły na blogu M8. Od siebie dodam jeszcze, że oprócz tego co na boisku liczy się coś więcej. Bo to nie wynik powinien być sukcesem i triumfem. Co bardziej smuci niż zachowanie Artura, to słowa Ireneusza Jelenia, który nosi się z zamiarem zakończenia kariery reprezentacyjnej.

Cytat:

- Jeleń nie ma zamiaru nadal uczestniczyć w farsie z powołaniami lub częściej z brakiem powołań go do drużyny narodowej - można przeczytać w dzienniku "Polska".- Sytuacja ta męczy samego piłkarza, jego sympatyków, jak i choć chyba w mniejszym stopniu, trener reprezentacji - czytamy dalej.
- Dlatego chcemy iść selekcjonerowi na rękę i uwolnić go od konieczności podejmowania trudnych wyborów z powołaniem Irka lub nie na kolejne mecze - gazeta cytuje menedżera Jelenia, Tomasza Kaczmarczyka.
Zdaniem dziennika zawiedziony piłkarz zamierza wydać oświadczenie, za pośrednictwem którego zrezygnuje z gry w reprezentacji do czasu, kiedy jej trenerem będzie Leo Beenhakker.
- Decyzja o rezygnacji będzie może niezbyt popularna, ale ktoś wreszcie musi pokazać w tej drużynie jaja - kończy menedżer napastnika Auxerre.

Nasi piłkarze są naprawdę mali. To na pewno jest żenujące.

Na osłodę przychodzi Ekstraklasa, gdzie przypominam – grają zawodowi piłkarze. Zaczęło się od meczu Bełchatowa z ŁKS, który być może oglądał Paul Scholes. Dlaczego? Dlatego, że potem w Monaco używał podobnych technik co piłkarze Bełchatowa, z tą różnicą, że trafił na sędziego, który odwrotnie niż nasi arbitrzy obserwuje to, co dzieje się na boisku. Obrona GKS-u była nieudolna, nieporadna i piłkarze z tej formacji mogliby wypowiadać się podobnie do Fabiena Bartheza:

Cytat:

Nieświadomie zakochałem się w małej, okrągłej, kuli, która czasami jest zabawna, a czasami nieznośnie się odbija, kiedy ktoś do mnie podaje…

W Polonii Warszawa wreszcie zaczął strzelać ten talent – Ivanovski, nawet urządził sobie swego rodzaju show. Dla Polonii Bytom hat-tricka strzelił lewy obrońca Marcin Komorowski, jak napastnicy mają problemy z celownikami, to ktoś musi. Rozbawił mnie trener Motyka, po pierwsze dlatego, że jego szarańcza, tym razem zmodyfikowana wreszcie coś dała. Po drugie – świetnie wypowiedział się o Komorowskim – gdyby grał w ataku, to żadnej bramki by nie strzelił. Sens rozumiemy, ale mimo wszystko zabawne.

Arka zatrzymała Lecha, którego kibice widzieli już w koronie. Panowie – 6 punktów w 4 meczach, to takie… normalne. Kolejorz jakoś nie potrafi się skoncentrować, w szczególności na mecze ligowe i jeżeli będzie grał tak dalej, to o mistrzostwie nie ma nawet co marzyć. Powiedzmy sobie szczerze Franciszek Smuda wybitnym trenerem nigdy nie był. Nie jest to oczywiście przypadkowy człowiek, ale chyba z tego Lecha klubu na niezłą europejską skalę nie zrobi. Jednak sprawiedliwie trzeba mu przyznać, że Lewandowski jest w genialnej formie i liczę, że Leo da mu szansę już w najbliższy weekend. W Zabrzu ta sama Legia, która kompromitowała polską piłkę w dwumeczu z FK Moskwa z łatwością ogrywa Górnika. Roger znowu jest gwiazdą, wreszcie jakiś hiszpański piłkarz debiutuje, czyli nic nowego – Legia idzie na majstra. Były jeszcze średnie derby Krakowa, które zepsuł sędzia.

Niebawem okaże się jak prezentuje się nasza reprezentacja w eliminacjach MŚ. Jeżeli zdobędziemy mniej niż 4 punkty, to Leo chyba odejdzie. Bądźmy jednak optymistami – Słowenia i San Marino są do ogrania.