Football Manager 2010 to chyba najlepsza gra z serii, tzn. mi się w nią najlepiej gra. W ciągu 3 sezonów w Newcastle wygrałem Championship, zająłem 7 miejsce w lidze, doszedłem po półfinłu pucharu Uefa, zająłem 5 miejsce w PL, wreszcie mi się znudziło i zacząłem czymś mocniejszym. Klub się zwie Udinese Calcio, zespół posiadający wielkie gwiazdy, zespół nie grających w europejskich pucharach, idealny dla mnie. Szło pod górkę pierwsze 3 mecze w lidze to cudem wywiezione remisy i minimalna wygrana kolejno z jedenastkami Livorno, Cagliari, Catanii. Miałem świetnych zawdoników w srodku pola, gram 4-5-1, z czego 3 genialnych pomocników siedzi na ławie, przed styczniem się wkurzałem, że za mało grają, ale właśnie, do czasu. W wyjściowym teamie grali w środku:

Inler-D'Agostnio-Annan

Z tego na ławce siedziały wielkie talenty ze sporymi umiejętnościami : Asamoah, Kitko, Verratti. Do tego w obiegu był jeszcze Sommarco i od biedy Isla. Żyć nie umierać. Po 20 kolejkach byłem 2 w lidze, punkt straty do Interu. Wszyscy grali genialnie, żaden z nich nie miał kontuzji, ani zawieszenia.  Przyszedł czas PNA, ze składu na mistrzostwa polecieli Annan i Asamoah. Ok, spoko. Mam jeszcze Inlera i D'Agostino z wielkich graczy. W następnym meczu Inler otrzymał czerwoną kartkę, zawieszenie na 4 mecze, świetnie. Przed kolejnym meczem wyleciał Sommarco. Dobra, gramy. Minuta 19 na noszach zostaje wyniesiony D'Agostino. Filar mojego składu, rozgrywający, koleś od zadań specjalnych, ile razy mnie ratował swoimi rzutami wolnymi i podaniami do Di Natale. Dramat. W obwodzie został Verratti i Kitko po kontuzji ze środkowych pomocników. Dało radę jeszcze grać. Przyszedł mecz z Atalantą. Verratti kontuzja, Isla kontuzja. Zostaje Kitko! A mecz ważny, bo różnica w tabeli między 1-4 miejscem wynosiła 2 pkt. Ja byłem drugi. W owym spotkaniu, na początku Kitko doznał kontuzji, nie było na kogo zmienić, grało się obrońcami w pomocy, gdyż taktyka była idealna, udawało mi się nią wygrywać prawie wszystko. W tym przypadku od Atalanty doznałem poraki 4:1, staciłem najwięcej bramek w tym psotkaniu, bo tak nigdy mi nie strzelali więcej jak 2. Czy to paradoks, że jak nikt ze składu nie wypada, to nie wypada, a jak wypadają to wszyscy? Udało mi się dograć następne 3 mecze i utrzymuje się na 3 pozycji.