Rok 2028 zbliżał, się szybko. Dzień za dniem, mecz za meczem. W lidze idzie nam tak sobie. Wprawdzie rzadko przegrywamy, to jednak zdobywanie punktów ciężko nam przychodzi, a zwycięstwa przeważnie są skromne. No ale jesteśmy w roli beniaminka, więc walka o awans to wyższej ligi jest sporym skucesem.

Zarząd uważa, że zespół prowadzę doskonale, wynosząc go ku sukcesom i tak dalej. Bądź co bądź jest dobrze, a nawet świetnie. W szatni panuje bardzo dobra atmosfera, co sporo pomaga w osiąganiu dobrych wyników w meczach przeciwko cięższym rywalom.

Listopad i grudzień, to dość sporo spotkań, lwią ich część stanowiły puchary, w których od York radzi sobie bardzo dobrze już od chwili objęcia przeze mnie stanowiska menedżera w tym klubie. Przecież rok temu dotarliśmy aż do trzeciej rundy FA Cup, gdzie pechowo przegraliśmy z QPR, a także wygraliśmy FA Trophy.

No ale po kolei. Najpierw w piętnastej kolejce zagraliśmy przeciwko MK Dons na własnym stadionie, osiągając pewne zwycięstwo 2:0 po trafieniach Lennoxa i Morrisa. Była to prawktycznie rozgrzewka przed czekającym nas ćwierćfinałowym meczem (Johnstone's Paint Trophy) przeciwko Bradford, które na codzień rywalizuje w Coca-Cola League 1. Spotkanie nie zaczęło się dla nas najlepiej. Już w drugiej minucie gola zdobył Oliver Preston. Moi podopieczni wzieli się szybko za odrobienie strat, co poskutkowało trafieniem Constantina w 12 minucie. Druga połowa to przewaga Yorku, udokumentowana bramkami Morrisa i Wheelera. Na koniec do siatki Stevensa trafił Middleton i spotkanie zakończyło się nieoczekiwanym zwycięstwem Yorku 3:2.

Czasu na świętowanie nie mieliśmy wiele. Po spotkaniu z Bradford mieliśmy tylko trzy dni na przygotowanie się do kolejnego bardzo ciężkiego wyjazdu. Znów zagraliśmy przeciwko klubowi z League 1, tym razem było to Carisle w pierwszej rudnie Pucharu Anglii. Całe spotkanie roztrzygnęło się w pierwszym kwadransie, najpierw w 7 minucie piękną bramkę zdobył Morris, a następnie gospodarze wyrównali i 1:1 utrzymało się do końca. Mecz powtórkowy miał być bardzo zacięty. Lecz na The York Community Stadium rozgromiliśmy gości aż 4:0, po hat-tricku Morrisa i jednym golu Salasa. Teraz to już można było świętować.

Aby nie mieszać za bardzo, dokończę o pucharach. Tydzień po rozbiciu Carlisle zmierzyliśmy się z zespołem Crewe w drugiej rundzie FA Cup. Nasi rywale również są z League 1 i znów zagraliśmy na wyjeździe. Ale nie zawsze wszystko się udaje. Gospodarze pokazali, że nie bez powodu grają o jedną klasę rozgrywkową wyżej, walcząc jeszcze o awans do Championship. Ulegliśmy i wysoko 0:3, mimo że samo spotkanie było bardzo wyrównane, a bramki były dość przypadkowe. Ale tak czy inaczej zaliczyliśmy udany występ w tym pucharze.

Tuż przed świętami rozegraliśmy jeszcze mecz z Tranmene o finał Johnstone's Paint Trophy. Rywal znów był (jakieś fatum w tym sezonie?) z CC League 1, ale tym razem zagraliśmy na naszym terenie. Spotkanie było bardzo wyrównane i po wyniku 1:1 dopiero rzuty karne miały wyłonić zwycięzcę. I tu moi podopieczni okazali się lepsi, pewnie wykorzystując wszystkie jedenastki. Awansowaliśmy więc do finału i mamy szansę na pierwsze w historii klubu zdobycie tego trofeum. Naszym rywalem będzie Hartlepool, z którym rywalizujemy o mistrzostwo. Pierwszy mecz odbędzie się na ich stadionie 25 stycznia, a rewanż niecały miesiąc później.

No to teraz przez kilka tygodni piłkarze odpoczną od pucharowych zmagań. Jeśli chodzi o ligę to wspinamy się coraz wyżej, znów mamy pewną serię bez porażki i powoli zmniejszamy dystans do lidera i po dwudziestu kolejkach jest to już tylko siedem punktów. W 26 spotkań pozostałych do końca możemy wskoczyć na pierwsze miejsce, lecz będzie to wymagało od piłkarzy jeszcze większego wysiłku, najlepiej takiego, jak w pucharach.

Po zwycięstwie nad MK Dons trzykrotnie wygraliśmy oraz dwa razy podzieliliśmy się punktami z rywalem. Najpierw było 0:0 z Doncaster, rażąca niecelność naszych przeciwników i genialne parady ich golkipera. Następnie zagraliśmy z Kettering. Po dwóch błędach Lennoxa szybko się zrobiło 0:2, lecz szczęśliwie zakończyliśmy mecz na 3:2 dla nas, prawdziwy powrót z piekła.

Kolejnych meczach wciąż brak skuteczności i niskie wyniki, 1:0 z Bristol Rovers po trafieniu Wheelera, 0:0 z Ipswich i 1:0 z Walsall. Skromnie, to fakt, ale liczą się tylko punkty, za samo zaangażowanie mistrzostwa nikt nam nie da.

Tak, jak wspominałem, mamy siedem punktów straty do lidera, co przy długości rozgrywek nie jest za wiele. Straconych bramek mamy najmniej w lidze, lecz nie strzelamy ich też za wiele. Wciąż staram się to zmienić. W styczniu do klubu przyjedzie nowy napastnik z Coventry (wypożyczony do Kettering), a może też jeden czy dwóch pomocników. Niestety z klubem nie chciało się związać kilku wspaniałych graczy. Chciali grać dla Yorku, lecz nie mogłem spełnić ich dość wygórowanych wymagań co do pensji, więc woleli przejść na emetyrurę niż zgodzić się na trochę mniej. A prezentowali poziom Premiership, prawdziwe młode perełki...