19 czerwca 2012 

  Piłkarze w milczeniu opuszczali płytę boiska . Już po wszystkim. Odpadliśmy. Dla nas, futbolowa gorączka się skończyła. Cały stadion żegnał nas brawami, nawet rozradowani Grecy.

  Nawet prezes Grzegorz Lato zatrzymał nas w tunelu i wielce rozradowany uściskał każdego piłkarza. Słowa o "świetnej reklamie dla polskiego futbolu", "niesamowitej grze" odrobinę poprawiły humory piłkarzy, ale każdemu z nich zaszczepiłem ambicję na dużo więcej.

- Biorę to na siebie panie prezesie. To moja wina. Przerosła mnie ambicja. Zrozumiem jeśli mnie Pan zwolni - zacząłem, gdy prezes zbliżał się do mnie.

- Co ty takiego wygadujesz?! Zwolnić? Broń Boże! Przełamał pan stereotyp o "kontratakach wyssanych z mlekiem matki". Pokazał piłkarzom inny styl gry! Niech pan lepiej pójdzie przemyśleć wszystko jeszcze raz, a na pewno dojdzie pan do tego samego wniosku co ja - odpowiedział  uśmiechnięty prezes i popędził do kamer.

Korzystając z odwróconej uwagi dziennikarzy przecisnęliśmy się do szatni, a stamtąd do autokaru. Gdy zameldowaliśmy się w hotelu powiedziałem piłkarzom, że odwalili kawał dobrej roboty i, że jestem z nich dumny, a także życzyłem miłych wakacji. Wszyscy podziękowali i się rozeszli, tylko Marek podszedł do mnie.

- Wuju, chodzi o to, że Łukasz zaprosił mnie i Krzyśka do siebie do Hiszpanii i chyba muszę cię spytać, jako mojego jedynego opiekuna, o pozwolenie.

- Jasne, nie ma problemu. Tylko masz się stawić na pierwszym treningu w klubie we w miarę dobrej kondycji.

- To się rozumie. Wiem jak wyglądają treningi u Kidda.

- To dobrze. Jedzie ktoś z tobą? - mrugnąłem porozumiewawczo.

- Taaak - uśmiechnął się.

- To pozdrów ją ode mnie i baw się dobrze.

- Taki mam zamiar - powiedział Marek i poszedł pożegnać się z resztą drużyny.

Ja tymczasem poszedłem do hotelowego baru, gdzie pochylony nad różnymi trunkami spędziłem noc rozmyślając. Rano kupiłem jakąś gazetę i zobaczyłem nagłówek:

"Przejęliśmy syndrom Hiszpanii: Gramy pięknie jak nigdy, przegrywamy jak zawsze"

- Taaak. to chyba najlepsze podsumowanie dla kadry...