- Nie wiem, jak ty to sobie wyobrażasz. Przecież jak go nie powołasz, to cię wywalą.

- Jasne, jasne. Mnie? Boga? Serio? Nie ma szans.

- Pff.. proszę cię, nawet gdybyś był mną to by cię zwolnili. Musisz, po prostu musisz go zabrać na EURO.

- Musi to na Rusi. Chcesz zostać panią selekcjoner? Wtedy będziesz mogła powołać kogo tylko chcesz!

- Wal się Michał.

- To wyjdź, nie będę tego przy tobie robił.

- Ale ty jesteś głupi... – Liz wyszła śmiejąc się pod nosem.

Wszystko rozbijało się o powołanie dla Joe Cole’a, który według wielu mimo 34 lat na karku wciąż stanowił ważne ogniwo Dumy Albionu. Jednak nie dla mnie. Mając w planach kolejną zmianę pokoleniową z myślą o Mistrzostwach Świata 2018, nie mogłem sobie pozwolić na zabieranie do Walii i Szkocji graczy, którzy nie będą w stanie grać chociażby 20 minut na Mundialu. Jednak cóż poradzić, gdy zastępców brak? Wciąż miałem dylemat, bo w gruncie rzeczy Cole powinien być na emeryturze, ale znikąd odsieczy na jego pozycję. Pozostało mi tylko udać się do jedynej osoby, która mogła rozwiązać mój problem...

- I co ja mam z nim zrobić? Powołać czy nie?

- Jedz zupę, bo ci wystygnie.

- Dzięki mamo, potrzebowałem tego.

- No ale co ja mam ci poradzić, w końcu to ty odpowiadasz za kadrę a nie ja.

- Przecież wiem. Mogłabyś mi jednak podsunąć jakiś pomysł.

- Nie masz pomysłu? Kup go!

- Ty z wiekiem masz coraz bardziej suche żarty.

- Dosyć tego. Marsz do pokoju, masz szlaban. Nie dostaniesz kolacji, dopóki na coś nie wpadniesz!

Siedząc na łóżku i myśląc o tym, dlaczego właściwie nie przeciwstawiłem się własnej matce będąc 36-letnim mężczyzną, próbowałem przypomnieć sobie jakieś konkretne nazwisko mojego własnego Jezusa, człowieka, który zastąpiłby Cole’a i nikt nie miałby do mnie za to pretensji. Przez długi czas do głowy nie przychodziło mi zupełnie nic i kiedy myślałem, że będę musiał zjeść materac wreszcie dotarło do mnie, że mam w pokoju rzeżuchę i jeszcze trochę wytrwam. Gdy duża wskazówka wraz z małą znajdowały się na numerku 12 i cała doniczka rzeżuchy została zjedzona, zrezygnowany zdałem sobie sprawę, że będę musiał powołać Cole’a. Jednak... z głodu najprawdopodobniej dopadły mnie wizje, bo zauważyłem jakąś pierońsko łysą glacę, od której odbijało się światło. Tak! To on! Jonjo Shelvey! 24-letni gracz Newcastle przypominający z wyglądu dresa z komixxów miał zostać nowym Cole’m.

Zanosiło się na ostatnie EURO dla wielu graczy z mojej reprezentacji. Wyrzucając Cole’a ze składu ustanowiłem sztuczną granicę wiekową, po przekroczeniu której powiem ‘arrivederci’. I tak na następnych Mistrzostwach Europy nie zagrają: Downing, Young, Carson, Agbonlahor, Hart, Guthrie, Onuoha i Lennon. Ich ostatnim turniejem będzie Mundial w Espanii. Ale na całe szczęście będę musiał się tym przejmować dopiero za 2-3 lata. Nieuchronnie zbliżał się czas powołań, więc trzeba było kolejny już raz przeanalizować sytuację kadrową i podać skład na EURO do wiadomości publicznej. Odetchnąłem z ulgą gdy Gary Lewin przysłał maila o treści „Fszyscy zdrowi. To jag? Mam jehać z wami czy puynonć prąmem? Pozdro600.” Ubolewałem nad ortografią jego syna, ale na szczęście to nie on z nami jechał. Mając do dyspozycji każdego, mogłem sobie pozwolić na wykreślanie z listy kolejnych nieudaczników, aż wreszcie...

 

Poniedziałek, 30.05.2016, godzina 18.00 - Royal Albert Hall w Londynie.

Chcąc podkreślić wagę tego wydarzenia, FA wyłożyła kasę na wynajęcie Royal Albert Hall na 2,5 godziny. Ironicznie stwierdziłem, że zaoszczędzili przez EURO, bo nie musieli płacić za samoloty, jak to było w przypadku tej cholernej Brazylii. Zebrało się dość sporo dziennikarzy, myślę, że ze 150, maks 200 osób. Tak czy inaczej, presja była mała, będąc najlepszym menedżerem na świecie, mało rzeczy w twoim życiu powoduje stres. W pełni wyluzowany wszedłem na salę i rozpocząłem konferencję.

Bramkarze: Scott Carson, Joe Hart, Jason Steele.

- Czemu nie pojedzie Loach? Przecież mówił pan, że jak ktoś nie gra w klubie, to nie ma szans na reprezentację, a Loach grał więcej od Harta. Czyżby faworyzował pan Joe, bo przejdzie on do Evertonu z dniem 1 lipca?

- Jest to śmieszne posądzenie. Mając do dyspozycji 4 bramkarzy na 3 miejsca zawsze ktoś wypadnie. Uważam, że Joe jest obecnie w lepszej formie niż Loach.

- Może zatem nie powinien pojechać najmłodszy z tego grona Steele?

- A według pani kiedy ma on zdobywać doświadczenie potrzebne do gry na najwyższym reprezentacyjnym poziomie? Jeśli nie teraz, to już nigdy. A Jasona widzę w bluzie z numerem jeden. I to już niedługo.

- A czy rzucił się panu w oczy bramkarz Cardiff – Alex Smithies? Może on będzie tym numero uno?

- Oczywiście, że na bieżąco monitoruję postęp w rozwoju Alexa. Mam tylko nadzieję, że kupi go jakiś pierwszoligowy klub, bo niestety Smithies marnuje się na zapleczu Premiership.

 

Obrońcy: Leighton Baines, Mark Beevers, Gary Cahill, Joe Mattock, Micah Richards, Ryan Shawcross, Jordan Spence, James Tomkins.

- Czy po tej decyzji zobaczymy jeszcze w kadrze Johnsona i Daviesa? Mają już przecież 31 lat.

- Nie sądzę. Nie wierzę, że na coś nam się przydadzą w perspektywie Mundialu.

- Ale przecież Gary Cahill również do najmłodszych się nie zalicza. Czyżby znowu sentymenty?

- Gdyby działały sentymenty, to już pakowałby się Bartley. Nie ma u mnie ani odrobiny stronniczości.

- Wydaje mi się jednak, że choć trochę tej stronniczości w panu jest, bo postanowił pan przywrócić do kadry kolejnego weterana – Leightona Bainesa. Co pan na to?

- Byłem trenerem Leightona przez 4 lata i doskonale wiem, na co go stać. Wiem, do czego pijecie i z góry mówię, że Kieran Gibbs w tym sezonie zaprezentował się słabiej od Leightona. Na swoje szczęście gracz Arsenalu ma jeszcze czas i nieraz ujrzycie go w kadrze.

 

Pomocnicy: Fabian Delph, Stewart Downing, Aaron Lennon, Jack Rodwell, Jonjo Shelvey, Theo Walcott, Jack Wilshere, Ashley Young.

- Bentley, Cole, Cattermole, Huddlestone do widzenia?

- Wykluczyłbym tylko tych dwóch pierwszych, bo rzeczywiście ich czas w reprezentacji dobiegł końca. Muszę przyznać, że długo się zastanawiałem nad odstawieniem Cole’a, ale już do niego zadzwoniłem i wszystko mu wyjaśniłem.

- Nie lepiej byłoby zamiast Younga powołać młodszego o cztery lata Cleverley’a, który pociągnąłby o jedno EURO dłużej?

- Ashley zasłużył sobie na to powołanie ciężką pracą w klubie. Porównałem postawę gracza AV i N’castle i zdecydowanie wygrał Young. A że jest tak, jak pan mówi, to Cleverley na pewno zagości w kadrze. Może już po ME.

- Czy powołanie tylko dwóch nominalnych środkowych pomocników jest rozsądnym posunięciem biorąc pod uwagę fakt, że będą musieli wytrzymać trudy całego turnieju?

- Spokojnie. Przecież Shelvey czy Wilshere też mogą pobiegać na środku. Nie powinniście się tym martwić.

 

Napastnicy: Frazier Campbell, Nathan Delfouneso, Wayne Rooney, Robert Ryan.

- Ryan!? Chłopak ma dopiero 20 lat, a przecież Agbonlahor czy Welbeck bardziej przydaliby się kadrze.

- O nie nie, tu mnie pani nie przekona. Robert ma za sobą znakomity sezon, przebojem wdarł się do pierwszego składu tego cyborga zwanego United. Poza tym słusznie pani zauważyła. Robbie ma dopiero 20 lat, więc przez kolejne 10 będzie stanowił o sile tej kadry. Ze mną czy beze mnie u jej steru.

- Teraz pytanie ogólne. Kadra nigdy nie wyglądała tak jak teraz. Doszło kilku nowych graczy. Czy uważa pan, że będzie ona w stanie powalczyć o najwyższe cele i wreszcie przywieźć ze sobą Mistrzostwo Europy.

- Na pewno tak, geograficzna bliskość miejsca rozgrywek spowoduje, że kibice będą w większości za nami, co pomoże nam poczuć się prawie jak w domu. Poza tym ci ludzie grają w najlepszych ligach świata, więc już to powinno być wykładnikiem ich siły. Będzie dobrze!

____________________________________________________________________________________________________

W następnym odcinku:

Anglia - Szwajcaria + update z innych grup.