Facebook, Twitter i inne takie to niewątpliwie dopiero początek jakiegoś przełomu technologicznego, a może nawet jakiejś epoki. Coraz więcej osób korzysta z tego typu stron bądź aplikacji, żeby po prostu być na bieżąco, co wydaje się dość komfortowe, ze względu na pośpiech, w jakim żyjemy. Czy jednak musi tak być z nami, Revolucjonistami?

Większość z Was pewnie wie, o czym piszę. Idąc w kierunku miniaturyzacji praktycznie wszystkiego, co się rusza, stanęliśmy na chwilę i dokonaliśmy wyboru, który został entuzjastycznie przyjęty przez prawie wszystkich. Oczywiście chodzi mi o propozycję Guezmira, który zasugerował wprowadzenie dzienników dla każdego z nas. Nawet jeśli nie będzie ów dziennik używany przez wszystkich, to i tak, patrząc na wyniki w sondzie przy propozycji Guza, za wprowadzeniem tego rozwiązania jest aż 87 procent ankietowanych, a komentarze są praktycznie tylko pozytywne. Co to oznacza dla przyszłości strony? Żeby zacząć rozważania, chciałbym dokonać krótkiej retrospekcji. 

Wróćmy pamięcią do początków serwisu. Nikt nie myślał wtedy o wprowadzeniu platformy blogowej, prężnie rozwijały się opowiadania, które były bardzo chętnie czytane przez wszystkich użytkowników CM Rev. Pojawiało się ich mnóstwo, a chyba najbardziej pamiętne były te pisane przez Legendarnego Cenzora Revolucji – BARTOSH!a. Opowieści które prowadził w Millwall, Ascoli, Polonii Bytom i innych klubach dyrygowanych przez imć Suchackiego, aż zachęcały do odpalenia CM'a, a następnie FM'a i poczucia tego dreszczyku na własnej skórze, a nawet do napisania kilku stron na temat wyczynów w swoich klubach. Jednak taka forma opisywania własnych losów podczas rozgrywki powoli wygasała. Ostatni post w suflerowym temacie „Wasze opowiadania na CM Revolution” został napisany przed rokiem, a opowiadań od zwykłych użytkowników nie widać na stronie od... prawie roku, gdy wydana została jedna część Ducha Przeszłości autorstwa Margo. Jakiś cykl opowiadań? Demrenfaris pisał swoje Czerwone Róże aż dwa lata temu! Celowo nie mówię tu o redaktorach Rev, CFM czy FMZ, którzy jednak zatrudnieni na stanowisku tekściarzy muszą coś pisać, żeby zasłużyć sobie na dalszy pobyt w gronie redakcyjnym. Dlaczego zatem jest tak, a nie inaczej?

Cofnijmy się teraz o 2 lata i niewiele ponad miesiąc. Wtedy to pojawiło się coś nowego. Krótki tekst byłego już redaktora naczelnego naszego serwisu – Speeda traktujący o wprowadzeniu w życie strony zupełnie nowego działu, kolejnego rewolucyjnego pomysłu – MANIFESTÓW. Od momentu tej zmiany powstały aż 3932 notki, co daje średnio 5,4 wpisu na dzień. Pojawiły się bardziej pamiętne wpisy takie jak Szkoła Taktyki, która okazała się fenomenem na skalę krajową, odnotowując ponad 170 tysięcy wejść oraz inne, które nie zapadły aż tak bardzo w pamięć (bez podawania nicków, nie chcę nikogo pominąć, a wiem, że bym to zrobił), i do tego niekoniecznie traktowały stricte o naszej wspólnej pasji jaką jest Football Manager. Pisanie trwa, wciąż i niezmiennie pojawiają się notki, przynajmniej ta jedna, jedyna dziennie... I tak już dwa lataz małymi odstępami. Szczerze mówiąc to pokusa sprawdzenia swoich talentów literackich była głównym czynnikiem, dla którego założyłem tutaj konto. Jak się okazało, pisać chyba umiem, ale to tak na marginesie. Pytanie brzmi, ile jeszcze ten cykl pisania manifestów będzie trwać i czy w ogóle nowi użytkownicy będą chcieli korzystać z manifestów, żeby opisywać swoją karierę? Co z tego, że np. ja, Jaroo25 bądź Zachi (który na marginesie niedługo ma powrócić do pisania!) będziemy kontynuowali to, co robimy teraz, skoro nas zostanie garstka, a z poniżej przedstawionej inicjatywy będą korzystać tłumy?

Jesteśmy już z powrotem we wrześniu 2010. Nie dalej jak na weekend powstała pierwsza scenowa kariera na Facebooku – Gilbert z braku czasu i chęci kończy z Gwardią Revolucyjną, chwaloną co odcinek, każdy jej odcinek czytało około 579 osób, a licznik wciąż tyka. Co się dzieje? Gilb wrzuca update co mecz, pisząc wynik, skład i jednozdaniowy komentarz. Szybko? A no szybko! Jest wynik? A no jest! Wiadomo o co chodzi? A no wiadomo! Wczoraj, tuż przed udaniem się na zasłużony odpoczynek patrzę na swoją główną stronę w FB i pojawia się tam wpis od CM Rev, który zawiera link. Podpis nie pozostawia żadnych złudzeń – Seju również zamierza umieszczać swoje postępy z Bradford na Facebooku. A Nosorożce? Odchodzą w niepamięć, taka prawda. Co prawda Szef Komitetu Badań Naukowych wciąż kontynuuje swój cykl opowiadań pt. "Pełnokrwisty kogel-mogel #8", ale sam Seju zachwycił się propozycją Guezmira i poniekąd go zareklamował, co sugeruje już tytuł wpisu. W dniu wczorajszym moim oczom ukazał się również pierwszy biuletyn z jednoosobowej (jak na razie) komisji Przyjazna Scena. Pucek napisał w niej co następuje: „6. W dniu 11 września 2010 roku pomysł Guezmira utworzenia dzienników na CM Revolution. Przewodniczący dodaje, że koncepcja została przedyskutowana w gronie redakcyjnym i zaakceptowana.”. Wszystko jasne, prawda? Dzienniki najprawdopodobniej nie wejdą z dnia na dzień do naszej społeczności, więc manifesty jeszcze trochę wytrzymają, gdyż jak dzisiaj napisał Pomstiborius - „Nie ciesz się tak - od "zaakceptowana" do "zrealizowana" może być długa droga”. Mimo to, pojawiają się pomysły, jak te Gilberta.

Co teraz? Jeśli będzie tak, jak napisał Zachi - „Kto będzie chciał pisać manify, ten będzie pisał :). Da się przecież pogodzić jedno z drugim, przynajmniej ja mam taki szczery zamiar.”, to manifesty pociągną i trwać będą, bo ludzie będą pisać już nie tyle o karierach w FM'ie co o polityce, kwestiach scenowych czy wszystkim innym. Co teraz? Czy niedługo nastąpi powolny zmierzch manifestów? Może też faktem stanie się triumfalny powrót do opowiadań? A może wszystko zostanie tak, jak jest, tyle że dojdzie nowa funkcjonalność? Zapraszam do dyskusji!

PS. Nie piszcie proszę, że dramatyzuję albo jest to mój rozpaczliwy apel o cokolwiek. Tak nie jest, bo doskonale zdaję sobie sprawę, że mimo mojej opozycji w stosunku do dzienników, co ma być, to będzie. Ten wpis to tylko luźne rozważania.