Zwycięstwo w lidze świętowaliśmy do rana. Pub „U Kibica" pękał w szwach. Ta knajpa nie widziała takich tłumów jeszcze nigdy w swojej historii. Kibice przyjęli nas jak bohaterów narodowych, a ja zostałem nazwany jednym z najlepszych trenerów na świecie. Całkiem miłe uczucie.

Kiedy zwlokłem się do mieszkania była godzina 7.30 dnia następnego. O 20 miała grać nasza drużyna U-19 i przed ich spotkaniem mieliśmy oficjalną wizytę u prezesa. Szczerze muszę przyznać, że niewielu z nas wyglądało na niej przyzwoicie.

-    Panowie! Gratulacje! I muszę się przyznać. Kocham Was! - słowa prezesa, choć niezmiernie miłe, tłukły się po głowie jak młot pneumatyczny. Czy mógłby tak nie krzyczeć?

-    Czegoś tak wspaniałego jeszcze nie przeżyłem. I uwierzcie mi. Nie wierzyłem, że kiedykolwiek przeżyję.

-    W imieniu drużyny dziękuję. I niech Pan będzie spokojny. Jeszcze nie raz Pana zadziwimy -  odparłem pewny siebie. No może pewny nie byłem, ale nie wypadało w takiej chwili zdradzać się z tego typu wątpliwościami.

-    Ja, Janosz Laszlo obiecuję! Zrobię wszystko co w mojej mocy żeby zapewnić Wam jak najlepsze warunki do walki o utrzymanie w pierwszej lidze. Wierzę, że wszyscy razem dołożymy wszelkich starań, aby nasza przygoda z wielka piłką trwała dłużej niż jeden sezon.

Szanowałem prezesa jak nikogo innego, ale to nie był dzień na wysłuchiwanie takich przemówień. Jak najszybciej odebraliśmy pamiątkowe dyplomy ( tak, tak prezes Laszlo, to jednak wciąż człowiek dawnej epoki) i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Zostały jeszcze trzy mecze do rozegrania i od jutra trzeba znów trenować. Najbliższym meczem miał być wyjazd do REAC.

REAC - Kazincbarcika 19.05.2012, godz. 15.00

0:1 (0:1)

Widać było, że to nie jest ten sam wypoczęty, głodny zwycięstw zespół, ale nie mogę odmówić chłopakom zaangażowania. Co prawda Pasteur dawał łapać się na spalone jak nigdy w całym sezonie, ale można mu to wybaczyć. Wszyscy byliśmy zmęczeni. Warte odnotowania jest to, że w bramce wystąpił Novakovic. Zaczął mieć pretensje, że nie gra w pierwszym składzie więc postanowiłem, że będzie grał w ostatnich meczach. Cóż mogę poradzić na jego siedzenie na ławce? Jestem jeszcze młodym, niedoświadczonym trenerem i jego agent zamieszał mi w głowie zawodowo. Dopiero po transferze okazało się, że Aleksandar może i ma talent, ale na tę chwilę umiejętności niewiele. Rozumiejąc, że może czuć się oszukany dam mu tę szansę.

Kolejne spotkanie rozgrywaliśmy u siebie. Magia mistrza przyciągnęła na trybuny tłumy. Stadion Akacfa utca nawiedziła rekordowa liczba 701 kibiców.

Kazincbarcika - Vecses 27.05.2012, godz. 15

1:0 (1:0)

Rozpoczęliśmy znakomicie od bramki Pasteura w 50 sekundzie spotkania, lecz sędzia (chyba niewidomy) jej nie uznał. Potem do 25 minuty kiedy to Pasteur trafił już prawidłowo jeszcze 4 razy obijaliśmy słupki bądź poprzeczkę bramki przeciwników. Dalsza część spotkania, to popis strzałów z dystansu, które najczęściej lądowały na trybunach. Ważne, że mistrzostwo zostało przypieczętowane kolejnym zwycięstwem i godnie pożegnaliśmy się z miejscową publicznością. Do składu po 3 miesięcznej przerwie spowodowanej zerwaniem ścięgna podkolanowego wrócił Bence Horvath. Bardzo się cieszył, że znów może zagrać w pierwszej jedenastce i odwdzięczył mi się wspaniałą grą i nagrodą dla gracza meczu. Zdziwiło mnie to, że swą radością podzielił się z gazetami. Przecież od urodzenia mieszka w moim bloku. Mógł podziękować tak po koleżeńsku, ale to miłe z jego strony. W przerwie spotkania ogromnym pucharem ukoronowany został wieloletni magazynier naszego zespołu Imre Lajosz. Wyznaczono mu również honorowe miejsce na trybunie, a szatnia została nazwana jego imieniem.

Pozostał nam ostatni mecz sezonu. Wyjazd do Szolnok. Pojechaliśmy tam w szampańskich nastrojach. Wielu z chłopaków było już spakowanych i tuż po spotkaniu miało udać się na urlopy.

Szolnok - Kazincbarcika 02.06.2012, godz. 15.00

0:0 (0:0)

Co tu dużo mówić? Chłopacy już myślami na urlopach. Mecz był żenującym widowiskiem. Nie omieszkałem im tego uświadomić po spotkaniu. Tak ku przestrodze, że u mnie nigdy nie będzie lekko.

I właśnie tak dobrnęliśmy do końca sezonu. Finta i Pasteur znaleźli się jedenastce ligi. A sam Pasteur znalazł się również w jedenastce złożonej z zawodników wszelkich klas rozgrywkowych na Węgrzech. Do tego został królem strzelców Drugiej Ligi Wschodniej. Moja skromna osoba doczekała się nagrody menedżera sezonu tejże samej ligi.

Walizka spakowana. Ruszam w Bory Tucholskie. Wypocząć w pięknych lasach mojej ojczyzny. 11 czerwca wracamy do treningów. Musimy być dobrze przygotowani do nowych wyzwań!