Kolejny pojedynek rozgrywaliśmy 1 września na własnym stadionie z drużyną Boreham Wood. Przeciwnik zaliczany jest do jednych z lepszych w tej lidze, a dotychczasowa ich forma każe dodatkowo mieć się na baczności. Wprawdzie w 4 dotychczasowych meczach zgromadzili oni tylko 6 punktów, ale biorąc pod uwagę fakt, że żadnego z nich nie przegrali oraz to, że stracili tylko 2 bramki dowodzi, że nie będą łatwi do przejścia.


Po meczu słowa uznania należą się przy najmniej 3 naszym graczom. Wayne Avery był jak zwykle niezastąpiony w przechwytywaniu piłek. Do 10 przechwytów dołożył także 2 bezbłędne wślizgi, stając się podporą naszej defensywy.  Stuart Jarman świetnie spisał sie w pomocy. Był widoczny tak w defensywie, jak i ofensywie, pieczętując swój niezły występ zdobyciem gola. Na koniec muszę powrócić do Kieffera Moore'a. Był to bez wątpienia najlepszy zawodnik na boisku. Oprócz bramki i asysty zanotował również 3 przechwyty, 3 skuteczne główki, a nawet 2 skuteczne wślizgi. Kieffer jest na prawdę wszechstronnym napastnikiem.
W weekend, 8 września znowu graliśmy mecz. Terminarz był tak napięty, że obawiałem się, jak moi kluczowi zawodnicy to zniosą. Wprawdzie mocno rotowałem składem, ale jednak najlepsi za dużo odpoczynku nie mieli. Pocieszające było to, że wciąż byli pod grą, a przecież nie ma lepszego treningu niż mecz o punkty.

Wspomniana potyczka miała odbyć sie na stadionie Maidenhead United. Gospodarze przed sezonem spisywani byli raczej na straty, podobnie z resztą jak my. Jednak w odróżnieniu od Truro Maidenhead w ostatnich 6 meczach zdobyło zaledwie 8 punktów.

 Pierwsza połowa była dość wyrównana, choć zauważalna była przewaga gospodarzy w środku pola. Nie było jednak widać symptomów tego, co wydarzyło sie w  33 minucie. Gracz gospodarzy, Tison-Lascaris otrzymał podanie ze środka pola i pomknął na naszą bramkę przy biernej postawie obrońców. Mimo, że przez cały czas trwania akcji miał on asystę co najmniej jednego defensora Truro, to zdołał przedrzeć się w okolice pola karnego i uderzyć na bramkę nie do obrony. Byłem wściekły na taki stan rzeczy, gdyż nie ma nic gorszego, niż łatwo tracone bramki. Dałem znać chłopakom, co o tym myślę wykrzykując niewybredne uwagi z ławki. Chyba czuli, co kroi się w przerwie meczu, bo natychmiast przystąpili do szturmu na bramkę Maidenhead. Na efekty nie trzeba było długo czekać. W 40 minucie po zamieszaniu w naszym polu karnym wyszliśmy z szybka kontrą 3 na 1. Sytuacja była wyśmienita, a piłkę wyprowadzał Coles. Początkowo zanosiło się na łatwą bramkę, lecz Coles zaczął z niezrozumiałych powodów schodzić z piłką do prawego boku, powodując, że przeciwnik zdołał cofnąć się pod swoje pole karne. Miałem już znowu się zacząć wściekać, gdy raptem piłka trafiła przed pole karne do niepilnowanego Cooke'a który nie namyślając się wiele huknął wprost w bramkę. Bramkarz nie miał szans! 


 W pierwszej połowie szczęście uśmiechnęło się do nas jeszcze raz. W 2 minucie doliczonego czasu gry z rzutu rożnego dośrodkowywał Smith. Piłka poszybowała nad głowami obrońców Maidenhead United, a gdy znalazła się na odpowiedniej wysokości i na samym środku pola karnego, dopadł do niej nabiegający Wayne Avery. Uderzył z rozpędu piłkę głową, a ta z dużą szybkością poszybowała do bramki. Prowadziliśmy 2:1!

Choć wyglądało na to, że nasza machina rozkręciła się i powinniśmy zdominować przeciwnika, to wolałem w przerwie przestrzec chłopaków przed nadmierną pewnością siebie. Środek pola wciąż przegrywaliśmy i tylko szybkie przerzuty z pominięciem tej strefy dawały nam możliwość do ataku. Przy nonszalanckiej postawie to, co zdobyliśmy w pierwszej połowie mogliśmy łatwo stracić w drugiej.

Moi chłopcy poszli za ciosem. W 53 minucie bramkarz gospodarzy musiał wyciągać piłkę z siatki po raz kolejny. Matką sukcesu był Kelly, który wyłuskał piłkę Stevensonowi blisko pola karnego i tym samym "spłodził" okazję, a ojcem okazał się Smith, który zakończył akcję skutecznym strzałem głową nad czupryną wcześniej wspomnianego Stevensona.

 Do pełni szczęścia potrzebowaliśmy tylko dowieźć dobry wynik do końca meczu. Niestety rysą na szkle okazała się 71 minuta, w której Maidenhead przeprowadziło akcję lewą stroną zakończoną niegroźnym strzałem na naszą bramkę. Jednak Sandercombe tak niefortunnie interweniował, że piłka wylądowała zamiast w jego rękach, to obok niego. Kibice przecierali oczy ze zdziwienia, gdyż futbolówka leżała tuż obok bramkarza, a ten przez długie sekundy szamocząc się nie był w stanie złapać jej w ręce. Ostatecznie dopadł do niej Alex Wall i zdobył kontaktowego gola dla gospodarzy. Sytuacja była kuriozalna, ale dzięki niej mogłem moim piłkarzom udowodnić, że trzeba zawsze iść za ciosem i nie zadowalać się jednobramkowym prowadzeniem. Gdybyśmy nie strzelili gola na początku drugiej połowy, teraz mielibyśmy co najwyżej remis. Na szczęście dla nas ostateczny wynik brzmiał 2:3 dla Truro!

Pod nieobecność Kieffera Moore'a świetne zawody rozegrał Kenny Smith. Asysta, bramka oraz wiele wygranych pojedynków główkowych sprawiło, że został on wytypowany na gracza meczu. Ponownie solidnie zaprezentowali się Jake Ash i Wayne Avery. Bezbłędne wślizgi, główki, masa przechwytów nie przeszły niezauważone. Kibice skandowali tego dnia nazwiska wszystkich trzech zawodników.

/strong