No tak, ale przecież nawet w niższych ligach bywają zespoły, które mają bogatych sponsorów, którzy fundują klubom kolejne awanse, trofea. W przypadku Truro City to tylko marzenie. W momencie obejmowania przez mnie posady managera w tym klubie stan kasy oscylował wokół 1mln.  funtów   na minusie. Przy szacowanym ewentualnym zysku z meczu u siebie na poziomie 2-4 tys. funtów wychodzenie z długów może rozciągnąć się na dekady. W klubie został wprowadzony zarząd komisaryczny i bezwzględny zakaz transferów do klubu. 


Jak widać na powyższym obrazku, wszędzie mamy daleko, a więc koszty podróży będą znaczącym obciążeniem dla budżetu. Jest to dość istotne, gdyż ewentualne próby reperowania budżetu towarzyskimi meczami stają się niemożliwe lub co najmniej koszmarnie utrudnione. Klubu nie stać na podróże, a inne kluby również niechętnie do nas się wybierają.


Powyższy screen daje nam ogólny zarys poziomu trudności zadania, jakie przede mną stoi. Jak już wspomniałem w klubie został wprowadzony zarząd komisaryczny. Fachowcy sytuują nas na 22 miejscu na koniec tego sezonu. Do tego głównym sponsorem jest Truro College, które szybciej sypnie kaską na badania laboratoryjne, niż na nasz podupadający klub. Jedyny optymistyczny akcent, który mi się nasuwa na myśl to ten, że możemy zapewne liczyć na świeży i tani zaciąg cheerleaderek  z akademika. Podsumowując te oraz wcześniejsze informacje nie należy się dziwić, że nasz prezes skłania się ku ucieczce. Prawdopodobnie zrobiłby tym dużą przysługę klubowi, gdyż jego osoba na dzień dzisiejszy nie przyciąga żadnych możnych sponsorów, bez których może być bardzo trudno o stabilną sytuację w klubie. Na uwagę zasługuje też fakt, że nasi piłkarze są raczej lojalni wobec klubu. Może być to bardzo istotne na przestrzeni całego sezonu, gdyż wielu wyróżniającym się graczom skończyły się kontrakty, a mimo to nadal są z nami choć nie stać klubu na podpisanie nowych.