Kolejne dni w nowym klubie również miesiąca miodowego nie przypominały. Najpierw ulegliśmy West Hamowi, wygraliśmy wysoko z Crystal Palace, przegraliśmy z Chelsea oraz wygraliśmy z Evertonem. Z każdym kolejnym meczem widać było jednak progres.
W kolejnych meczach nasza gra wyglądała już bardzo dobrze, choć rywale nie byli z najwyższej półki. Starcie z Man Utd jakoś zremisowaliśmy, ale sam mecz nie napawał optymizmem. Ograniczaliśmy się głównie do defensywy, mimo iż graliśmy na swoim terenie.
Przyszły jednak w końcu mecze z czołówką (i z QPR). Cóż, powiedzieć, że nam nie wyszło, to nic nie powiedzieć. Trzy porażki, każdej powinniśmy się wstydzić. Najlepiej zagraliśmy z The Reds, ale co z tego, skoro i tak punkty trafiły na Anfield?
Jednak, czy może być coś lepszego, niż odrodzenie się w derbach? Przed meczem ze Spurs na Emirates nastroje były ponure, ale czarne chmury już w 3. minucie rozwiał Gabbiadini, zdobywając bramkę na 1:0. Później poszło szybko, sprawnie i bardzo boleśnie dla przeciwnika. 5:0, euforia. Zwycięstwo to zmotywowało nas na końcówkę sezonu. Zaczęliśmy grać świetną piłkę, a co najważniejsze - wygrywać.
Capital One Cup i F.A. Cup
Puchary krajowe mnie nie interesują. Tak jak zawsze - rezerwy. Zmiennicy wygrali Capital One, pokonując w finale Chelsea.
Liga Mistrzów
Na rozgrywki w fazie grupowej nie miałem żadnego wpływy, bo wtedy zespół miał jeszcze innego menedżera. Wyniki i tabela.
W 1/8 trafiliśmy na Romę. Pierwszy mecz rozegraliśmy w Rzymie, starcie to było wyrównane, a może nawet Włosi mieli lekką przewagę. Wygrał jedna zespół bardziej doświadczony - Kanonierzy. Rezultat 2:1 w pełni mnie ucieszył. Rewanż rozegraliśmy, gdy nasza forma pikowała w dół. Włosi próbowali to wykorzystać, ale ostatecznie okazali się za słabi. Choć remis 2:2 nie był najlepszym wynikiem, to dawał awans, a tylko to się liczyło.
Ćwierćfinał to starcie dwóch angielskich drużyn - Liverpool vs Arsenal. Pierwszy pojedynek odbył się w "Mieście Beatlesów", w którym kilka wcześniej przegraliśmy z The Reds właśnie. Mieliśmy zatem okazję na rewanż. Wyjazd jednak nam nie wyszedł - przegraliśmy 0:1 po wyjątkowo bezbarwnej grze. Na szczęście w Lidze Mistrzów gra się dwa mecze. Już w Północnym Londynie, roznieśliśmy Liverpoolczyków 3:0 i zagwarantowaliśmy sobie awans!
W końcówce sezonu graliśmy świetnie, a w dodatku dopisywało nam szczęście (no, może poza ostatecznym rozstrzygnięciem ligi). Szczęście też mieliśmy przy losowaniu partnera półfinałowego. Z trójki Barcelona, Man City i Lyon trafiliśmy na ten ostatni zespół. Dwumeczu nie ma co za bardzo opisywać, bo były to typowe dwa mecze bez historii. FINAŁ!
W finale zmierzyliśmy się z Barceloną, czyli zespołem, który pokonał mnie rok temu na tym samym etapie tych elitarnych rozgrywek. Arsenal to jednak nie PSG, a ja jestem o rok bardziej doświadczony. Nie zmieniło to jednak faktu, że rywal był bardzo, bardzo wymagający. O pierwszej połowie tego spektaklu można szybko zapomnieć, bo nie działo się za wiele - oba zespoły sprawdzały się nawzajem. Drugie 45 minut zaczęliśmy jednak od bardzo mocnego uderzenia - trzy minuty po gwizdku sędziego, Yarmolenko wykorzystał zamieszanie w polu karnym i dał nam prowadzenie. Kolejne minuty były bardzo nerwowe. Katalończycy naciskali, a my kurczowo się broniliśmy. Rozluźnienie przyszło dopiero w 81. minucie, gdy bramkę na 2:0 zdobył Digne, który nie wiadomo skąd znalazł się w polu karnym Barcy. Miałem w pamięci jednak to, co stało się rok temu. Tym razem na szczęście udało nam się dowieźć dwubramkową przewagę do końca.
Podsumowanie
Sezon 2019/20 należy uznać za udany.
W BPL wypadliśmy słabo, zajęliśmy zaledwie 5. miejsce. Gdyby nie Liga Mistrzów, to uznałbym ten sezon za ogromną porażkę, bo nie zagralibyśmy w kolejnym sezonie nawet w Lidze Mistrzów. Nikt specjalnie się w Premiership nie wyróżnił, no może Gabbiadini, który strzelił 24 bramki, ale do Króla Strzelców mu jednak sporo zabrakło.
Jeżeli o puchary krajowe chodzi, to zaprezentowaliśmy się całkiem nieźle, nawet jeżeli tak na prawdę nikogo to zbytnio nie obchodzi. Zdobyliśmy bądź co bądź jedno trofeum (COC), a trofeum zawsze cieszy.
Liga Mistrzów, czyli Wielka Niespodzianka. Niewiele osób w ogóle myślało o finale LM, a co dopiero o najważniejszym klubowym trofeum w Europie! Przed sezonem tę małą grupkę można by spokojnie nazwać szaleńcami, zaś na początku czerwca w londyńskich szpitalach psychiatrycznych zwolniło się kilka miejsc. Muszę się wszakże przyznać, że ja nigdy nie zaliczałem się do tej nielicznej grupy optymistów. Miniony sezon na długo pozostanie w pamięci kibiców Kanonierów.
Statystki zawodników:
Na koniec jeszcze to:
Anglia, 2019/2020
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
W FM 2018 piłkarze będą mogli ujawniać że są homoseksualistami
Od Zera Do Bohatera
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ