Wisła Kraków swoje trzynaste Mistrzostwo Polski zdobyła w 27. kolejce w derbowym meczu z Cracovią. W jej składzie, włącznie ze zmiennikami wystąpiło czterech Polaków: Sobolewski, Wilk, Małecki i Żurawski. Dziesięciu innych piłkarzy pochodziło z: Estonii, Słowacji, Holandii, Hondurasu, Niemiec, Izraela, Słowenii i Bułgarii, pojawił się jeszcze Czech oraz Białorusin.

Gdy w XXI wieku Biała Gwiazda zaczynała grę o wejście do Ligi Mistrzów, to w jej składzie wystąpił zaledwie jeden obcokrajowiec – Nigeryjczyk Ibrahim Sunday. Z Barceloną przegrała 3:4 i 0:1.

Po wygranych z Parmą i Schalke z sezonu 2002/2003 kibice w Krakowie uwierzyli, że Wisła trafiając na belgijski Anderlecht w bojach o Ligę Mistrzów miała szczęście. Jednak już bez Uche i Kosowskiego w pomocy, za to w obronie z Jopem, Paszulewiczem i Nawotczyńskim kolejny raz odpadła (1:3 i 0:1). W dwumeczu z zagranicznych piłkarzy pojawili się tylko dwaj: Ouadja i Brasilia.

Losowanie w trzecim podejściu Wisły do Ligi Mistrzów w XXI wieku nie okazało się szczęśliwe. Real Madryt pokonał Krakowian 2:0 i 3:1. Byli trzej: Mijailovic, Uche i Cantoro.

Rok później wygrywając z Panathinaikosem Ateny 3:1 mieliśmy prawie pewność, że tej przewagi, dobrze grająca Biała Gwiazda już nie zmarnuje. W dwumeczu pojawiali się także trzej obcokrajowcy: Jean Paulista, Kalu Uche i Marek Penksa. Po czerwonej kartce dla Sobolewskiego, nieuznanym golu słowackiego napastnika i dogrywce skończyło się nieszczęśliwie 1:4.

Kolejny raz Barcelona. Przegrana 0:4 i zwycięstwo 1:0. W składzie już pięciu obcokrajowców: Singlar, Jirsak, Cantoro, Cleber i Diaz. To było ostatnie podejście Wisły do elitarnych rozgrywek.

Gdy Biała Gwiazda nie zdobywała mistrzostwa Polski w XXI wieku, a zdarzyło się tak tylko cztery razy (Legia 2002 i 2006, Zagłębie 2007, Lech 2010), to w składach polskich drużyn bijących się o wstęp do elitarnych rozgrywek zdarzył się już przypadek podobny, z jakim będziemy mogli się spotkać tej jesieni, gdy najprawdopodobniej mistrz Polski z mocno zagranicznym składem zagra o LM. Legia 2006 w meczach z Szachtarem wystawiła zespół, w którym zmieścili się (włącznie z pojawiającymi się na boisku zmiennikami): Choto, Hugo Alcantara, Edson, Vukovic, Balde, Roger, Radovic, Elton i Gottwald. Dziewięciu. Zaś siedmiu w rewanżu.

Zadanie przed Wisłą tradycyjne – jeśli się wzmacniać, to bardziej Pareiką, Meliksonem i Genkowem, niż Boukharim, czy Branco. Plotki mówią czasem jednak o Baszczyńskim i Wasilewskim. Dzisiaj finał Ligi Mistrzów, jutro trzynasta koronacja Białej Gwiazdy.

Dlaczego miałoby się udać tym razem?