Blue Square North i Blue Square South... Dno piłkarskiego managera, najniższa z grywalnych lig. Przez jednych omijana szerokim łukiem, a przez innych wybierana z powodu atrakcyjności, jaką jest prowadzenie słabiutkiego klubiku i tworzenie z niego potęgi. Podczas, gdy wielu wybiera uznane potęgi typu: FC Barcelona, Manchester United, czy jeszcze inne zespoły. Inni cieszą się z wygranych z rywalami typu: Blyth, AFC Wimbledon itp. Ja postanowiłem zamienić Millwall na Chelmsford. Dlaczego na Chelmsford ? Bo chciałem zagrać w Blue Square South, a spodobała mi się ich nazwa i dodatkowo chciałem w końcu sprawdzić się w roli trenera malutkiego klubu. Niestety na początku gry czekały mnie jak zwykle schody. Począwszy od skompletowania dobrego składu ze zbieraniny w większości przeciętnych kopaczy i spełnienie wymagań prezesa zarządu, który niestety miał dziwne podejście do futbolu, ale o tym później.

 Po wprowadzeniu reżimu treningowego, konsultacji z asystentem i ogólnym rozeznaniem się w zespole przyszedł czas na tworzenie taktyki, która powinna przynosić wygrane ku radości lokalnych bardzo nielicznych fanów.

  Jak widać specjalnie nie kombinowałem przy taktyce, ale czemu się dziwić, skoro dysponowałem dość przeciętnymi kopaczami ? Na zdjęciach widać skład już z czasów 3 sezonu i tutaj miałem spory wybór, ale wcześniej było dużo gorzej.

 Po naskrobaniu taktyki przyszedł czas na drobne wzmocnienie składu, a z pomocą przyszło mi 2 skautów wyszukujących zawodników z konkretnie wymaganymi z mojej strony atrybutami fizycznymi za 0 odstępnego. Ogromne sumy prawda ? Bazowałem głównie na atrybutach fizycznych, bo o technicznych zawodników w tak niskiej lidze było ciężko, ale dało się wyszukać w miarę dobrych technicznie i solidnych, jak na moje wymagania fizycznie grajków. Przybliżę teraz wam profile najważniejszych zawodników, których kupiłem. Są to: Mariusz Cichowlas, Paul Taylor, Vincent Fernandez i Mariusz Bułka.

Po skompletowaniu składu, który moim zdaniem był przyzwoity nadszedł czas na rozpoczęcie sezonu. Tradycyjnie, jak w każdym klubie poprosiłem zarząd o klub patronacki. Prezes jednak doszedł do wniosku, że "Klub Chelmsford nie będzie współpracować z żadnym innym klubem, bo da sobie sam rade". Pomyślałem sobie, że na początku jest to normalne zjawisko i trzeba było póki co grać bez pomocy klubu patronackiego.

Pierwszy sezon zleciał dość szybko, a awans był na wyciągnięcie ręki. Ostatnie 15 spotkań sezonu w wykonaniu mojego zespołu, to była istna poezja. 14 wygranych i 1 remis pozwoliły spokojnie zająć 2 miejsce w Blue Square South, ale o ironio bezpośredni awans należał się tylko za 1 miejsce... Musiałem więc przystąpić do baraży, w których poznałem kolejną ciekawostkę Blue Square South, a mianowicie nie ma tutaj zasady bramek na wyjeździe w barażu ! Po remisie 1:1 na wyjeździe w półfinale u siebie remisowałem 2:2 i w 94 minucie byłem pogodzony z porażką i koniecznością rozpoczęcia kolejnego sezonu w tej samej fazie rozgrywkowej, ale ku mojemu zaskoczeniu sędzia zarządził dogrywkę ! Ulżyło mi niemiłosiernie i zmotywowałem odpowiednio chłopaków, co zaowocowało wymęczonym 3:2 i awansem do finału baraży. Niestety nic w przyrodzie nie ginie i w finale sprawiedliwości stało się zadość. W finale mój zespół był obecny tylko na papierze na boisku, a w praktyce oddał zaledwie 1 strzał, który można porównać z kopnięciem w Rugby. Dziwiłem się, że Braintree pokonało moich chłopaków tylko 1:0 ! Oznaczało to kolejny sezon w Blue Square South, ale uporządkujmy fakty. Tutaj tabela z 1 sezonu:

Po pierwszym udanym sezonie oczekiwania wzrosły i zarząd dał mi do wyboru w oczekiwaniach przed sezonem: mistrzostwo, walka o tytuł, awans. Zdecydowałem się na walkę o tytuł, bo w razie wtopy w barażach nikt nie będzie mi mógł nic przybić. Skoro prezesik podniósł wymagania, to ja po raz kolejny wystartowałem z chęcią współpracy z większym klubem. Niestety kolejny raz zostałem spławiony śpiewką, że "Klub Chelmsford jest samodzielny". Wkurzyłem się, bo średnio co 2 miesiące prezes rozmawiał o sprzedaniu udziałów w klubie innemu facetowi, ale ciągle coś mu wypadało. Kolejny sezon musiałem rozpocząć solo, bez niczyjej pomocy. Zawodnicy grali bardzo dobrze. Tracili mało goli, a strzelali dużo i zaowocowało to zagoszczeniem na stałe w strefie barażowej. Przemieszczałem się w trakcie sezonu między miejscem 2 i 4. W ostateczności kolejny raz przyszło mi zająć 2 miejsce w lidze i... rozpocząć baraże. W półfinałach w pierwszym meczu zremisowałem na wyjeździe 2:2, a gola dającego remis straciłem w 94 minucie... Jednak u siebie wygrałem 4:2 i drugi raz z rzędu przyszło mi stanąć do walki w finale baraży. Przeciwnikiem było Welling - spadkowicz z Blue Square Premier. Oczywiście byłem uważany za outsidera, ale mecz nam się po prostu udał, a Vincent Fernandez zdobył chyba swojego 15 gola w tym sezonie po rzucie rożnym i drugi gol dołożony przez Jamesa Lawsona dał upragniony awans.

Po zakończeniu 2 sezonu przyszła kolejna dobra informacja, a mianowicie prezes dogadał się z nabywcą udziałów i doszło do zmiany na stołku ! Niewiele myśląc wypaliłem do nowego prezesa z prośbą o klub patronacki i doczekałem się ! Zgłosiły się Charlton, Fulham i jeszcze jeden klub. Wybrałem Fulham i z marszu wypożyczyłem 2 zawodników. W połączeniu z kolejnymi transferami dawało to nadzieje na dobry wynik w Blue Square Premier.

I ruszyło... Pierwszy sezon Chelmsford w Blue Square Premier i póki co wszyscy są zachwyceni, bo drużyna wygrywa lub remisuje i traci mało goli. Największa radość zapanowała po remisie z Hereford na ich terenie 2:2, a warto dodać, że byli oni uważani za pewniaka do awansu. Do tego doszła wygrana 4:0 u siebie z Hyde u siebie (czy czymś takim) i wszystkie osoby mniej lub bardziej związane z klubem są póki co zachwycone. Moja przygoda na dnie Football Managera póki co jest udana i jestem zadowolony ze swojego wyboru ! Poniżej tabela po 10 rozegranych kolejkach Blue Square Premier.

Co uda się ugrać w tym sezonie ? Czy uda się wydusić maksimum z drużyny i wywalczyć przynajmniej prawo do gry w barażach o awans ?? Zobaczymy... Pozdrowienia z Chelmsford i dziękuję za wytrwanie do końca mojego manifestu.