- Państwo na literę ‘b’? Oczywiście Banagladesz!

- Bangladesz!

- Takie jest przysłowie, że w Bangala deszcz, a w Hong Kongu sucho.

Taki sobie Familiadowy żarcik na starcie. Gracie w FM-a, skoro tu wchodzicie, prawda? Załóżmy, że idzie wam znakomicie, wasza drużyna rozwala wszystkich po kolei, po prostu nie da się zatrzymać Legii/Manchesteru/Barcelony/Amico Lubin czy czegoś tam, czym gracie. I nagle przychodzi wam do głowy pomysł, że warto by się tym pochwalić, niech cała społeczność się dowie, jacy to wy jesteście wspaniali i co już udało się wam osiągnąć. Słuszny tok myślenia, nawet bardzo.

Oczywiście próbujecie swoich sił w naszych Manifestach – innego rozwiązania nie widzę. Otwieracie Worda, Open Office’a, Word Pada, Notatnik, Painta czy nasz edytor tekstu i po prostu pozwalacie, żeby poniosła was wena. Niestety, nie ponosi was na długo – nie macie pomysłu na tekst. Trudno, dzieło sztuki to to nie będzie, ale warto coś napisać, przecież ludzie muszą wiedzieć, co się wydarzyło, a dział z przechwałkami to rozwiązanie na krótką metę – nasze screeny prędzej czy później znikną pod ogromem innych obrazków od graczy, którzy osiągnęli tyle, co wy.

No i napisaliście, wrzucacie trochę obrazków albo i nie, przeprowadzacie korektę albo i nie, pogrubiacie, stosujecie kursywę czy kolory albo i nie. Niemniej wrzucacie wszystko, zamieszacie i wstrząśniecie (w końcu tak robił Bond!) oraz klikacie „Publikuj” – niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba. Czekacie, patrzycie co chwila, czy ktoś nie przeczytał, a może jest już jakiś komentarz? Nigdy nie wiadomo, co przyniesie los. No ale na jednej części nie powinno się skończyć, przecież gra trwa dalej i trzeba dalej się dzielić swoimi osiągnięciami, przecież idzie nam cały czas znakomicie.

***

Są chyba trzy najpopularniejsze sposoby zakończenia kariery w manifestach.

1. Crash dump – wróg publiczny eFeMa numer jeden, po prostu nie da się z nim wygrać i nie możemy na to nic poradzić, totalna porażka i jedno wielkie dno = nie chce się nam znowu pisać, bo musimy odrobić w grze to, co straciliśmy przez ten cholerny błąd.

2. Format dysku – syf, kiła i mogiła. Bałagan na kompie, gdzieś pożyczony pendrive, skądś ściągnięty plik, wyłączony antywirus i dysk kaput – pan wirus przejmuje kontrolę i robi to na tyle skutecznie, że nie możemy nawet zgrać sejwów =  nie chce się nam znowu pisać, bo musimy odrobić w grze to, co straciliśmy przez tego cholernego wirusa.

3. Po prostu niechęć do pisania – za dużo graliśmy, za mało pisaliśmy i teraz jest za dużo do nadrobienia w manifestach – nie wiemy, co z tym zrobić, jak to ugryźć, jak do tego podejść. Czasami przyjdzie nam wena i spróbujemy przełamać ten impas, ale zaraz potem uderza nas myśl, że jesteśmy dwa lata dalej z opowiadaniem i kaput = nie chce się nam znowu pisać.

O ile na dwa pierwsze sposoby raczej nie mogę nic poradzić, to na ostatni jest jakiś sposób – zacząć nową karierę. Naprawdę, pomaga. Pewnie pamiętacie moją karierę Manchester -Everton/Anglia. Skończyła się po 41 odcinkach klubowych i 12 reprezentacyjnych. A mogła trwać o wiele dłużej, tyle tylko, że ostatnia wzmianka na temat Angielszczaków to lato 2016, a w grze byłem już w 2019! Nie chciało mi się nadrabiać i w związku z tym nic więcej się nie pojawiło. A i tak sporo z tych części było dopisywane już po rozpoczęciu kariery Panionios/ Malaga/Wisła/Toulouse/Roma/Bayer/Sunderland, po drodze zahaczając o Portugalię i Holandię. Tak samo było z Zagłębiem i Sheffield – granie > pisanie, a teraz tak jest z karierą Evertonem, opowieść manifestyczna zakończyła się w kwietniu 2012 roku, a jestem już w grudniu 2013 i prę jak burza, a pisać się nie chce.

Mało kto teraz ma na koncie więcej niż chociażby 10 odcinków kariery w FM-ie 11, ja potrafię wymienić tylko Gerarda31 i Craxy fana (poprawcie mnie, jeżeli się mylę). Kieruję zatem pytanie do was – dlaczego nie chce się wam pisać? I nie pytam jako redaktor, pytam ze zwyczajnej ciekawości. Ja już swoje powody (i możliwe rozwiązanie) podałem. Teraz czekam na Was!