Drogi Zdzisławie!

Dziękuje, że odpowiedziałeś na mój list. Wiem, że zapewne byłeś w wielkim szoku gdy otworzyłeś kopertę i dowiedziałeś się kto do Ciebie napisał. Mam tylko nadzieję, że nie spowodowało to przyspieszonego bicia serca, co w konsekwencji mogło doprowadzić do groźnych powikłań związanych z pracą mięśnia sercowego...

Tak naprawdę to cieszę się, że się w końcu odezwałeś i nie byłeś za bardzo zły za ten długi okres w którym się nie odzywałem. Tak to jest gdy człowieka pochłonie i wyczerpie zwykła, acz bardzo potrzebna praca. Teraz będę miał więcej czasu na odpoczynek i zamierzam często do Ciebie pisać. Zacznijmy więc od początku. W momencie gdy objąłem stanowisko trenera-menedżera Bruk-Betu przejrzałem wszystkie statystyki i zapiski jakie zostawił po sobie mój poprzednik. Nie wyglądało to za wesoło. Jedno zwycięstwo w sześciu meczach i bilans bramkowy 2:9 (dla Bruk-Betu strzelali Fabian Radomski i Karol Janik) mówiły wszystko. Przed nowym sezonem do klubu przyszło siedmiu piłkarzy, z czego aż pięciu z nich to wypożyczeni z klubów Ekstraklasy nastolatkowie.

Do mizernej postawy w grupie Wschodniej II Ligi dodać trzeba również, bardzo słaby występ w Remes Pucharze Polski. Drużyna prowadzona przez ówczesnego trenera Marcina Jałochę odpadła już w 2. rundzie ulegając na własnej murawie zespołowi Odry Wodzisław. Ta porażka nie powinna dziwić, to prawda, gdyby nie jej rozmiary. Młodzi piłkarze z Niecieczy przegrali aż 0:4.

Nie wiem w czym doszukiwać się tak potężnej klapy na początku sezonu, ponieważ letnie mecze kontrolne wypadły bardzo dobrze. LKS przygotowując się do ligi nie przegrał żadnego meczu - z siedmiu sparingów wygrał cztery, trzy razy remisując z wyżej notowanymi rywalami.

Kadrę pierwszej drużyny tworzy 22 zawodników z czego jedynie 3 przekroczyło 25 lat (Szałęga, Szczoczarz, Trafarski). To właśnie w tym można upatrywać niepowodzenia u progu nowego sezonu. W tym i w braku zgrania, bo większość nowych zawodników przyszła do klubu już po rozegraniu wszystkich sparingów. Piłkarze Ci mieli stać się z miejsca czołowymi postaciami pierwszej jedenastki, ale wyszło inaczej.

Tak więc widzisz mój przyjacielu, przede mną długa droga by wyprowadzić tych młokosów na prostą. Czeka mnie prawdziwie katorżnicza praca. Mam nadzieję jedynie, że będzie się opłacało i będzie to lepsza praca niż układanie kostki brukowej u Kalickich.

Twój przyjaciel Jewhen