W czasie letniej przerwy między sezonami zdecydowałem się na krótki, tygodniowy wypad nad jezioro Wolta. W sumie ciężko to nazwać jakimś większym wyjazdem, ponieważ do jeziora jest blisko praktycznie z każdej części kraju. Zastanawiacie się dlaczego? Odpowiedź jest prosta: jezioro Wolta jest jednym z największych sztucznym zbiorników na świecie!
Chociaż w sumie do końca nie wiadomo czy to jezioro, czy to rzeka. Kiedyś była to po prostu rzeka składająca się trzech mniejszych strumyków: Białej Wolty, Czarnej Wolty i Czerwonej Wolty. Potem zdecydowano się na budowę zapory Akosombo, na której miała zostać zbudowana elektrownia wodna i pojawiły się pierwsze problemy w nazewnictwie. Do teraz miejsce, w którym kończy się jezioro, a zaczyna się rzeka jest umowne. Wracając do elektrownii - jej energia (o sile 900 MW) zasila nie tylko Ghanę, ale też sąsiednie państwa np. Burkinę Faso, która notabene wcześniej (jeszcze jako kolonia) nazywała się Górna Wolta. Wszystko wygląda pięknie, ale w 1965 roku (w czasie budowy zapory) trzeba było przesiedlić aż 78 tysięcy ludzi i 200 tysięcy zwierząt domowych.
Oczywiście udałem się w pobliże południowej części jeziora. Okrążanie go mogłoby zająć nawet kilka dni. Wynająłem sobie domek letniskowy w pobliżu Adawso i rozkoszowałem się widokiem, który mnie ogarniał. Jedynym odgłosem zagłuszającym ciszę były ptaki śpiewające o poranku. Widok miałem wręcz bajeczny.
Wszystko było pięknie, ale po dwóch, trzech dniach odpoczynku zaczęła mi doskwierać nuda. Jak to ja, nie potrafię usiedzieć nawet chwili na miejscu, zawsze muszę coś robić. Przeczytałem ogłoszenie na jednym ze słupów wysokiego napięcia o imprezie na plaży wieczorem. Stwierdziłem, że to dobry pomysł, aby choć na chwilę zapomnieć o problemach dnia codziennego.
Nadszedł wieczór, a ja odstawiony jak na ślub siostry udałem się w stronę nabrzeża. Kiedy tam dotarłem, okazało się, że pojęcie "impreza" znaczy trochę co innego w Ghanie. Zobaczyłem kilkunastu mężczyzn grających w piłkę plażową oraz kilkanaście kobiet dopingujących im i plotkującym na różne tematy. Stwierdziłem, że usiądę trochę w oddali i będę się przyglądał czarnoskórym graczom, anóż któryś z nich potrafi coś więcej, niż wypasanie bydła. Nie chciałem się zbytnio zbliżać, aby nie wyjść na idiotę (byłem przecież ubrany jak na bal), ale oni i tak mnie zauważyli. Chyba wzięli mnie za jakiegoś łowcę talentów, bo od razu zaczęli grać na poważnie. Bardzo spodobał mi się jeden z graczy, którego chciałbym przetestować w klubie - niewysoki, ale świetnie grający piłką środkowy obrońca. Po meczu podszedłem zamienić z nim słówko. Reszta wyglądała trochę na zazdrosnych.
- Witam. Nazywam się Tomasz Juroszek i jestem trenerem zespołu Hearts of Oak. Mam pytanie, czy nie chciałby Pan podpisać z nami kontraktu i grać profesjonalnie w piłkę?
- Proszę Pana, niech mnie Pan nie poniża. To, że jestem czarny nie znaczy, że nie grałem nigdy profesjonalnie w piłkę. Grałem przez sezon na Łotwie w Skonto Ryga.
- Niech mi Pan najmocniej wybaczy. Nie chciałem Pana obrazić. A nie miałby Pan ochoty zagrać w lokalnej lidze w zespole mistrza kraju? - zaproponowałem.
- Doskonale wiem czym jest Hearts of Oak. Nie musi mi Pan tego tłumaczyć. Mogę rozważyć tą propozycję, ale tylko pod jednym warunkiem - odpowiedział.
- Jakim? - spytałem.
- Da Pan również szansę mojemu koledze, z którym dobrze mi się gra. Też jest aktualnie bezrobotny, a będzie wściekły, że ja znalazłem klub, a on nie.
- Dobrze, niech stracę. Niech Pan tu poczeka, pójdę po szofera, wrócimy do klubu i załatwimy formalności.
Mój urlop zakończył się przedwcześnie, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Na następny dzień podpisaliśmy kontrakt z dwoma nowymi graczami. Oto oni:
W czasie letniego okienka transferowego nie przedłużyłem kontraktu z kilkoma zawodnikami rezerw oraz pierwszego składu. Najważniejsci z nich to Uriah Asante oraz Emmanuel Ziem. Obaj byli graczami trzeciego lub czwartego wyboru, więc zdecydowałem się nie płacić im już więcej za siedzenie na ławce rezerwowych. Odeszli również z klubu aż trzej zawodnicy jako transfery pieniężne. Co ciekawe wszyscy trzej zasilili jeden klub - egipski Wadi Degla. Po przyjściu Appiaha oczywiste było, że nie pogra sobię już za wiele Nortey Tetteh. Otrzymaliśmy za niego 300 tysięcy euro. Do Egiptu powędrował jeszcze Kamungenga, który był jeszcze większą rezerwą niż Asante. Za niego otrzymaliśmy tylko 100 tysięcy euro. Za to największym przypływem pieniędzy była sprzedaż Nkrumaha. Oferta, która napłynęła z Egiptu dnia 6 lipca 2014 roku nie pozostawiała złudzeń. 750 tysięcy euro zostało przelane na nasze konto, a ja muszę liczyć na to, że Helegbe godnie go zastąpi.
Rozgrywki
W przedsezonowych typach uznano mnie za faworyta do zwycięstwa w rozgrywkach ligowych. W końcu...
Superpuchar Ghany
Superpuchar Ghany był trofeum do, którego nie przywiązywałem większej wagi. Od taki mecz sparingowy przed sezonem. Przeciwnik - Berekum Chelsea. Nie zapowiadało się na łatwe spotkanie. Nie spodziewałem się jednak, że będzie aż tak ciężko! Wygraliśmy mecz po dwóch golach w dogrywce i mogłem się cieszyć ze swojego drugiego trofeum z Hearts of Oak.
Puchar Czterech (1/2 sezonu)
Wyznaczyłem sobię cel, aby głównie skupić się na pucharach w tym sezonie i ten cel skrupulatnie realizowałem. Pucharu Czterech jeszcze nie zdobyłem, więc grali w nim gracze podstawowego wyboru. Najtrudniejszy był tak na prawdę pierwszy dwumecz, w którym niemiłosiernie męczyliśmy się z Heart of Lions na wyjeździe. Ostatecznie padł wynik 1-1. U siebie jednak zagraliśmy znacznie lepiej i wygraliśmy 3-0. W ćwierćfinale nie mieliśmy najmniejszych problemów, aby odprawić z kwitkiem drużynę All Stars (5-2 wyjazd, 1-0 dom). Bez większych przygód zameldowaliśmy się w półfinale tych rozgrywek, w którym zagramy z drużyną Edubiase.
Puchar Ghany (1/2 sezonu)
Kolejny puchar, w którym zamierzam odnieść sukces to puchar kraju. Swoją przygodę w tych rozgrywkach zaczęliśmy od drugiej rundy i meczu z drugoligowcem - Bazooką (swoją drogą fajowa nazwa na klub). Bazooka nie postawiła jednak żadnego oporu i poległa w jednostronnym meczu 0-7. W trzeciej rundzie trafiliśmy już na trudniejszego przeciwnika, a mianowicie Heart of Lions, którego wyeliminowaliśmy już wcześniej z Pucharu Czterech. Po trudnym meczu (zakończonym rezultatem 4-2) zameldowaliśmy się w 4 rundzie. Tam bez problemu rozprawiliśmy się z drugoligowcem o ciężkiej do wymówienia nazwie Buduburam Bendu Enforcers (2-0). Z niecierpliwością czekamy na losowanie kolejnej rundy.
Ekstraklasa (1/2 sezonu)
Rozgrywki te zostały potraktowane drugorzędnie z prostej przyczyny - wiedziałem, że i tak je wygramy. Mimo bezbramkowego remisu już w drugim meczu, zdecydowanie pokonywaliśmy większość przeciwników, którzy stanęli na naszej drodze. Największy opór postawiło Ashanti Gold, które na własnym stadionie zatrzymało nas w 6 kolejce tych rozgrywek, remisując z nami 3-3. Na półmetku rozgrywek zajmujemy oczywiście pewne 1 miejsce w lidze.
Wyróżnienia
Danny Quendambu - zawodnik, którego sprowadziłem już rok temu, ale dopiero teraz jego forma w pełni eksplodowała. W 15 meczach w lidze strzelił 14 goli i jest najlepszym strzelcem Hearts of Oak. W Ekstraklasie tylko napastnik Asante Kotoko - Iddrisu ma więcej goli od niego (16). Mam jednak nadzieję, że utrzyma formę i będzie królem strzelców na koniec sezonu. Trzeba również dodać, że regularnie gra w reprezentacji Gwinei Równikowej, dla której strzelił 2 gole w 4 meczach.
Samuel Kyere - zawodnik, którego sprowadziłem głównie jako alternatywę na prawej obronie dla Acapandie. Ten młody Ghańczyk rozwinął się jednak na tyle dobrze, że bardzo często wychodzi w pierwszym składzie kosztem wcześniej wspomnianego Vincenta. Mam nadzieję, żę chłopak się będzie dalej rozwijał i kiedyś na stałe zajmie miejsce na prawej obronie w barwach Hearts of Oak.
Gilbert Koomson - sprowadziłem go z myślą o przyszłości. Miał wchodzić na boisko pod koniec spotkania lub grać w mniej ważnych meczach, a tym czasem wygryzł z pierwszego składu Kingstona - jedną z gwiazd zeszłego sezonu. W 10 meczach w lidze strzelił 8 goli i zaliczył 2 asysty. Potem wypadł ze składu na pewien czas ze względu na kontuzję, ale pod koniec rundy wiosennej wrócił i znowu błyszczał formą. Wiąże z nim wielkie nadzieje.
Zarząd
Zarząd notorycznie próbuje utrudnić mi życie. Nie zezwala na zatrudnienie większej ilości trenerów. Co gorsza nie pozwala nawet na zwiększenie pensji dla sztabu szkoleniowego. Przez to nasz trening nadal nie wygląda tak jak powinien i czołowi gracze z roku na rok stają się coraz słabsi. Na szczęście jest jakiś pozytyw, a mianowicie obiekty młodzieżowe. Budowa zostanie zakończona 9 lutego. Dorównają one poziomem obiektom starszych kolegów.
Najwyższy czas powoli oglądać się za wzmocnieniami w zimowym okienku transferowym. Mogą się one okazać bardzo przydatne, ponieważ na wiosnę zaczynamy baraże do Afrykańskiej Ligi Mistrzów. Daję sobie maksymalnie trzy sezony, aby te rozgrywki wygrać. Dokładnie tyle ile dni jestem w stanie nic nie robić...
PS1: Przypominam o możliwości naciśnięcia na screena. Otworzy się on w nowym oknie, w większym formacie.
PS2: Jeżeli spodobał ci się manifest zostaw MOCNE. Zachęca to bardzo do dalszej pracy.
Ghana, 2014/2015
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ