Dwa słowa o klubie do którego trafiłem. Rok jego założenia to 1993. Ajax pałętał się głównie w niższych ligach. Dopiero w 2006 roku nastąpił jego debiut w najwyższej klasie rozgrywkowej. W debiutanckim sezonie klub zajął 8 miejsce co jest jedynym "sukcesem". No i to by było w sumie na tyle. Drużyna z Tallinna przeważnie skakała między pierwszym a drugim poziomem rozgrywkowym w Estonii. Teraz obecnie gra w rozgrywkach II Liiga, które są 3 szczeblem.  To wszystko. Nie trzeba wiedzieć niczego więcej. Bo nie ma więcej. Chyba, że uznacie za istotny fakt, iż właśnie ten klub ma swojego reprezentanta w dziale "Talenty" na naszej stronie. Jest to napastnik Aleksei Borissenko z FM-a 2006.


Pierwsze dni były przepełnione szybką nauką estońskiego oraz ogarnięciem spraw w klubie. Jak przekonać grajków by zostali? Miałem w głowie pewien plan ale nie byłem pewien czy wypali. Przed pierwszym jednak treningiem odbyłem rozmowę zapoznawczą z prezesem Reimanem i członkami sztabu szkoleniowego (asystentem Mikkiem Ojamaa, trenerem i jednocześnie piłkarzem Maksimem Rötshkovem, fizjoterapeutą Atsem Ratnikovem i scoutem Konstantinem Pohlakiem). Generalnie całkiem w porządku ludzie, szybko znajdziemy język. Zarządziłem, że około co miesiąc będziemy organizować zebrania na których będą mi przekazywać swoje uwagi a Rötshkov będzie przedstawicielem zawodników. Po rozmowie udałem się z moim asystentem na boisko aby porozmawiać z zawodnikami.
- Ale pizgawica - powiedziałem do asystenta
- Kwestia przyzwyczajenia. Tak samo będzie z dostosowaniem się do początku sezonu w zimę. No i może kiedyś grę w pucharach w środku sezonu. Trzeba się z tym oswoić. Tak jak z klimatem.
- Zacznę od oswojenia tych grajków. A słowa z pucharami jeszcze kiedyś wspomnisz. No ale jeszcze jest na to czas.

Gdy weszliśmy na płytę boiska moim oczom ukazało się 23 kopaczy w niebieskożółtych dresach. Cały skład z Ligi Mistrzowskiej. Tu trzeba być zdecydowanym jeśli chce się ich przekonać do pozostania. Porposiłem asystenta o pomoc w tłumaczeniu. Odkąd jestem w klubie (od 28 stycznia 2011) zainteresowałem się nauką estońskiego jednak jeszcze nie jestem w stanie porozumieć się z piłkarzami. Mówiłem więc po angielsku.

- Witajcie wszyscy. Jestem Alessio Martinelli, może mnie znacie, nie wiem. Jestem waszym nowym managerem, który zapewni tej drużynie powrót tam, gdzie jej miejsce. Żeby tak się stało musimy osiągnąć to razem. Jako drużyna, całość. Jeżeli ktoś chce opuścić drużynę bo mu się to nie podoba, śmiało. Niech za przeproszeniem wypierdala. Tylko jaką ma gwarancję, że znajdzie klub? Kryzys objął całą estońską piłkę, moi drodzy. Myślę, że o tym wiecie.
- No jasne! - wrecz krzyknął jeden z piłkarzy. - Zapomniałeś już jak sam byłeś zawodnikiem? Musimy z czegoś żyć, kto mi zagwarantuje chociaż przyzwoitą pensję w takich rozgrywkach jak II Liiga?
- A co, może wolisz nie zarabiać nic będąc wolnym strzelcem? Poza tym kto ci wbił do głowy, że będziecie otrzymywać głodowe pensje? Prezes na specjalnym spotkaniu mówił mi, że zgromadził odpowiednie oszczędności pozwalające nam na przeżycie. Tak więc skończcie to pierdolenie. Zresztą nie liczy się dla was nic poza kasą? Naprawde chcecie żeby klub, w którym niektórzy z was grają być może od kilku lat gnił na 3 szczeblu rozgrywkowym? Co z wami ludzie? Tylko jako drużyna osiągniemy razem wspólne cele. Nie możecie teraz robić z siebie gwiazdeczek, unosić się dumą i odchodzić. Takie to straszne grać w II Liidze? Po roku nas tu nie będzie, moja w tym głowa. Przemyślcie to robiąc 10 kółek wokół stadionu. Jazda!

- I jak, przemyślana sprawa? Kto chce odejść niech przejdzie na prawą stronę - powiedziałem i wskazałem palcem obszar, gdzie mają stanąć chętni do opuszczenia klubu
- A co jeśli znajdę klub z wyższej ligi albo innego kraju gdzie będą dobrze mi płacić?
- A co jeśli jutro znajdę 10 milionów euro na ulicy, kupię ten klub i każdemu z graczy zagwarantuję pensję na poziomie 5 tysięcy miesięcznie oprócz ciebie? Nie głosuj mi tu i jak chcesz odejść to przejdź na prawo. Zresztą naprwadę nie będziecie zarabiać tu tak źle. Wasze pensje zmniejszą się maksimum o 20%. Prezes ma odłożone środki, spokojnie.

Nikt nie przeszedł na prawą stronę. Poszło lepiej niż się spodziewałem. Mają wiedzieć kto tu rządzi. Podstawowe zadanie prezesa wykonałem. Teraz wreszcie mogę zająć się organizacją zespołu i taktyką.

- Masz dar słowa chłopie, nie powiem - zwrócił się do mnie asystent
- No nie ukrywam, że myślałem iż będzie gorzej. Ale na szczęście mam to już za sobą
- Chodź, pokażę ci naszych sparingpartnerów.
 

Puuma - Esiliiga
Kalju - Liga Mistrzowska
Pärnu II - II Liiga
Infonet - Liga Mistrzowska
Tammeka - Liga Mistrzowska

I poziom ligowy
II poziom ligowy
III poziom ligowy

Jak widać sparingi gram z teoretycznie silniejszymi rywalami. Według mnie to dobrze, zobaczę wtedy prawdziwą wartość zespołu, będę mógł zaobserwować jakie pozycje wymagają wzmocnień. Swoją drogą ciekaw byłem ile pieniędzy ma tak naprawde odłożone prezes skoro musi opłacać jeszcze zawodników z drużyny rezerw i U20. Ale to nie było moim zmartwieniem. Ja musiałem wykombinować jak najszybciej wrócić do elity. Awans w pierwszym sezonie nie powinien być jednak żadnym problemem.

Krótko jeszcze o stadionie. Zlokalizowany jest on w Tallinnie. Może pomieścić 1500 osób, co na II Liigę jest aż nadto. Z czasem jednak będą pojawiać się na trybunach ludzie, już moja w tym głowa. Dzięki dobrym wynikom i awansowi kibiców na pewno zacznie przybywać.

CDN...

W następnym odcinku: wyniki sparingów, liga, transfery, przegląd kadry