Jadąc na stadion byłem bardzo zdenerwowany. Miałem spotkac się z drużyną i najbliższymi współpracownikami. Wiedziałem że stoję przed życiową szansą na spełnienie swoich marzeń. Od kiedy tylko dostałem licencję marzyłem aby poprowadzic jakiś klub do sukcesów. Nie spodziewałem się jednak że nastąpi to tak szybko. Wiem jednak że teraz zaczną się też schody. Prowadzenie pierwszoligowego zespołu to nie byle co. Kibice będy ode mnie pewnie wiele oczekiwali, a ich zdanie zawsze jest ważne. Będę także poddany krytyce mediów, ale nie zraża mnie to wogóle. Wiem że sobię poradzę. Takie myśli towarzyszyły mi przez całą drogę na stadion. Nie jest może gigantyczny ale jak na taki klub w zupełności wystarcza. Wysiadając z taksówki zobaczyłem czekającego na mnie Rogera.

-Witam nowego trenera! Jak samopoczucie?

-Dziękuję, bardzo dobrze.

-Jesteś gotowy na pierwsze spotkanie z ekipą?

-Myślę że tak.

-To bardzo dobrze ale najpierw musimy załatwic jeszcze jedną sprawę.

-O co chodzi?

-Jak to o co? Konferencja prasowa! Musimy przecież cię przedstawic całej Francji, nie? Chodźmy, dziennikarze już czekają.

Wtedy byłem już naprawdę kłębkiem nerwów. Za chwilę miała się odbyc pierwsza konferencja prasowa z moim udziałem. Dziennikarze są przebiegli i będę musiał uważac.

-Znalazł się Pan tutaj w roli nowego menedżera. Jak się Pan czuje?

-Jestem bardzo podekscytowany. Cieszy mnie ogromnie że zarząd wykazał się tak wielkim zaufaniem dla mnie i mam nadzieję że nikogo nie zawiodę.

-Zamierza Pan zajmowac się tylko piłkarzami i kolejnymi meczami, czy też będzie Pan starał się ingerowac w bieżące sprawy klubu?

-Będę brał aktywny udział we wszystkich naradach i będę angażował się w sprawy klubu, na tyle, na ile czas mi pozwoli. Jako trener będę miał już dużo obowiązków, wiec nie zawsze będę w stanie aktywnie działac.

-A jakie Pan preferuje podejście do zawodników? Będzie Pan ich tylko i wyłącznie szefem, czy raczej dobrym wujkiem?

-Po trochu to i to. Będę się starał doradzac piłkarzom w ich karierze, ale będą musieli wiedziec że to ja jestem menedżerem i mam najwięcej do powiedzenia.

-A jaki obierze Pan kierunek w transferach?

-Będę starał się rozsądnie wydawac pieniądze klubowe, a piłkarzy których będę miał zamiar sprowadzic będę poddawał wnikliwej analizie mojego sztabu.

-Włąśnie co do sztabu: czy zamierza Pan przeprowadzic jakieś zmiany w składzie Pańskich współpracowników?

-Jeszcze z nikim nie rozmawiałem, a więc nie jestem w stanie określic czy zostaną w tym gronie czy nie. Ale myślę że nie będę przeprowadzał dużych zmian, ponieważ ci ludzie dłużej są w tym klubie, znają jego realia, więc ich rady będą dla mnie bardzo przydatne.

-Jaką taktykę Pan preferuje?

-Lubię szybki i atrakcyjny dla publiczności futbol, więc będę się starał to wprowadzic w Montpellier.

-Jakie są Pana cele na ten sezon? Na czym się Pan najbardziej skupi?

-Skupię się na lidze, mam nadzieję na miejsce gdzieś w połowie stawki, ale chciałbym coś ugrac także w pucharze krajowym.

-Dziękuję to wszystko.

Uff, pierwsza w karierze konferencja za mną. Swoją drogą nie było tak źle. Ale wiem że to dopiero początek. Zaraz po konferencji podszedł do mnie średniego wzrostu mężczyzna.

-Nazywam się Pascal Baills i będę Pańskim asystentem. Przynajmniej w najbliższym czasie.

-Miło mi. Myślę że jednak na stałe bo potrzebny mi ktoś kto zna ten klub i miasto. I przejdź my od razu na "ty". Preferuję luźne kontakty ze współpracownikami.

-Dobrze. Więc przygotowałem już raporty o całej pierwszej drużynie, rezerwach, a także juniorach. Ich profile są w Twoim gabinecie. Teraz chodźmy na murawę, piłkarze już czekają.

Idąc za Pascalem byłem zadowolony z początków i powitania mnie w klubie.

-Witajcie. Jak wiecie od dziś to ja będę waszym męnedżerem. Mam nadzieję że dobrze będzie nam się układac współpraca. Jako że nie lubię długich przemówień, rozpocznijmy trening. Na początku podzielcie się na dwie ekipy. Chcę zobaczyc co potraficie!

Oglądjąc kilka zaaranżowanych gierek moich zawodników, wychaczyłem paru naprawdę ciekawych, a nie byli piłkarzami pierwszej drużyny. Zarówno Stambouli, jak i Simon prezentowali się całkiem dobrze, więc włączyłem ich do pierwszego zespołu. Zauważyłem też kilku mniej przydatnych. Sporządziłem od razu listę transferową którą przekazałem asystentowi. Została sprawa sparingów.

-Pascal powiedz mi co ze sparingami?

-Spodziewałem się że zadasz to pytanie. A więc przygotowałem listę potencjalnych sparingpartnerów na pierwszą połowę lipca. Oto ona

-Hmm, dobrze podoba mi się. Jak tylko przygotuję coś na drugą częśc okresu przygotowawczego, przekażę ci informacje..

Za 3 dni mieliśmy się zmierzyc z Celtikiem. Rywal nie byle jaki, ale dobry na przegląd umiejętności zawodników. Z pewnością będą chcieli pokazac się z dobrej strony, więc może byc ciekawie.

Celtic-Montpellier sobota 2 lipca 2011, Stade de la Mosson

-Dobra chłopaki! To nasz pierwszy sparing na rozgrzewkę przed sezonem. Mam nadzieję że zagracie dobrze. Pamiętajcie, walczycie o miejsce w pierwszym składzie! Każdy ma równe szanse.

Pierwsze 10 minut było nudne. Później robiło się ciekawie. Niestety nie dla nas. W 18 minucie Stokes trafił w słupek. My nie potrafiliśmy wykorzystywac swoich szans. W 27 minucie zrobiło się jeszcze gorzej. Z boiska zszedł z kontuzją Cabella. Zmienił go 17-letni Simon. W przerwie:

-Wiem że to tylko sparing, ale oczekuję od was więcej zaangażowania! Dalej, pokażcie co umiecie!

W przerwie przeprowadziłem także parę zmian. Niestety na nic się to zdało. W 69 minucie straciliśmy gola. Jak się później okazało był to jedyny gol w tym meczu.

-Dobra. Nie jestem zadowolony, ale spokojnie. To był pierwszy sparing i mamy jeszcze czas, żeby wszystko poukładac. 

Celtic-Montpellier 1-0

Za 3 dni gramy z CS Louhans-Cuiseaux i mam nadzieję że tam pokażemy się z lepszej strony.

-Pascal, wyślij proszę zaproszenia na testy Kandze Akale i Pierrowi Wome. Skauci mówią że mogą nam się przydac. Chcę zobaczyc ich w akcji.

-Dobrze. Dostałem odpowiedź od Trabzonsporu w sprawie Hasana Kabze. Są gotowi przelac na nasze konto pieniądze, z zawodnikiem też się dogadali. Oczekują już tylko naszego potwierdzenia.

-Oczywiście że potwierdzamy. Hasan raczej nam się nie przyda, ale pieniądze jak najbardziej.

Gdy siedziałem już w moim gabinecie, godzinę później, znów pojawił sie Pascal.

-Mam dobre informacje. Lacombe, Pitau, i Estrada również są gotowi do odejścia. Na ich sprzedaży zarobimy w sumie ponad 4 mln €.

-Potwierdzaj wszystkie oferty za zawodników z listy. A jak sprawa z Akale i Wome?

-Jeszcze się nie odezwali.'

Chwilę później zadzwonił mi telefon. To Martin,

-No co tam stary?

-Noah, mam dla ciebie wieści.

-Wal śmiało!

-Przyjechała do mnie Olivia. Szukała cię. Powiedziałem jej że mieszkasz i pracujesz teraz w Montpellier. Powiedziała że jedzie do ciebie...

Ta wiadomośc od Martina była bardzo zaskakująca. Chyba nawet bardziej od zainteresowania Montpellier. Czego ona mogła ode mnie chciec? Rozstaliśmy się przecież ponad rok temu. Nie wyglądało to dobrze, a miało byc jeszcze gorzej....