- Na szczęście to ja mam prawo do ostatecznej decyzji - powiedział Prezes - ufam Martinowi i całą odpowiedzialność biorę na siebie.
Głowa opadała mi na klatkę piersiową gdy dyskusja trwała w martwym punkcie. Niebywałym osiągnięciem jest gadanie o tym samym przez przeszło półtora godziny. Zarząd wybitnie zdenerwowany swoją bezsilnością atakował Prezesa kolejnymi argumentami, a ten nie potrafił wystosować im przynajmniej jednego ciosu grzebiąc się wciąż w bagnie do którego wpakował się na koniec rozgrywek ligowych. Zwalnianie trenera po nienajgorszym sezonie było trochę dziwne, ale cóż - ambicje. Tuż po tym pojawiłem się ja. Johan jako kolega ze szkoły mojej mamy zaproponował mi pracę, trzeba przyznać, że byle jaką ale pracę. Miałem być prawą ręką prezesa. No może przesadziłem, byłem co najwyżej małym palcem u jego lewej ręki. Sam traktowałem to jako praktyki, kolejne po praktykach trenowania młodzieży w Ajaxie i iście menedżerskich czyli zarządzania klubem w FC Liverpoolu. W międzyczasie poznałem kilku szkoleniowców z MLS, a nawet byłem trenerem młodzieży w Chicago Fire. Szczerze to niewiele się tam nauczyłem. Jak się okazało moim domem nie była Holandia chociaż bardzo chciałem zostać tam dłużej jako fan Ajaxu, nie była to Anglia chociaż lubię wieczną jesień. Jankesem też nie byłem chociaż życie w USA było fajne. Powoli zaczynałem wątpić w swoje trenerskie powołanie. Ale jednak po pół roku pracy w Mechelen czyli na początku roku 2011 zdecydowałem się odejść i wykonać jeszcze jedno podejście do wielkiego świata futbolu. Po śmierci taty mama zdecydowała się na powrót do ojczyzny, nie wiem czy wspominałem ale urodziła się ona w Belgii, a do Polski wyjechała kiedy poznała tatę. Nie chciałem jej zostawić samej w Mechelen ale musiałem kiedy mój kolega ze studiów Romek zaproponował mi wyjazd i pracę w jakiejś Francuskiej okręgówce. Aż wstyd się przyznać ale nie wiedziałem w jakiej lidze gra mój nowy klub, wiem tyle, że był z jakiejś francuskiej wsi o nazwie prowadzącej do połamania języka. Liga była mała, więc sezon zakończył się w kwietniu. Nie wiem jakiego tragicznego trenera mieli wcześniej ale zremisowali 2 mecze na 9 - resztę przegrali. Pod moją wodzą awansowaliśmy na 3 miejsce wygrywając 9 meczy ze stosunkiem bramek 43-3. Pogrom. Po moim sukcesie z francuską drużyną skontaktował się ze mną człowiek z Ajaxu. Nie spodziewałem się czegoś takiego, ale widocznie o mnie nie zapomnieli, a co więcej znali moją francuską przygodę. Dostałem propozycję by zostać asystentem trenera jednej z drużyn młodzieżowych. W ten sposób minęło około 2 miesiące i w czerwcu zadzwonił do mnie Johan. Zaprosił mnie do Mechelen co wydawało być się dziwne bo bardzo często tam bywałem, ale cóż powiedział, że to co dla mnie ma na pewno mnie zainteresuje. Nie minęło kilka godzin, a zrywając się z łóżka o 4 rano opuściłem Amsterdam na rzecz Belgii. Gdy dojechałem do Mechelen było jeszcze bardzo wcześnie, więc wybrałem się do małego klubu nieopodal siedziby KV Mechelen. Nie działo się tam nic specjalnego - usiadłem przy barze, a gdy poprosiłem o wodę barmanka tylko się uśmiechnęła. Wydawała się być znajoma - są tacy ludzie którzy wydają się znajomi chociaż nic o nich nie wiemy. Do głowy nie przychodził mi akurat żaden komplement który mógłby wywołać ponowny uśmiech na twarzy pięknej ciemnowłosej barmanki, więc zamilkłem.