Akurat po Świętach Bożego Narodzenia przyszło nam grać w Pucharze Myszki Miki Amatorskim Pucharze Irlandii Północnej. Czy Święty Mikołaj przyniesie nam prezent na jaki czekamy, czyli zwycięstwo? Bleee….. Okropna formułka. Tak jak mówienie o tym że zawodnik pragnie zdobyć bramkę, bo za tydzień ma urodziny. A po miesiącu już nie ma chęci? Trener nie powinien chyba patrzeć na dowody osobiste wystawiając skład na mecz. No, ale dobra. Koniec odchodzenia od tematu. Rywalem Institute. Raz już ich pokonaliśmy. Pomimo rangi pucharu powtórzyliśmy nasz wyczyn. A za dwa tygodnie kolejne spotkanie z tą drużyną. Patent?

Ale jeszcze chwilę przed tym mecz z drużyną Carrick. Jednynym Carrickiem o jakim słyszałem i wy pewnie też, jest rzecz jasna Michael Carrick. Może gdybyśmy zagrali przeciwko niemu a nie jedenastce piłkarzy wrócilibyśmy z tarczą. A tak wróciliśmy może nie na tarczy, może raczej bez tarczy. Wynik 1-1 z wyjazdu do Carrickfergus przyjąłem spokojnie. Zwłaszcza, że gdzieś tam koło nas się kręcą. No i kolejny mecz z Institute i kolejne zwycięstwo? Pewnie! Czystego konta nie było, ale 3-1 to też zwycięstwo, nie można tym gardzić.

Jako przerywnik może kilka słów na temat taktyki Warrenpoint. Głównym ustawieniem przeciwko rywalom z niższej półki, co stanowi ok. 75% naszych spotkań jest ustawienie 3-6-1 z trójką ofensywnych pomocników, z których dwóch pełni rolę schodzących napastników, co jest utożsamiane z płynnym, ofensywnym stylem naszej drużyny. Przy rzutach rożnym stosujemy zagranie na krótki słupek. Dosyć skuteczne. Przy spotkaniach z mocniejszymi drużynami ustawienie to ulega lekkiej transformacji, by możliwie jak najlepiej wykorzystać kontratak i przede wszystkim nie stracić bramki jako pierwszemu.



Wracając do spotkań. Znów puchary. Tym razem ten najważniejszy. Ten dający przepustkę do Europy, czyli Puchar Irlandii Północnej. Rywal – Portstewart, grający klasę niżej. Ale po pierwszej połowie nie było nam do śmiechu. 0-1 po kontrze rywali. Druga część meczu mimo naszych prób i starań przyniosła wyrównanie dopiero w 84 minucie. I już szykowałem się do dogrywki, lecz sędzia zakończył mecz i zaprosił nas do szatni. Otóż wypłynęła moja nieznajomość przepisów. W przypadku remisu, tak jak w FA Cup, rozgrywa się tzw. powtórkę na boisku gości. A że to my byliśmy gospodarzem musieliśmy wybrać się do Portstewart. Tym razem jednak udało się wygrać – skromnie, bo skromnie ale liczy się awans. Aczkolwiek sporo popłochu w nasze szeregi wnieśli rywale.

Jeden puchar chwilowo za nami, następny już na horyzoncie. Puchar Środkowego Ulsteru i znów mecz z Newry. Zwycięstwo odniesione na wyjeździe dało nam przepustkę do półfinału gdzie spotkamy się z Portadown. A to już drużyna z najwyższej klasy rozgrywkowej. Mecz z każdą drużyną z Danske Bank Premierleague jest na wagę złota, nawet kosztem odpadnięcia.

Coagh United? Proszę nie przypominajcie mi już o tej nazwie. Pierwszy mecz – 0-3, bez mydła, gdy przyszedł kolejny mecz moją drużyną pałała silna rządza rewanżu. Myślałem, że tym razem się powiedzie. Gdyby piłka nożna była łyżwiarstwem figurowym wygralibyśmy w cuglach a tak porażka 2-3 i seria meczów bez porażki w lidze stanęła na 5.

Puchar Myszki Miki wraca pod strzechy a wraz z nim mecz z kolejnymi „słabiakami”. My jednak dostosowaliśmy się poziomem do Ballyclare i dopiero po karnych wywalczyliśmy awans. Na szczęście szybko zmazujemy plamę po tym występie. Mityczna porażka z Larne powetowana! Pewne 4-1 i pomimo remisu z Tobermore mamy drugie miejsce w tabeli,....



które zawdzięczamy cudownej serii Dundeli – serii 5 porażek. Quite tasty, jakby rzekł Irlandczyk, bywalec baru w Warrenpoint. 



Są perspektywy na awans. Nawet z pierwszej lokaty. Druga daje baraż z przedostatnim zespołem ekstraklasy – obecnie jest to Donegal Celtic.

No i na koniec kilka ciepłych słów dla liderów drużyny bądź jak kto woli zawodników, którzy na tę drużynę mają największy wpływ. Glenn Dougherty – asystent nr 1 w lidze, kreator akcji podbramkowy, proszę spojrzeć na ilość kluczowych podań.



Remek Jezierski już odleciał ponad chumry. No i McGrinder. Gdyby nie to, że początek sezonu należał do Fitzgeralda i on grał na przysłowiowej szpicy to mielibyśmy murowanego kandydata do tytułu króla strzelców.