Czy już w pierwszym sezonie można sięgnąć po główny puchar Irlandii Północnej? W moim przypadku wydaje się to być praktycznie nie możliwe? Przełożyć to na polski grunt? Chojniczanka Chojnice zdobywa Puchar Polski. To brzmi równie niedorzecznie co wypowiedzi niektórych polityków. Po pierwsze proszę spojrzeć – mamy hegemona. A poza tym zarząd mierzy siły na zamiary. Czwarta runda – znalezienie się w topowej 32. to realny cel. Ale, ale… my już tę rundę przebrnęliśmy dosyć ciężkim dwumeczem z Portstewart. Więc już teraz klasycy, wizjonerzy no i rzecz jasna Krzysztof Jackowski wieszczą grę „na luzie”. Zwłaszcza, że losowanie nas oszczędziło. Trafiliśmy na Limavady Utd. – bliżej im do spadku z II klasy rozgrywkowej niż do awansu do ekstraklasy. Mówi to samo za siebie. Awans może nie jest koniecznością, ale odpadnięcie potraktowanoby jako niespodziankę. Stanęliśmy na wysokości zadania. Pewne zwycięstwo 3-1 daje awans do pierwszej ósemki. To już poważna sprawa, więc i przeciwnik w miarę poważny. Nie, nie Linfield, a Dungannon. Dlatego napisałem – w miarę. Drużyna dąży do spadku z ekstraklasy, ale my jeszcze nie wygraliśmy z drużyną z tej klasy rozgrywkowej. Zapowiada się interesujący pojedynek.

Terminarz mówił…


Ale jednak przeciwnik się nie zmienił. Mimo tego, że zmieniły się rozgrywki. Ćwierćfinał mojego ulubionego pucharu „ja nic nie znaczę, ale jednak fajnie zgarnąć jakąś ceramikę”. Rywale olali ten mecz? Polemizowałbym. To był nasz koncert. 5-0. Wynik marzenie. Ile w nim rzeczywiście naszej gry na najwyższym poziomie, a ile bumelanctwa rywali? To nie ma znaczenia. Andiamo Warrenpoint! Andiamo McCord & McGrinder!

Jednak nie wszystko poszło po naszej myśli :/



Na poprawę nastrojów. Czy do tego by doszło gdyby nie „zmiana rozgrywek”?



Trzy dni później, nareszcie liga. Mówię nareszcie, bo denerwują mnie te liczne puchary. Chyba powinniśmy z nich poodpadać, aby mieć święty spokój. Loughall. Nazwa wam nic raczej nie mówi. Mi też w sumie ciężko ich sobie przypomnieć. Bardziej pamięta się porażki bądź spektakularne zwycięstwa. No to w takim razie mam powód żeby ich zapamiętać. Nie popamiętać, broń boże. 5-2. Czy coś warto jeszcze dodać? Oczywiście. Bohaterem spotkania został mój nowy faworyt – Orman Okuniaya. Trzy bramki w drugim meczu w zespole. Słynny Irol z baru rzekł: Quite tasty.

Coś na co czekałem od meczu z Glentoranem. Znów trafia się okazja zagrać z zespołem z najwyższej półki. Portadown w Pucharze Środkowego Ulsteru. Znów dogrywka? Oby nie. Z taką częstotliwością spotkań byłoby to niepożądane. Prawo Murphy’ego. Znacie? No właśnie. Możesz prowadzić grę z klasową drużyną, a ona i tak strzeli bramkę z niczego. W sumie 0-1 z takim rywalem nie jest złe. Ale my strzelamy gola w 82 minucie. I co? Dogrywka. Brrr..  No cóż ruszamy, do ataku rzecz jasna. W 100 minucie dokonuję zmiany. Wchodzi Richard Thompson. Kto strzela bramkę dwie minuty później? Zwycięstwo, nie po morderczym boju, bardziej powiedziałbym, że wymęczone. 28-7 w strzałach, 58-42 w posiadaniu piłki. Na naszą korzyść. Wyczyn niesamowity. Ograć lidera Danske Bank Premierleague. W taki sposób! Jak przełamać się na drużynie z ekstraklasy to od razu z liderem. Super sprawa….



A w finale spotkamy się z …. (nomen omen, mało brakowało byśmy mieli rywala z niższej pólki).


Ćwierćfinał Pucharu Irlandii Północnej – wcześniej wspomniany Dungannon. Uniesieni triumfem z Portadown ponownie zmieniamy rozgrywki. Rywal ciut słabszy, ale dalej jest to pierwsza klasa rozgrywkowa. Kto by pomyślał, że ich zdemolujemy? Mało kto. Ja natomiast zauważyłem, że chłopcy są w nieziemskiej formie. Naprawdę można na nich liczyć. No i się nie przeliczyłem. 4-1 i jesteśmy już w półfinale. Nieziemska gra Paula McCorda w środku pola. Znów bramka w wykonaniu Okuniayi. Czy jesteśmy gotowi na ekstraklasę? Liga pokaże. Z tym, że te dwa mecze naprawdę zaszokowały wszystkich dookoła. A rywalem w ½ finału będzie beniaminek ekstraklasy czyli:



Liga sweet liga, parafrazując słynne powiedzenie wracamy do najważniejszych rozgrywek i od razu jest to mecz na szycie, kluczowy być może dla całego sezonu. Sytuacja prezentuje się następująco.



Chyba nie muszę dodawać kto będzie rywalem? Zagraliśmy znów jak przystało na drużynę w takiej formie. Dergview, które wcześniej zdemolowało nas 4-1 tym razem przegrało skromnie, bo tylko 1-0, ale to tak naprawdę w tym wypadku nie ma znaczenia. Jesteśmy liderami!



Zwycięstwo pociągnęło za sobą lawinę pozytywnych zdarzeń.


Marc McClelland – jesteś wielki! Sprowadziłem tego zawodnika z Dundeli gdzie miał bilans 12/7. Jak widać cech typowych dla snajpera się nie zapomina.

I na koniec tego wpisu zwycięstwo z Newry. Główny aktor, cichy bohater poprzednich spotkań Lee Feeney stawiający pierwsze kroki w karierze w Glasgow Rangers zapewnił cenne trzy punkty dzięki którym tabela prezentuje się następująco.



Naprawdę uzyskaliśmy szaleńczą formę. Nie wiem czy zawodnicy zjedli tonę szpinaku wraz z Popeye popijając wiadrem soku z gumi-jagód. Wiem natomiast jedno. Wygranie tylu spotkań, w takim stylu i przede wszystkim z takimi przeciwnikami jest ewidentnym potwierdzeniem mocarstwowych planów. Znakiem tego jest zwiększenie się frekwencji na stadionie o prawie 20% (tak, fajnie przedstawić to w ten sposób). Następna część tej sagi przyniesie odpowiedź jak wypadliśmy w decydujących fazach trzech pucharów i czy da się spartaczyć taką pozycję wyjściową jaką wskazuje tabela.