Moja długa lista zażaleń do graczy Football Managera rośnie z każdym dniem. Paradoksem jest to, że nie jestem pewien po co właściwie ją tworzę. Dzielenie się tym co drażni mnie w grze innych graczy jest bezsensu. Każdy przecież powinien bawić się tak jak mu się to podoba. Nic mi do tego czy ktoś maksymalnie ułatwia sobie rozgrywkę, czy do granic możliwości ją sobie utrudnia. Skoro temat został już przeze mnie rozpoczęty, należałoby go jednak rozwinąć. Co zatem mnie boli? Jeden z pierwszych wpisów który znalazł się na początkowo wspomnianej przeze mnie liście i został wyryty na niej wielkimi literami, denerwuje mnie szczególnie w czasie lektury niemalże wszystkich opowiadań, opisujących kariery trenerskie użytkowników tego portalu. O co dokładnie chodzi? Według mnie gracze zupełnie bagatelizują jedną arcyważną sprawę w czasie budowania swojego zespołu piłkarskiego. W pierwszy składzie muszą dominować obywatele kraju z którego pochodzi klub!
Pisząc, nigdy nie zamierzam brać sobie za cel zmienianie czyichkolwiek poglądów. Jedyne co staram się robić to wyrażać te swoje, dzielić się nimi z innymi, by ci mogli się nad nimi zastanowić. Szczytem jest skłonienie czytelników do samowolnego opisania własnych przemyśleń na dany temat. Napisanie odpowiedzi, w której zgadza się bądź ma całkowicie odmienne zdanie od jego autora. Kolejne wypowiedzi kontynuują dalszą dyskusję dzięki której każdy może się rozwijać. Najważniejsze jest to by nie bać się swojego zdania! Ja się nie boję! Nie boję się powiedzieć, że gracze robiąc ze swojego klubu mieszankę kulturową idą na łatwiznę. Każda osoba pisząca manifesty prędzej czy później popełnia dokładnie ten sam grzech. Nie wyobrażam sobie, bym w mojej rozgrywce zignorował to, z jakiego kraju zawodników wybieram do pierwszej jedenastki. Jako kibic nienawidzę gdy w moim ulubionym klubie nie stawia się na krajowych graczy, dlatego mam do tego ten sam stosunek także w Football Managerze.
Niektórzy mogą zacząć się bronić, mówiąc o tym że na przykład naturalizują młodych, zdolnych zawodników. Dzięki temu zabiegowi zawodnicy po paru latach gry w naszym klubie stają się naszymi krajanami. Wszystko świetnie prawda? Nie do końca. Takiego podejścia również nie uznaję. Nigdy nie nazwę Murzyna czy innego Azjatę, mieszkającego od kilku lat w naszym kraju, prawdziwym Polakiem. Taką sytuację mógłbym zaakceptować dopiero wtedy, gdyby delikwent faktycznie się u nas urodził. W innym przypadku można mówić o farbowanych lisach, podróbkach czy hmmm… może bardziej politycznie: posiadaczach polskiego obywatelstwa – na pewno nie o Polakach! Narodowość to coś z czym człowiek się rodzi, więc hurtowe sprowadzanie młodzieży z odległych krajów i naturalizowanie ich, powinno być dla graczy powodem do wstydu.
Wyniki są najważniejsze! Wygranie meczu, awans do najwyższej klasy rozgrywkowej i mistrzostwo kraju to zadania priorytetowe dla każdego menadżera! Trzeba jednak popatrzeć na coś jeszcze. Każde posunięcie szkoleniowca jest obserwowane i komentowane przez rzeszę kibiców. Jako że interesuję się piłką nożną, sam również kibicuję. Mieszkam w Krakowie, więc w moim sercu bije miłość do Białej Gwiazdy. Śledzę prawie codziennie portal jej miłośników, przez co zawsze jestem na bieżąco z newsami. Sama Wisła pasuje idealnie do podjętego przeze mnie tematu. Posunięcia klubu na rynku transferowym na przestrzeni ostatnich lat przyprawiają nas kibiców o zawrót głowy. Od samego początku nie pochwalaliśmy zmian jakie przeprowadzał nasz zarząd. Wszyscy co prawda siedzieli cicho póki do gablotek z pucharami wstawiano co sezon kolejne mistrzostwa Polski. Polityka transferowa Wisły na krótką metę jest genialna, jednak po pewnym czasem jej mankamenty wychodzą na wierzch. W Football Managerze niestety takowych nie uświadczymy: można żonglować kadrą jak nam się żywnie podoba. Także kibice nie mają żadnej siły rozgłosu, więc spokojnie można ich zignorować.
Nikt chyba nie ustalił najodpowiedniejszych proporcji ani maksymalnej liczby cudzoziemców jaką można mieć w drużynie, by nie mówić o utracie tożsamości klubowej. Pojawia się kolejne pytanie: co jest nie tak z naszymi krajowymi graczami? Są słabsi, gorzej się rozwijają, żądają więcej pieniędzy, ale przecież są… nasi. W dzieciństwie każdy z nich marzył o tym by wyjść na boisko w klubowej koszulce by reprezentować swoją miejscowość w krajowych rozgrywkach ligowych. Taki piłkarz ma we krwi herb a także barwy klubowe, więc mimo braków w umiejętnościach, zawodnik będzie starał się nadrobić walecznością i oddaniem całego swojego serca na boisku. W futbolu oprócz nienagannej techniki liczy się również ambicja i determinacja - kibice je widzę! Nienawidzę patrzeć na ‘gwiazdki’, którym nie chce się wracać do obrony po tym jak stracą piłkę.
Wiem, że miło jest widzieć jak nasza drużyna wygrywa mecz za meczem w drodze do mistrzostwa. Słodycz zwycięstwa staje się jednak odrobinę gorzka, gdy widzimy kim ten sukces osiągnęliśmy. Kadra podzielona równomiernie między wszystkie kontynenty, w której na ławce rezerwowych znajduje się miejsce jedynie dla paru krajowych piłkarzy nie jest niczym fajnym. Przesadzam? Być może…
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ