Sporo czasu minęło, od momentu gdy po raz ostatni dzieliłem się z wami moimi przemyśleniami odnośnie Football Managera. Powodów odejścia od mojej niegdyś ulubionej gry było wiele: znużenie rozgrywką, inne gierki do ogrania czy rozpoczęcie nowego roku akademickiego. Mam to szczęście, że nie mam we wrześniu żadnych poprawek, toteż przez ostatnie 3 tygodnie powróciłem do mojego królestwa. Nie będę jednak, dzielił się z wami suchymi statystykami czy wynikami, lecz posiłkując się moją ekipą przedstawię mój punkt widzenia na kolejny aspekt gry.
Zacznę jednak od piłki nożnej w prawdziwym życiu. Jeśli ktokolwiek zapyta mnie jakich meczów najbardziej nie lubię oglądać, to bez wahania odpowiem że takich w których jedna z drużyn zamyka się na własnej połowie, licząc na skontrowanie rywala, który przez cały mecz prowadzi grę. Nie pomylę się jeśli napiszę, że każdy lubi oglądać mecz w którym obie drużyny są ofensywnie przysposobione - przeprowadzają akcję za akcją a w ogólnym rozrachunku zwycięża skuteczniejsza ekipa. Jestem fanem Wisły Kraków, dlatego przyzwyczajony jestem do tego, że nasi piłkarze grają najczęściej w ataku pozycyjnym przeciw rozpaczliwie broniącym się rywalom. Aby nie być gołosłownym przypomnę mecz drugiej kolejki T-Mobile Ekstraklasy: Wisła Kraków – Piast Gliwice (statystyki). Drużyna z Gliwic miała w przeciągu dziewięćdziesięciu minut zaledwie jedną groźną sytuacje - na niekorzyść gospodarzy, wykorzystali ją. Po strzeleniu gola cofnęli się jeszcze bardziej pod swoją bramkę, zostawiając osamotnionego napastnika Rubena Jurado w okolicach koła środkowego, a ich taktyka ograniczyła się jedynie do wybicia piłki w jego kierunku. Mecz ostatecznie zakończył się co prawda remisem 1:1, ale wynik zdecydowanie nie odzwierciedlał tego co mogliśmy zobaczyć na boisku.
To wprowadzenie będzie stanowiło doskonały kontrast do tego o czym zaraz na piszę. Dlaczego? Ponieważ sam bardzo lubię postawić tak zwany autobus i liczyć na skontrowanie rywala. Przez prawie całą rundę jesienną grałem taktyką 4-2-1-2-1 z dwoma ryglami defensywnymi. Taka taktyka zapewniła mi po siedemnastu meczach wysokie trzecie miejsce z realną szansą walki o mistrzostwo i awans do Ligi Krajowej (trzeci poziom rozgrywkowy we Francji). Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że według bukmacherów powinniśmy rozpaczliwie bić się o utrzymanie (prognozowano nam szesnaste miejsce) jak i to, że średnia wieku pierwszego składu przed rozpoczęciem rozgrywek wynosiła zaledwie dwadzieścia jeden lat!
Tabela po rundzie jesiennej sezonu 2017 / 2018
Garść statystyk zawodników pierwszej jedenastki
Dobrego obrońcę od dobrego napastnika różni to, że za tego drugiego trzeba zapłacić wielokrotnie więcej pieniędzy. Z tego powodu dysponując skromnym budżetem dużo prościej i mniej kosztownie jest stworzyć drużynę opartą na dobrej defensywie i nastawionej na kontry aniżeli na zmasowany atak od pierwszej do ostatniej minut. Mecze mojej drużyny nie obfitują przez to w grad bramek (na naszych meczach pada ich najmniej w całej lidze – niewiele ponad dwie na mecz. Czy komukolwiek to jednak przeszkadza jeśli po dziewięćdziesięciu minutach mamy ich więcej od zespołu rywali? Zawsze uważałem, że podstawą każdej dobrej drużyny jest skuteczna gra w obronie, więc jeśli nie możemy jej zapewnić czterema obrońcami, należy ich wspomóc. Co złego jest w grze dwoma defensywnymi pomocnikami?
Taktyka zespołu
Testy defensywnej taktyki przeprowadzałem już we wcześniejszych sezonach, ale tylko w pojedynczych meczach. Jestem fanem filozofii prowadzenia drużyny przez Franciszka Smudę, dlatego jeszcze w przedsezonowych przygotowaniach kreuję podstawową jedenastkę, na którą stawiam przez praktycznie cały sezon (oczywiście z drobnymi odstępstwami w przypadku słabej formy lub kontuzji). Moje plany pokrzyżowała jednak plaga kontuzji, przez którą na pierwszy mecz wybiegło zaledwie czterech zawodników, wybranych we wcześniej wspomniany sposób. Co w takim razie zrobiłem? Naszym pierwszym przeciwnikiem była stosunkowo słaba drużyna A.S Breziers – mimo osłabień zespół był w naszym zasięgu. Obawiając się porażki nastawiłem moich podopiecznych na grę obronną. Przeciwnicy byli bezbronni i na nasze dwa gole, zdołali odpowiedzieć tylko jednym. Z takim samym nastawieniem graliśmy również z innymi drużynami, wygrywając większość konfrontacji.
Wyniki poszczególnych meczów na koniec rundy jesiennej
Moim zdaniem kadra mojego zespołu pod względem umiejętności plasuje nas mniej więcej w środku stawki. Pomimo to dzięki zastosowaniu defensywnej taktyki udało się osiągnąć wynik ponad stan. Odczuwam dumę, po każdym meczu w którym moje młode wilki leją teoretycznie mocniejszych rywali. Z drugiej strony, wcześniej gdy grałem bardziej ofensywnie wielokrotnie frustrowałem się, gdy biłem głową w mur, próbując gonić wynik. Nie ma przecież nic gorszego jak porażka w meczu, który według statystyk powinno się roznieść przeciwnika w pył i lepszego gdy jest się po przeciwnej stronie.
A jakie jest Twoje zdanie na temat defensywnych taktyk (uwzględniając w to także kontrowersyjne autobusy) w świecie rzeczywistym jak i fmowym? Czy również budujesz swoją drużynę od tyłu i stawiasz przede wszystkim na grę defensywną, a może masz jakąś swoją własną filozofię? Chętnie przeczytam o każdej, (innej niż moja) wizji prowadzenia zespołów piłkarskich w Football Managerze.
Krok w bok i dwa do przodu - recenzja Football Managera 2019
Nie lubię wygrywać
[#1] - Wyrwanie się z amatorskiej rzeczywistości: rezerwy klubów Ekstraklasy to kolosy na glinianych nogach dla byłych Okręgowców
Manifest użytkownika siwek
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ