Tak jak okres przed meczami z Widzewem (1-2) i Cracovią (1-0), mijał szybko, tak teraz zamienił się w niesamowitą torpedę. Czas wystrzelił jak piłka kopnięta przez Cristiano Ronaldo. Nagle znaleźliśmy się na Włoszczowskiej i graliśmy mecz z AKS Chorzów. Mecz bez wielkiej historii, wygraliśmy 3-2 grając na Włoszczowskiej..

Potem nadeszła chwila drobnej słabości, ale udało się uniknąć porażki ze Stalą Mielec. 2-2, choć goniliśmy wynik. Wielu "ekspertów" z sąsiednich powiatów wypowiadało się buńczucznie w gazetach regionalnych:

- Phi, co to za klub, co z Cracovią szczęśliwie wygrywa, a ze Stalą Mielec nie potrafi tego zrobić. - Powiedział to Włodzimierz Ciołek, trener Naprzodu Jędrzejów. Później się przekona, jakim błędem były te słowa, wręcz ubliżające kibicom Wiernej - wrogów Naprzodu.



Następnie przyszła pora na Kmitę Zabierzów. Tą samą Kmitę, która jeszcze kilka lat temu grała w 1. lidze. Dziś balansuje między 3., a 4 ligą. Ciekawe, czy klub padnie, czy wygrzebie się z dołka. Mniejsza z tym - graliśmy równo, spokojnie, jak z Cracovią - lecz z większym zaangażowaniem w ofensywie. Mecz bez historii.


Michał Kaftkowski i Patryk Jałocha - nasza nowa nadzieja w ofensywie strzelili po bramce. Straciliśmy jednego z trzech graczy na pozycji lewego ofensywnego pomocnika - Łukasza Dzierzegę. Na ile - tego nie wiadomo. Równie dobrze 3 dni, a równie dobrze 3 miesiące.

Potem przyszedł czas na Omegę Kleszczów. Spodziewano się wysokiego zwycięstwa nad - i tu cytat: "Outsiderami jakimi jest Wierna Małogoszcz". Za każdą złotówkę postawioną na Omegę zarabiano 70 groszy. Na Wiernej - 3.50. Kto postawił na nas - sowicie się wzbogacił:


"2-0! Wstyd i hańba Omegi!" Takim tytułem w dziale sportowym kleszczowskiej gazety umieścił jeden z jej redaktorów. WIerna grała przekonywująco, czego do końca nie pokazują statystyki:

- 59 % posiadania piłki
- 8 strzałów, przy 3 Omegi (3 celne, 1 Omegi)

Wierna dominowała rywala, brakło tego ostatniego podania i wykończenia. Dopóki grał Michał Haftkowski, było w miarę dobrze. Gdy zszedł - drobny uraz - rozegranie się posypało. Dzierzega - którego uraz nie okazał się groźny - nie potrafił sobie poradzić z zagraniem piłki.

Piłkarze wracali w radosnych nastrojach. Skazywano ich na porażkę, a oni wyszli obronną ręką. Obronną ręką wyjdą z porażek moi podopieczni - widziałem po nich, że są mocni psychicznie. Wyszli obronną ręką w Kleszczowie i to samo zrobili w Małogoszczu w meczu z Drawskiem Pomorskim. Drawa poza strzeloną bramką mało co istniała, co cieszy nas podwójnie. Dominowaliśmy rywala, tworzyliśmy wiele okazji - brakowało wykończenia.


Może poza strzeloną bramką - Drawa nie istniała. Statystyki pokazują naszą dominację i jednocześnie naszą bolączkę - wykończenie akcji. Tego brakowało wcześniej i brakuje tego teraz. 19 strzałów - 3 bramki. Zaskoczył Piotr Kulpaka, który strzelił dwie bramki głową (fota później). Dużo wchodził w pole karne, ale nie dostawał za dużo piłek. Gdy jakąś dostał - kompletnie nie umiał trafić. Odblokował się w tym ważnym meczu - 2 rundzie preeliminacji Pucharu Polski - strzelił dwie arcyważne bramki. Po raz kolejny z dobrej strony pokazał się Tomasz Gruszczyński, który nie ma zbyt dużo okazji, ale gdy je dostanie - zwykle je wykorzystuje.

Następny sparing z Pogonią Staszów - 4.ligowcem ze świętokrzyskiego. Mecz był totalnym niewypałem. Pogoń miał dużo okazji, ale nie oddawał nazbyt dużo strzałów. Mecz był nudny, bez zrywów, szybkich akcji jak z Cracovią. bez dominacji rywala jak z Drawą. Bez walki o piłkę jak z Widzewem. Nudny mecz jak flaki z olejem. Wynik - 1-1. Pogoń oddała ledwie 4 strzały - my dwanaście. Niestety, musieliśmy na dodatek gonić rywala, bowiem to oni pierwsi strzelili bramkę. Nam brakowało skuteczności. Dopiero drobny błąd bramkarza w 65 minucie został wykorzystany przez Michała Adaszka.

Tymczasem liga zbliżała się wielkimi krokami. Mecz z Górnikiem Wieliczka był już bardzo blisko. Jednakże czekała nas wyprawa do Stargardu Gdańskiego - na mecz z lokalnym Błękitem. Panowały spore emocje - trzecia runda, to już jest wyższy poziom. Słabych drużyn z 3 ligi tu już praktycznie nie ma. Wychodzimy na boisko w celu rozgrzewki. Rozgrzewka jest mocna, ja cały czas motywuję piłkarzy. Krzyczę, podpowiadam, mówię: "Jedno celniejsze podanie, może dać drogę do bramki, postaraj się!". Wracamy do szatni, wypełniam dokumenty i przekazuję je sędziom. Wracam do chłopaków, uciszam ich:

- Panowie, dziś mamy bardzo ważny mecz, ciężki mecz. Minimalny cel zarządu został spełniony, ale dla mnie nie ma minimalnych celów. Zawsze gramy o zwycięstwo, choćbyśmy grali z Realem, Barceloną czy Manchesterem. Zawsze musimy walczyć o piłkę, musimy pokazać, że jesteśmy twardzi, że nie boimy się ich, że będziemy walczyć aż do upadłego. Pokażcie po prostu to, co potraficie robić najlepiej.... KTO WYGRA MECZ?!

- WIERNA!

Wychodzimy z piłkarzami, po których widać że są neisamowicie umotywowani. Chciałem by tacy byli - by uwierzyli w siebie, że naprawdę możemy pokonać drużynę ocenianą dużo wyżej. Chciałem by zagrali tak jak umieli... Chciałem by wygrali...