Wraz z początkiem 2013 roku stałem się najważniejszą osobą w najludniejszym kraju na świecie... a raczej dla garstki osób w tym ogromnym kraju, którzy wiedzą czym jest piłka nożna. Zostałem pierwszym trenerem reprezentacji Chin (90 miejsce w rankingu FIFA) a także obecnego mistrza kraju - Guangzhou Evergrande. Zacznijmy od ogólnej charakterystyki klubu. Jest on najbogatszym klubem w kraju:

jest zdecydowanym faworytem rozgrywek:

i ma świetne obiekty treningowe:

a także najlepszych graczy zagranicznych:
Conca, Elkeson, Kim
Jak wygląda sztab szkoleniowy w tym klubie? Otóż: tak, i tak.
Dlaczego wybrałem najbogatszy klub? Uznałem że będzie to najlepsze miejsce na rozwój piłkarzy, których będę prowadził również w kadrze. Miałem imperialiatyczne plany i chciałem "posiadać" najlepszych graczy w jednym klubie i ogrywać ich, by stworzyć najlepszą reprezentację w Azji, a także wypromować kilku grajków do topowych drużyn Europy! Przy okazji mógłbym przecież stworzyć najlepszą ekipę klubową na kontynencie, wygrać Ligę Mistrzów a z czasem rywalizować też w mistrzami Europy i Ameryki Południowej w Klubowych MŚ... a co mi szkodzi...
Drużyna oprócz rozgrywek ligowych grała również w Lidze Mistrzów. Tutaj doznałem pierwszego azjatyckiego szoku - w tych elitarnych rozgrywkach występuje podział na grupy Wschodniej i Zachodniej Azji! Stąd też nie mogliśmy trafić na bogatych szejków a naszymi rywalami okazały się ekipy z Korei Płd (Suwon), Japonii (Funabashi) a także z Tajlandii (Burinam Utd). Z jednej strony uznałem to za więcej niz dziwne, potem doszedłem do wniosku iż taka podróż samolotem przykładowo z Teheranu (Iran) do Sydney (Australia) mogłaby trwać około 17 godzin, a odbywałaby się w środku tygodnia. Taka wycieczka poprzedzona sobotnim meczem ligowym, a i po meczu w kolejny weekend gra się ligę... AFC nie jest jednak takie głupie! Oprócz piłki kontynentalnej w Chinach czekały mnie spotkania w Pucharze krajowym (o dziwo uczestniczyłem od ćwierćfinału - drugi szok azjatycki) i Superpucharze Chin przeciwko Jiangsu. Co oprócz tego - w przypadku wygranej Ligi Mistrzów czekałyby upragnione Klubowe Mistrzostwa Świata a w przypadku wygrania ligi mecz przeciwko ekipie gwiazd CSL (trzeci azjatycki szok) - taki Chiński All Star Game! Nice!

Przejdżmy teraz to spraw reprezentacyjnych. Wydawałoby się, iż w tym kraju każdy kopię piłkę - bo piłkę kopać można wszędzie i nie potrzebne do tego ultranowoczesne boisko... Nic bardziej mylnego. Futbol to w Państwie Środka sport niszowy, a piłkarzy w tym kraju jest mniej niż w Polsce!
Zanim rozpoczęły się rozgrywki klubowe czekały nas spotkania w Eliminacjach do Mistrzostw Świata w Brazylii. Zostało 10 drużyn z konfederacji azjatyckiej, które zostały podzielone na dwie, pięciodrużynowe grupy. Chiny o dwa premiowane awansem na mundial miejsca walczyły z Australią, Koreą Południową, Katarem i Bahrajnem. Byliśmy już w trakcie tych eliminacji (Chiny miały rozegrane 4 mecze, rywale po 5) i mój zespół był w tabeli przedostatni, wyprzedzając tylko Bahrajn z trzypunktową stratą do trzeciego Kataru. Po pewny awans zmierzały Australia i Korea Południowa. Reprezentacja również w 2013 roku rozpoczęła rywalizację o awans do Pucharu Azji, który będzie rozgrywał się w styczniu 2015 a grupowymi rywalami są ekipy Wietnamu, Iraku i Jordanii. Jak poszło? O tym w następnym manifeście z opisem spotkań kadry.
Selekcja do kadry nie była na szczęście długotrwała, lecz przebijać się musiałem przez niczego mi nie mówiące nazwiska anonimowych dla mnie piłkarzy. Poszukiwania rozpocząłem w swoim klubie i znalazłem tam kilku graczy, którzy towarzyszyli mi w meczach kadry. Następnie poszukałem graczy występujących w klubach zagranicznych - w styczniu znalazłem (godnych uwagi) dwóch - a na lato obiawił mi się jeszcze jeden, i to całkiem obiecujący. Także skład reprezentacji stanowią gracze tutejszej Super League. Liga ta (na całe szczęście) dopuszcza do przebywania na boisku w trakcie meczu tylko i wyłącznie 4 graczy z zagranicy (w tym jeden z krajów konfederacji Azjatyckiej), dlatego też obok przestarzałych zagranicznych gwiazd są też chińczycy. Jak ważni są oni dla swoich klubów - z moich obserwacji wynika że są oni tam tylko i wyłącznie uzupełnieniem składu graczy z zagranicy, mimo iż stanowią oni większość drużyny - swoją tezę uzasadnie nieco później.

Obsada bramki kadry - tutaj wybrałem młodego 23-letniego Wanga Delei. Jest to zawodnik perspektywiczny, a że chciałbym na długo związać się z posadą to stawiam na młodych!

Jego zmiennikami będą Zeng Cheng oraz Geng Xiaofeng.
Lewa obrona - podstawowym lewym obrońcą będzie równiez perspektywiczny gracz, równieśnik Wanga - Zheng Zheng:

Jego zmiennikami będą doświadczony Sun Xiang oraz Rong Hao
Środek obrony - tutaj potrzebny był ktoś doświadczony, filar obrony i takim graczem ma być Du Wei.

Obok niego ma grać mój klubowy obrońca Feng Xiaoting.

W przypadku kontuzji czy zawieszena za kartki do gry mogą również wskoczyć: Yang Shanping, Zhao Peng a w przyszłości Huang Wei.
Prawa obrona - tutaj widze tylko jednego kandydata do gry: Zhang Linpeng:

Z ramach kontuzji konkurencja jest mizerna... powoływani w tym roku byli: Liu Jianye, Zhou Yun, a nawet mój klubowy drugi prawy obrońca Huang.

Na środku pomocy mam całkiem spory wybór. W zalezności od ustawienia drużyny - 4-2-3-1 czy 4-1-2-2-1 gram jednym defensywnym pomocnikiem i dwoma środkowymi pomocnikami lub tego defensywnego zamieniam klasycznym rozgrywającym. Na środku w kadrze mogłoby grać kilku 33-35 letnich graczy, lecz postanowiłem dac grać młodszym. Defensywnym pomocnikiem od stycznia był Zhao Xuri (znaleziony w rezerwach mojego klubu):

A w lecie pokazał mi się on - ze słynnej Castilli Rong Chengbin! I tutaj czwarty azjatycki szok - jest to mój wychowanek, niestety na oczy go nie widziałem, a podobno był w moim klubie.... Teraz rozwija się w naszym klubie patronackim i liczę na to że będzie on w reprezentacji moim Makelele - uczyć się będzie od najlepszych!

W kilku spotkaniach na boisko reprezentować swój naród wybiegł Qin Sheng. Środkowymi pomocnikami najczęściej byli w tym roku doświadczony Zheng Zhi:

A także Huang Bowen:

Ich zmiennikiem był Piao Cheng.
Moim rozgrywającym kadrowym będzie Wang Yangpo:

A jego zmiennikiem Zhang Xizhe.
Lewe skrzydło - tutaj o skład walczą Zheng Long, a także młodziutki Liu Binbin. Przy tym panu zatrzymamy się na chwilę. Jest to gracz dzięki któremu kontynuuję tą rozgrywkę, która miała być tylko odskocznią od MKSi - może nie wygląda jakoś kozacko - na pewno nie jest wonderkidem ale to co ten chłopak wyczyniał w tym sezonie - poezja! Stąd też tytuł chińskich manifestów - Liu brzmi podobnie do Leo, także okrzyknąłem Liu Binbina Messim Made In China. O tym panu będzie jeszcze w kolejnych manifestach sporo pochlebnych zdań.
Prawe skrzydło: tutaj pewnym punktem jest najlepiej zarabiający chiński piłkarz, były gracz Schalke 04 Hao Junmin:

Ale Gao Lin również odegrał ważną rolę w tym roku.
A kto w ataku? Tutaj mamy kilku kandydatów. Pierwszym wyborem przed sezonem był ten dżentelmen - Zhang Chengdong:

Jest również młody gracz trenujący w Belgii - Wang Chaguyan. Większość ofensywnych graczy jest wszechstronna, więc mogą grać na obu skrzydłach, ataku a nawet niektórzy na środku, więc mogę nimi dowolnie rotować.

Wcześniej wysnułem tezę iż chińskie kluby nie dbają o chińskich graczy - teraz przedstawię na to dowód. W tym roku kupiłem ośmiu z dziesięciu najlepszych chińskich graczy w lidze. Bez żadnych problemów. Jedynie sprowazenie Changdonga wymagało długotrwałych negocjacji i do nas trafi dopiero w 2014 roku - i to za sporą sumkę.
Transfery klubowe: Część I i Część II. Zostałem zmuszony przez zarząd do zakupu zagranicznej gwiazdy. Ja - osobiście wolałbym pozbyć się kilku graczy i tak na początku zrobiłem. Z klubem pożegnali się Mariqui  (początkowo był wypożyczony) i Paulao. W obwodzie mam jeszcze Cleo (nie tą od Donatana). Zarząd i kibice chcieli mnie po tych transferach spalić na stosie, także w letnim okienku wydałem fortunę na anonimowego francuza i znowu mnie pokochali: nowym graczem klubu z Kantonu został Etienne Didot.Kasy miałem jak lodu więc dałem zarobić jego poprzedniemu pracodawcy (36 mln zł!). Spełniając tą zachciankę liczyłem na to że zarząd spełni moje marzenie i zainwestuje w modernizację bazy dla juniorów (przez cały sezon nie wyrażali zgody). Stało się coś innego - klub został przejęty przez mniej bogatego pana (budżet tranferowy się zmniejszył) lecz od razu nowy prezes zgodził się na poprawę szkółki dla juniorów - nowego szefa od razu polubiłem! Rozmowy dotyczące przejęcia klubu trwały bardzo długo i ostatecznie na początku grudnia - w ostatnim miesiącu mojego kontratu zaproponowano mi jego przedłużnie. Ja negocjując warunki kontraktu domagałem się inwestycji w juniorów i te warunki zostaną spełnionę na początku 2014 roku.

1. Postanowiłem że będę publikować oddzielne manifesty dla reprezentacji i klubu. Pozwoli mi to na bardziej szczegółowe opisanie ważniejszych meczy. Pierwszy pojawi się manifest o klubie, gdyż priorytetową sprawą dla mnie były Eliminacje do Mundialu w Brazylii - także najważniejsze na koniec.
2. Zachęcam do wzięcia udziału w ankiecie, jestem ciekaw waszej opinii a odpowiedź na to pytanie pojawi się w jednym z kolejnych manifestów.