Po pierwszym udanym dla nas sezonie, było łatwiej nam wejść w przygotowania i początek drugiego sezonu. Oczywiście nie oznaczało to dla nas mniejszej pracy. Musieliśmy trenować jeszcze ciężej, by udowodnić wszystkim, że poprzedni sezon nie był przypadkiem. Wielu „znawców” przecież mogło by powiedzieć, że wygraliśmy ligę tylko trzema punktami, a takie zwycięstwo mogło być tylko kwestią szczęścia i potknięcia przeciwników w innych ligowych meczach.
Po pierwszym udanym dla nas sezonie, niektórzy zawodnicy poczuli na barkach wzrok scoutów mocniejszych od nas drużyn, m.in.: Chelsea, Manchesteru United, Realu Madryt czy F.C. Barcelony. To tylko niektóre z nich, ale te informacje potrafiły namieszać zawodnikom w głowie, którzy masowo przychodzili do gabinetu menadżera i prosili o rozmowy na temat ich przyszłości. Oczywiście potrafiłem zrozumieć to, że zainteresowanie ze strony Realu Madryt czy Barcelony to wielkie „BOOM” dla młodego zawodnika, który właśnie pomógł swojemu zespołowi odnieść ligowy tytuł, ale nie mogłem zapomnieć dlaczego tu jestem. Przede wszystkim musiałem podejść do tej rozmowy ostrożnie i spróbować zmienić nastawienie piłkarza do szybkiego odejścia. Na pierwszy ogień padli moi najlepsi skrzydłowi:  Gerard Deulofeu oraz Kevin Mirallas. Cieszyli się dużym zainteresowaniem klubów zachodniej europy przede wszystkim dlatego, że ciągnęli naszą ofensywę i brali wielki udział w bramkach zdobywanych przez nasz zespół.
Rozmowy z nimi były szybkie i owocne, przedstawiłem im wizję na najbliższy sezon i obiecałem „podbicie Europy”.
         Kolejnym zawodnikiem, który zapukał do mojego gabinetu był Leighton Baines – w Evertonie od sezonu 2007/2008. On zaś nie był głodny zdobywania tytułów i pucharów jak dwaj poprzedni rozmówcy. On pragnął większych pieniędzy, czego wcale się nie dziwie. Był on blisko 30 urodzin, a dla gracza w tym wieku jest to końcówka kariery. Baines stwierdził, że Manchester City zaoferuje mu o wiele większe pieniądze niż Everton kiedy kol wiek mu zaoferuje. Tak jak już wyżej wspomniałem, rozumiałem jego pobudki, ale zadałem mu tylko jedno pytanie: Czy aby pieniądze odzwierciedlą jego rolę w zespole i czy zagwarantują mu regularne występy w kadrze „The Citizens”?
Baines pełnił rolę wice kapitana Evertonu, poza tym był naszym najlepszym lewym obrońcą i nie wyobrażałem sobię zespołu bez niego. Był podstawowym graczem i jego pozycja w klubie nigdy nie była zagrożona.
Leighton zrozumiał co próbuje mu przekazać i podjął decyzję o pozostaniu w klubie i walki o kolejne tytuły. 

No dobrze, teraz przejdźmy do samego sezonu:
Początek to oczywiście coroczny pojedynek o Tarczę Wspólnoty. W tym sezonie jako zwycięzcy ligi podejmowaliśmy na Wembley zespół Fulham F.C.
Skromna wygrana 1-0, którą w 55’ dał nam nowy nabytek Denis Suarez. Ten nowy lewoskrzydłowy przyszedł do nas z hiszpańskiego Villarealu za kwotę 22.5 mln Euro.

Tym razem w finale trafiliśmy na wicemistrza Anglii sezonu 2014/2015 – Manchester City. Szybkie prowadzenie w 20’ dał nam środkowy obrońca John Stones. Przez kolejne 45 minut oglądaliśmy nudne spotkanie, ale wtedy City zdołało wyrównać dzięki Wilfredowi Bonemu w 68’. Bramka ta pokazała zawodnikom Evertonu, że nie wolno odpuszczać w meczu o wysoką stawkę i już w 76’ Baines dał nam prowadzenie. Niestety, nie na długo ponieważ w 85’ kolejny raz na listę strzelców wpisał się niezawodny w tym spotkaniu Bony! Mamy 2-2 oraz gwizdek kończący regulaminowy czas gry.
Pierwsza połowa była bardziej rozpoznaniem przeciwnika. Jedna i druga drużyna bała się wychylić, by nie popełnić błędu i nie narazić się na kontratak przeciwnika. Gdy City myślało, że sędzia gwizdnie na zakończenie pierwszej połowy dogrywki, rozluźnienie to wykorzystał Saido Berainho, który zasilił nasz klub już w pierwszym sezonie. 105’+1 – Berainho na 3-2.
Szybko postawiłem na jedną kartę i kazałem moim zawodnikom pilnować defensywy i nie wychylać się na samotne rajdy, by nie tracić głupio piłki i nie narażać nas na utratę prowadzenia. W 120’ podczas rzutu rożnego główkował Eder Alvarez Balanta – nasz stoper zakupiony z River Plate na początku pierwszego sezonu, BOOM! 4-2, sędzia tym golem przerywa spotkanie przerywając marzenia kibiców „Obywateli” na zwycięstwo w tym pojedynku.

W finale zmierzyliśmy się z Newcastle, nie dając im żadnych szans. Wygrywamy 3-0 po bramkach Ricardo Rodrigueza 57’ oraz Viktora Fishera 74’ oraz 90’. 

Tutaj sprawa miała się ciężko, nie byłem przekonany co do tych rozgrywek. Wiedziałem, że wygrana w lidze dała nam mocny zastrzyk motywacji do pracy nad tym, by awansować w kolejnym sezonie do europejskich pucharów, ale w LM grają najlepsi, a nam nie było dane udowodnić naszej wyższości nad innymi mocnymi europejskimi klubami.
Losowanie grup – trafiamy do moim zdaniem „grupy śmierci” z mistrzem Francji – PSG, mistrzem Holandii – Ajaxem Amsterdam oraz mocnym Włoskim zespołem – Napoli. Odziwo moi zawodnicy pokazali wielką wolę walki i szacunek do przeciwnika dając nam na koniec 1 miejsce w grupie z sumą 13 punktów, drugie PSG miało ich 10, tyle samo co trzecie Napoli.
W pierwszej rundzie trafiamy na Szachtar. Wygrywamy u siebie 1-0 i ten wynik zmartwił mnie, bałem się srogiego ugoszczenia nas na Ukrainie, które mogło wiązać się z mocnym laniem i odpadnięciem z Ligi Mistrzów. Nie liczyłem na zwycięstwo w tych rozgrywkach od razu w pierwszym sezonie, lecz po tak ciężkiej grupie nie chciałem odpaść z „tak słabą” drużyną Szachtar – porównując ich do grupowych kolegów. Na szczęście nawet na Ukrainie gospodarze nie mieli wiele do powiedzenia przyjmując ze smutkiem porażkę 0-4, które w dwumeczu dało nam rezultat 5-0 i awans wyżej ( do ćwierćfinału ).
Ćwierćfinał nie dał nam już takiego szczęścia w losowaniu, trafiamy na legendarną Barcelonę. To wielkie wyzwanie i wiązałem już myśli z odpadnięciem z tegorocznych rozgrywek, dlatego chciałem sprawdzić tylko mój najmocniejszy skład przeciwko najlepszemu zespołowi na świecie, niestety porażka w Anglii 1-3, była tylko rozgrzewką dla Hiszpanów przed ugoszczeniem nas na Camp Nou. Rozbili nas 5-1 i nie dali nawet cienia marzeń o wyrównaniu wyniku na wyjeździe. Odpadamy z Ligi Mistrzów, lecz jesteśmy zadowoleni z postawy naszych zawodników w tegorocznej edycji.

Jak widać udało nam się obronić tytuł mistrza Anglii i zwrócić na nas oczy całego piłkarskiego Świata. Sezon nie był łatwy, wiele kontuzji, rotacji składu, szybkie wzmocnienia w ostatnich dniach zimowego okienka pozwoliły nam utrzymać się na szczycie tabeli, mimo że od początku sezonu byliśmy uplasowani na pierwszej pozycji i już jej nie oddaliśmy.