Zacznę historycznie. Nie będzie od razu piłkarsko, menedżersko ani… do końca psychologicznie!

Czytałem ostatnio nieco o generale Andersie.  Pojawił się taki jego opis: bez wygrania najpierw bitwy o serca żołnierskie żaden wódz nie wygrał jeszcze bitew na polu walki. To była jego magia, która wywołała nastrój graniczący z ekstazą, nigdy przedtem i potem niespotykaną, w pierwszej i decydującej o istnieniu Korpusu bitwie o Monte Cassino. Dzięki zaufaniu do jego osoby wyrosło w armii przekonanie, że oko jego spoczywa wszędzie, że wie o każdym patrolu wysłanym na przedpole i że kucharz kompanijny, gotując strawę, stosuje jadłospis przez niego osobiście nakazany. Wielka magia wielkich wodzów!

Football Manager jest grą komputerową. Tym bardziej to nie wojna. Zawsze o tym pamiętam, ale nie podam nudnego, chociaż czasem oczekiwanego prostego schematu, jak radzić sobie w zebraniach zespołu.

Po moich pierwszych rozmowach z całą drużyną wskaźniki reakcji były czerwone. Popełniałem błędy. Niech Ciebie graczu nie zatrzymuje to, że czasem się nie udaje. Niech zniechęca, daje do myślenia, ale jednocześnie nie pozwala sobie odpuszczać. Zaznaczone fragmenty w opisie generała wybrałem specjalnie. Są ważne.
 

Przy opracowywaniu swojego profilu na samym początku kariery decydujecie o tym jaką reputację wybieracie dla siebie. Ma to znaczenie w kilku aspektach gry. Przy zebraniach zespołu także. Ja zawsze startuję z najniższą - niedzielnego piłkarza, aby jakoś oddać… swoją rzeczywistość. Chociaż swego czasu w piłkę graliśmy znacznie częściej niż w niedzielę. Okej, jeśli chcesz, żeby było najprościej lub chcesz się najszybciej nauczyć, to zacznij z najwyższą. Nie polecam, ale możesz to zrobić.

Pozostaniemy nadal nieco w aspektach osobowościowych. Początki w klubie i w zebraniach, na których skupiam się w tym wpisie mogą być trudne, jeśli chodzi o wywołanie dobrych efektów nawet jeśli masz wysoką reputację. Ciężko bowiem przyjmować rozkazy od człowieka, z którego śmiejesz się za plecami. Skoro przywołałem już Grę o Tron, to zacznijmy rywalizować.
 

Z biegiem czasu udowodnicie lub nie, że zespół powinien szanować swojego menedżera. Będą na to miały wpływ przede wszystkim wyniki, ale także rozmowy motywacyjne przed i po meczu, reakcje na zaczepki i pochwały od innych menedżerów, interakcje z zawodnikami, podejście do piłkarzy, ilość konfliktów, wypowiedzi na konferencjach prasowych, a nawet ustalanie premii za sukcesy w rozgrywkach. Z mojego doświadczenia wynika, że warto wierzyć w zwycięstwo i mówić o wygranych. Nazywam to tworzeniem mentalności mistrzów.
 

Przede wszystkim bierze w nich udział tylko pierwszy zespół, więc jeśli chcesz, żeby jakiś junior czy zawodnik drużyny rezerw w nim uczestniczył, to odpowiednio wcześniej przenieś go do najwyższego w hierarchii składów klubu.
 

Uważam, że zebrań zespołu powinno się unikać w pierwszych tygodniach, to na pewno, a może nawet w pierwszych miesiącach w klubie. Jeśli drużyna na początku gra źle, to nie jest to do poprawy w spotkaniach z drużyną, tylko w taktyce, zgraniu, składzie i innych elementach. Czasami nawet najzwyczajniej trzeba po prostu przetrwać jakieś gorsze okresy. Styl takiego trwania to też duże pole do nauki. Zaczniesz orientować się w grze, to będzie jak bieg na orientację. Sport ciekawy w aspekcie psychologicznym.

Z mojego doświadczenia wynika też, że drużynę łatwiej umacnia się w dobrej wierze. Mam na myśli to, że warto skorzystać z zebrań zespołu, jeśli idzie nam dobrze, mamy dobre wyniki, a na przykład w czasie zbliżających się kolejek mamy trudne mecze. Przede wszystkim jednak jest to zajęcie dla ryzykantów, bo można dużo stracić. Zyskać dla siebie i może nieco w oczach zawodników.
 

Morale jest dla mnie jak coś nabierające złego lub dobrego rozpędu. To znaczny trudno rozpęd określać słowami „zły” i „dobry”, ale miejmy na uwadze, że najważniejsze jest tutaj łapanie sensu. Potoczny czy branżowy język jest okej.

Myślę, że gracze najczęściej korzystają z zebrań zespołu, gdy dzieje się źle. Czy to nie jakaś polska narodowa wada, nasza niepełnosprawność, że chcemy rozmawiać ze sobą lub w większym gronie przede wszystkim wtedy, gdy jest źle? To tak na marginesie i do przemyślenia.

Tony są ważne. Spójrzcie na ich ułożenie. Od lewej do prawej. To, że agresywny znajduje się po lewej stronie może sugerować, że nie powinniśmy używać go często. Jest umiejscowiony skrajnie. Ja najczęściej zwracam się z pasją lub spokojem. Bardzo rzadko asertywnie. Do tej pory nie korzystałem w zebraniach z zespołem z innych tonów. Spotkania, które mają odmienić zły trend morale nie mają być miejscem Twoich wyładowań! Lepiej wtedy odłączyć sobie wtyczkę od komputera i się nią uderzyć w głowę! Skupisz się na bólu, a nie na głupocie.
 

W zebraniach zespołu istnieje możliwość, aby głos zabrał kapitan albo któryś z zawodników. Często jest to na przykład wicekapitan, ale też czasem lubi mówić ktoś po kim tego się nie spodziewacie. To kolejny aspekt, w którym ich wyznaczanie i reakacja zespołu na nominacje ma znaczenie! Gdy pierwsza reakcja większości drużyny jest dobra, to pozwalajcie im mówić dowoli. Jeśli zaczyna się dziać źle, to próbujcie odwrócić trend. Nie odpuszczajcie tego i nie pozwalajcie, żeby to się działo samo i byle jak. Jest prawie jak na boisku, więc ma być do samego końca.
 

 

Chciałbym pozostawić dużo swobody, bo to jednak ma być zajęcie dla każdego menedżera, ale gdy coś nie wychodzi zastanówcie się czy jedynym wyjściem jest zebranie zespołu. Może po prostu lepiej zebrać swoje myśli.

Fani siatkówki może widzieli jak wczoraj Andrea Anastasi krzyczał do naszych zawodników. To bywa wskazane, ale jestem wyznawcą innej filozofii. Z Australią nie przegrywam. Mówię pewnie, spokojnie i z pasją. Bitwa o serca jest ważniejsza niż bitwa na słowa.