Mój pierwszy felieton o Football Managerze 2012.

Tu fragmenty:

Nie jest moją najmocniejszą stroną rozumienie złego pieniactwa, które część społeczności uprawia w nadmiarze, bez hamulców, bez zabezpieczeń i w hardcorze najgorszym z możliwych, gdy tylko wyłapie jeden błąd w grze albo tłumaczeniu. Refleks Sports Interactive w załataniu pierwszych błędów jest reakcją z wysokiej półki troski o graczy. Kto się nie zgadza, łapa do góry i za klawiaturę.

Kiedyś przeczytałem, że polskim piłkarzom za granicą zwykle brakuje umiejętności wyrywania tego, co według nich powinno im się należeć – wchodzenia do szatni, brania presji w swoje łapy i jazdy z Anglikami, Hiszpanami, Włochami, Francuzami, czy innymi rywalami. Strach gasi ambicję. Umiejętności piłkarskich pewnie naszym brakuje prawie zawsze, ale czemu mentalnych?

Wielką i wspaniałą nadzieją dla graczy, którzy grają w Polsce i rozgrywają w Football Managerze długie kariery jest możliwość pokazywania się w grze znacznie bardziej utalentowanej polskiej młodzieży w rodzimych zespołach.

Za Football Managerem 2012 uganiałem się prawie jak za uroczą nieznajomą z dobrym posagiem i urzekającymi butami. Tutaj bardzo trzeba wyciągnąć za krawat speców od dystrybucji, bo jeśli czytam w Internecie, że ludzie, którzy chcieliby kupić grę mają problem z dostaniem jej w sklepach, to zastanawiam się czy na pewno jestem w epoce, w której powiedzenie: klient – nasz pan jest oczywistością.

Zmiany w grze przed premierą uznałem za nudne i faktycznie takie są. To powolny proces ewolucji. Są kroki w przód i raczej zero w tył, więc jednak mimo wszystko musi być na plus.

A tu cały tekst:

Mam 2012 powodów, żeby powiedzieć, że jest okay