Dla jednych gra, dla innych styl bycia. Jedni radzą sobie z porażkami, inni nie. Część graczy obwinia siebie za wszelkie niepowodzenia, wyciąga wnioski i uczy się na błędach a część nie. W suflerze, ostatnimi czasy przeważa ta druga grupa, narzekająca, żaląca się, wściekająca, doszukująca bugów i błędów lub po prostu, potrzebująca porady. Tyle pitu-pitu, przechodzimy do konkretów.

    

W niniejszym manifeście postaram się opisać wszystko czego nauczyłem się przez te kilka lat obcowania z serią FM, dzięki czemu teraz, niezależnie od prowadzonego klubu, odnoszę sukcesy a sama rozgrywka sprawia mi przyjemność. Mam nadzieję, że przynajmniej jeden z Was przeczyta do końca i choć cząstka mojej skromnej wiedzy na temat serii FM dotrze do niego i przyniesie jakiś pożytek.

 

I – Kariera

 

Od początku kariery staram się, jak najbardziej angażować w pracę z zespołem. Wszystko co może robić asystent, robię sam. Rozgrywam mecze w pełnym wymiarze czasowym. Przyglądam się statystykom i grze poszczególnych piłkarzy. Często przeprowadzam małe testy, np. jak mój zawodnik sprawdza się w różnych rolach i na różnych pozycjach lub jakie są plusy i minusy wysuniętej obrony, szybszego rozgrywania piłki, szerszego pola gry itd.

 

II – Budowanie zespołu

 

Przede wszystkim, podwójność pozycji. Standardowa kadra to 25 piłkarzy i w większości lig europejskich, tylu maksymalnie zawodników można zgłosić do rozgrywek.

Taki skład daje mi:

- pierwszą jedenastkę

- drugą jedenastkę, czyli zmienników dla powyższych na każdej pozycji

- trzeci bramkarz, trzeci napastnik (jeśli gramy jednym) i ewentualnie jakiś wielofunkcyjny zawodnik lub dwóch.

Oczywiście nie wykorzystujemy wszystkich, więc część z nich może być dostępna dla rezerw.

 

Jeśli chodzi o samo pozyskiwanie piłkarzy, bardzo przydatny jest poradnik pt. Wielki Podręcznik Scoutingu dostępny na cmrev http://www.cmrev.com/artykuly/czytaj/Wielki-Podrecznik-Scoutingu z porad którego korzystam, choć i wcześniej nie były mi one obce. Tak czy inaczej, gorąco polecam wszystkim.

 

Ad. 1 – Formacja

 

W obecnej edycji Football Managera, kluczową rolę odgrywają skrzydłowi a najlepiej spisującą się formacją, są wszelkie warianty systemu 4-5-1 ze skrzydłowymi w roli schodzący napastnik. Spowodowane jest to zapewne tym, że w realnym świecie, coraz więcej drużyn gra podobnie i odnosi sukcesy. Taką też taktyką gram ja sam i dokładnie taką tu opisuję.

     Gotowe taktyki są dostępne na cmrev http://www.cmrev.com/taktyki.html ale myślę że po przeczytaniu mojego manifestu każdy będzie w stanie samodzielnie stworzyć idealną taktykę dla swojego zespołu.

 

Ad. 2 Wybór składu i role zawodników

 

Styl gry zespołu w FM 11, określany jest poprzez role, przypisywane zawodnikom na boisku a jej jakość, przez klasę tychże piłkarzy. Oto opis, pozycji, ról i kilku ważniejszych atrybutów, na które należy zwracać szczególną uwagę. Nie będę dokładnie opisywał wszystkiego od A do Z bo zostało już to zrobione i jest dostępne na cmrev  http://www.cmrev.com/artykuly/czytaj/Teorie-taktyczne-_10.html?page=4

 

 

Bramkarz

 

Już na samym początku przygody z nowym FM, dokonałem przełomowego odkrycia. Zapytacie: co ten dureń mógł odkryć u bramkarza. Otóż, odkryłem pewien mały szczegół, który ostatnimi czasy, w europejskiej piłce odgrywa ogromną rolę. Tym szczegółem jest… Drugi bramkarz. Zabawne? Ale tak jest, już wyjaśniam o co chodzi. Bardzo często menedżer, tak wirtualny jak i zawodowy, zapomina że ma w zespole drugiego bramkarza, naiwnie sądząc, że jego podstawowy goalkeeper będzie bronił, zawsze, wszędzie i wszystko, że nigdy nie odniesie kontuzji ani nie wypadnie z formy. Szczęście jednak nie trwa wiecznie i czasem zdarzają się wypadki przy pracy, kontuzje czy niewiarygodne wpadki. Wtedy dopiero, trener docenia rolę jaką odgrywa zmiennik na tej pozycji. Przykładów jest wiele, Arsenal, City, Legia. Odkryłem, że dobra forma bramkarza w FM 11 nie trwa wiecznie, ba, trwa bardzo krótko bo zaledwie kilka, do kilkunastu spotkań. Przez ten czas gra świetnie, otrzymuje noty od 7 wzwyż a potem następuje lekki kryzys, powtarzalność średnich występów albo wręcz katastrofa.

     W bramce, należy dokonywać stałej rotacji, co kilka spotkań. Póki nasz golkiper otrzymuje noty powyżej 6.9, zachowuje miejsce między słupkami. Gdy średnia z ostatnich 5 występów spada poniżej 6.9, trzeba odsunąć go na jakiś czas od pierwszego składu a w następnym spotkaniu desygnować do gry drugiego bramkarza. I teraz okazuje się, że ten broni równie dobrze, więc również gra dopóty, dopóki jego nota nie spadnie poniżej 6.9, potem znów zamiana i tak cały czas. Dzięki temu, obaj nasi bramkarze będą nas zachwycać i otrzymywać wysokie oceny, a zespół tylko na tym skorzysta. Oczywiście obaj muszą posiadać umiejętności na podobnym poziomie, bo w innym wypadku na nic to się może nie zdać.

 

Reasumując: dwóch klasowych bramkarzy w składzie i ciągła ich rotacja co kilka spotkań – minimalna średnia z ostatnich 5 występów 6.9

 

Obrona środek

 

Chyba nie muszę nikomu tłumaczyć, jakie są kluczowe atrybuty na tej pozycji, jednak wielu zapomina, jak ważną rolę odgrywają atrybuty psychiczne, szczególnie w nowej odsłonie gry. Przy doborze piłkarza na tą pozycję, przede wszystkim zwracam uwagę na koncentrację, minimalny pułap to 13 a przy 15 sprowadzam bez większego zastanowienia. Dodatkowo, szybkość zawodników, jest bardzo ważna, na niemal każdej pozycji. W bloku defensywnym szczególną wagę przykładam do przyspieszenia i prędkości, by moi defensorzy byli w stanie nadążyć za szybkimi napastnikami i prostopadłymi podaniami.

     I jeszcze jedna ważna rzecz, obrońcy są najczęściej wybierani do wejść w pole karne przy stałych fragmentach, należy pamiętać: najważniejszy atrybut dla strzelca bramek przy stałych fragmentach to skoczność.

 

Boki defensywy

 

Tutaj żadnych innowacji nie wprowadzam, czyli zwykły boczny obrońca z rolą wsparcia. Jednak przy wyborze kieruję się takimi atrybutami jak, ustawianie się i znów szybkość, a nawet tym bardziej, niż na innych pozycjach, bo trzeba pamiętać, że ci piłkarze będą ganiać za superszybkimi skrzydłowymi rywala. Zauważyłem też, że w nowym efemie, boczny obrońca nie tylko, włącza się do ataku ale stara się również mijać rywali i często traci piłkę gdy mu się to nie udaje, i nie, nie zawsze odegra ją do partnera, nie zawsze może, tak więc drybling, dobra sprawa.

 

Druga linia – pomocnik środek

 

Tutaj, zdecydowanie najlepiej sprawdzają się warianty z rozgrywającym i odbierającym piłkę, a w przypadku zadań to obrona + wsparcie, więc mamy takie pary jak:

 

a) wysunięty rozgrywający wsparcie + pomocnik odbierający piłkę

b) wysunięty rozgrywający + pomocnik obrona

c) cofnięty rozgrywający obrona + pomocnik wsparcie

d) pomocnik wsparcie + pomocnik obrona

 

W doborze najodpowiedniejszej roli dla danego zawodnika, pomoże nam sama gra, wystarczy w ekranie taktyk, kliknąć na piłkarza, by pokazały nam się jego atrybuty, te kluczowe, będą podświetlone. Ja wybrałem wariant b), gdyż do takich zadań, najlepiej nadają się moi kopacze i doskonale sobie radzą.

 

Zostają nam 4 pozycje do obsadzenia. Całą tę formację, można określić mianem ofensywnej, gdyż to właśnie piłkarze na tych pozycjach, będą odpowiedzialni, zarówno za strzelanie bramek, jak i asystowanie przy nich.

 

Zacznę od środka i trochę naokoło tak, by najważniejsze zostawić na koniec.

 

Ofensywny pomocnik środek

 

W tym przypadku, również kilka opcji ale zadanie zawsze to samo – atak. Ten zawodnik będzie miał dużo swobody i często będzie pełnił funkcję tak zwanego drugiego napastnika (z ang. seccond striker, w skr. ss), kto grał kiedyś w PES, na pewno wie jak to działa. Najlepiej sprawdzającą się rolą dla tego zawodnika ,jest standardowy ofensywny pomocnik. Wtedy, przy doborze zawodnika na tę pozycję, kierujemy się podobnymi atrybutami, co w przypadku szybkiego napastnika, tj. szybkość, opanowanie, wykańczanie akcji i oczywiście drybling oraz podania. Doskonałym wyjściem, jest znalezienie napastnika, który może grać na tej pozycji – u mnie sprawdza się doskonale Tiago Alves z Santosu a w polskiej lidze idealny będzie Darvydas Sernas, z Widzewa.

     Jeśli mamy jednak w składzie takiego zawodnika, jak chociażby Semir Stilić czy Gylfi Sigurdson, a więc silnego i wolniejszego, możemy przypisać mu rolę wysuniętego rozgrywającego, z tym że w takim wypadku, nie może być innego rozgrywającego w pomocy (patrz druga linia punkt d) ). Musimy pamiętać, że wtedy ten zawodnik, straci wartość ofensywną, będzie częściej zostawał z tyłu i szukał podań do partnerów. Doskonale może się wymieniać z jednym z pomocników środkowych, jeśli pozwolimy któremuś z nich na częstsze wyjścia do przodu. Generalnie, można zrobić mały galimatias i pogubić destrukcję rywali.

 

Napastnik środek

 

Osobiście odradzam lisa pola i środkowego napastnika, piłkarze z tymi rolami będą schodzić do skrzydła i przeszkadzać naszym nominalnym skrzydłowym, a nie o to nam chodzi. Polecam rolę, kompletny napastnik. Zawodnik będzie miał nieograniczoną swobodę i sam będzie wybierał sobie zadania, w których czuje się najlepiej a nam pozostaje jedynie, zatrudnić na tej pozycji odpowiedniego człowieka. Im bardziej uniwersalny, tym oczywiście lepszy, ale absolutnie najważniejsze atrybuty to te, które cechują dobrego odgrywającego, czyli siła, gra głową, gra bez piłki. Już mówię dlaczego. Zadaniem napastnika w tej formacji, jest robienie zamieszania w polu karnym, ściągania na siebie uwagi obrońców, rozrywania obrony rywali by zrobić miejsce ofensywnemu pomocnikowi, by ten z kolei, mógł śmiało wejść z piłką w pole karne i oddać strzał bądź zagrać do partnerów. Będzie również, wygrywał pojedynki główkowe, co pozwoli formacji, ruszyć z kontratakiem. Słowem, będzie robił wszystko, co można określić jako gra bez piłki , gra siłowa.  Nie zrażam się, gdy nie zdobywa goli, wiem że dzięki niemu, jego koledzy zdobywają aż nadmiar. Często jednak asystuje przy bramkach, dokładniej rzecz biorąc, zdobywa podobną liczbę bramek co asyst. W przypadku moich zawodników, jest to: 9 goli, 9 asyst w 24 występach u podstawowego i 2 gole, 3 asysty w 12 występach u zmiennika.

 

Przyszedł czas, na absolutnie najważniejszych zawodników w zespole.

 

Skrzydłowy - schodzący napastnik

 

Będący na tej pozycji piłkarz, będzie dochodził do największej ilości sytuacji strzeleckich. Nie zawsze jednak, oznacza to największą ilość bramek, to oczywiście zależy od klasy piłkarza na tej pozycji. Tutaj dokonałem kolejnego odkrycia, choć pewnie nie ja jeden. Najlepszym materiałem na schodzącego napastnika, jest typowy lis pola karnego. Tłumaczę czemu.

     Lis pola cechuje się zwykle, najważniejszymi atrybutami do strzelania bramek, w sytuacjach jeden na jednego, tj. wykańczanie akcji i opanowanie. Bez tego, będzie marnował sytuacje sam na sam a my, będziemy rwać sobie włosy z głowy z ich ilości. Jednak dla schodzącego napastnika to za mało, musi on być o wiele bardziej wszechstronny. Przecież nie powinien strzelać w każdej sytuacji, czasem mógłby odegrać do partnera, dla tego kolejną ważną cechą jest, współpraca. Specjalnie pogrubiłem dodatkowo te cechy, ponieważ ostatnio było o tym bardzo głośno w suflerze. W związku z tym, udzielę jeszcze kilka drobnych porad, jak dobrać schodzących napastników i jak ich ustawić, by mieć jednocześnie, dobrego snajpera i odgrywającego na skrzydłach.

 

Na jednym skrzydle ustawimy piłkarza, który w sytuacjach 1 na 1, najpierw poszuka partnera, zanim podejmie decyzję o strzale, na drugim natomiast, typowego łowcę bramek, który wciąż będzie szukał okazji do strzału, podanie traktując jako ostateczne rozwiązanie. Wybór stron nie ma znaczenia, ale pokażę jak by to, przykładowo, wyglądało.

 

Prawe skrzydło – zawodnik podający

Szukamy piłkarza prawo-nożnego, by ułatwić mu odgrywanie. Najważniejsze cechy to, wspomniana wcześniej współpraca – minimalnie 15, oraz podania, myślę że 12 wystarczy ale 14 byłoby idealnie. W dogodnych sytuacjach, będzie śmiało odgrywał piłkę do partnerów, a potem strzał na pustą bramkę to już czysta formalność. W moim zespole jest to Bojan, czyli nominalny napastnik.

 

Lewe skrzydło – zawodnik strzelający gole

Można wybrać dwa warianty, w zależności od preferowanej nogi, jego gra będzie się znacząco różnić.

Prawo-nożny – (czyli asymetrycznie do strony), będzie schodził z piłką do środka i próbował strzałów z okolic 16-nastki, przy dobrym dryblingu i strzale z dystansu, będzie zdobywał mnóstwo pięknych bramek.

     Ten wariant odkryłem, gdy z braku innych możliwości, wystawiłem na tej pozycji Terence’a Makengo, prawo-nożnego lisa pola karnego, który nie ma nawet tej pozycji w repertuarze, mimo to, już po raz szósty występuje na tej pozycji i zdobył w tych meczach 7 bramek do tej pory.

Lewo-nożny – (czyli adekwatnie do strony), gdy otrzyma podanie na wolne pole, popędzi jak strzała w kierunku bramki i odda strzał w krótki róg, przy wysokim opanowaniu i szybkości, również będzie zdobywał dużo bramek, lecz nie tak efektownych.

 

Jeszcze mała rymowanka na koniec: nie bój się przemianować napastnika na ofensywnego pomocnika, jeśli posiada predyspozycje do gry na pozycji schodzącego napastnika.

 

 

 

 

Na dziś to tyle, w następnym odcinku przechodzimy do meczu, omówię sprawy dotyczące neutralizowania zawodników rywali oraz reakcje na różne sytuacje boiskowe, czyli jak wygrać przegrany mecz, jak odrobić straty oraz jak utrzymać korzystny wynik. Do przeczytania w kolejnym manifeście!