Polska jaka jest, każdy widzi. W poszukiwaniu za pracą los rzucił mnie na Wyspy - region, który już niedługo będziemy oskarżać o kradzież naszych piłkarskich talentów. Jako zatwardziały kawaler, który nie ma nic do stracenia długo się nie zastanawiałem. Może i praca woźnego na uniwersytecie nie była spełnieniem marzeń, ale 10 funtów za godzinę na chodniku nie leży. W naszym pięknym kraju jako człowiek z wykształceniem, kończący AWF ledwo wyciągałem 10 zł za godzinę jako nauczyciel. Zresztą już po 2 miesiącach pobytu uśmiechnęło się do mnie szczęście, znajomy-znajomego-znajomego, słysząc kiedyś o moich kwalifikacjach a teraz słysząc gdzieś na mieście o wakacie na stanowisku nauczyciela wf-u w podstawówce załatwił mi rozmowę kwalifikacyjną. Okazało się, że była ona tylko formalnością. Tak oto, oprócz starej gwardii z którą spotykaliśmy się często wieczorami, przy okazji meczów w TV, poznałem nową gwardie, która za sport uważała coś więcej, niż podnoszenie kufla piwa w kierunku swoich ust.
Przy okazji jednego z „nauczycielskich spotkań piłkarskich” zaczepił mnie niejaki Mimms stwierdził, że dużo o mnie słyszał i chętnie powierzył by mi jedno ze stanowisk „sportowych” na uniwersytecie. Umówiliśmy się więc na drugi dzień w jego gabinecie na wstępną rozmowę.
Biura głównego finansisty znajdowało się w budynku Davida Batesa, był to przestronny pokój urządzony w typowo staro angielskim stylu a raczej ich filmowych odpowiedników.
- Muszę przyznać, że jest Pan w naszej społeczności od niedawna a już wywiera Pan niemały wpływ na innych ludzi z kręgów – zaczął Mimms
- Po pierwsze mam na imię Mirosław i lepiej, gdybyśmy zwracali się do siebie po imieniu, nie będę się wtedy czuł tak staro a po drugie cieszę się, że tak miło mnie przyjęto w tym gronie. Wolałbym jednak, abyśmy przeszli do sedna tej rozmowy.
- Oczywiście, cenię ludzi którzy lubią konkrety, otóż jak już mówiłem jesteśmy pod wrażeniem Twoich zdolności interpersonalnych. Nie wiem czy wiesz, ale wcześniej żadna z północnoirlandzkich drużyn szkolnych nie osiągnęła nic w brytyjskich rozgrywkach – strategia komplementowania jaka obrał Jimmy odniosła skutek – dlatego chcielibyśmy powierzyć Ci prowadzenie naszej uniwersyteckiej drużyny – ciągnął nie pozwalając mi dojść do słowa- obecnie gramy w 2 lidze północnoirlandzkich rozgrywek i zależy nam, aby utrzymać ten poziom dla uniwersytetu.
- A gdzie jest haczyk – zapytałem, widząc zdezorientowany wzrok rozmówcy sprostowałem – mam rozumieć, że chcecie mi prawie nieznanemu człowiekowi powierzyć prowadzenie zespołu? Przecież jest tyle osób, które pewnie są lepsze ode mnie Mike Marino, Tommy Drake?
- Musisz mnie zrozumieć, przedyskutowaliśmy Twoją kandydaturę na radzie, okazała się najlepsza, tym bardziej, że aktualnie mamy problemy finansowe i chcemy opierać skład na zawodnikach niedrogich/miejscowych – tutaj znów przeszedł do strategii komplementowania – A jako, że Ty odniosłeś sukces, którego dawno nikt nie odniósł wydajesz się naturalnym kandydatem.
- Dobrze więc, zgadzam się, jednak chciałbym dostać kogoś do pomocy, gdyż sam mogę nie ogarnąć całego tematu od razu –chociaż przekonany, ze się zgodzę byłem w momencie, gdy Mimms powiedział: powierzyć. Przecież zostanie trenerem piłkarskim od lat było moim marzeniem. Ciężko opisać myśli, które w jednym momencie przebiegały mi przez głowę.
- Oczywiście nie ma problemu, możesz dobrać sobie sztab według własnych upodobań – stwierdził – skontaktują się z Tobą ludzie z klubu a teraz pozwól, że zajmiemy się wszyscy swoimi sprawami.
Irlandia Płn., 2015/2016
Pilska Piłka [Wstęp]
Manifest użytkownika Luk10
Kocioł jadu
Słaby blog na poziomie, najgorszy blog na świecie
Facebook
Twitter
YouTube
Twitch.tv
RSS
Komentarze (0)
Możliwość komentowania tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Nie masz konta? Zarejestruj się.
Drogi Rewolucjonisto, prosimy o przestrzeganie regulaminu i zapoznanie się z FAQ