Nie było ani jednej gazety, ani jednej notki na Facebooku czy Twitterze, ani jednego artykułu w internecie wspominającego mecz, w którym emocje ostatnich pięciu minut nie były wyboldowane i wyeksponowane jako najważniejsza rzecz meczu. Jakby cały pozostały mecz nie był ważny, a przecież doprowadziliśmy do wyrównania, przecież w pierwszej połowie biliśmy głową w Cracoviański mur.

 - Zjadłeś?
 - Tak.
 - Przecież jest jeszcze na talerzu.
 - Ale resztę zjadłem.
 - Ale jak się pytam, czy zjadłeś, to się pytam czy wszystko zjadłeś.
 - A gdzie było słowo wszystko w poprzednim pytaniu?
 - Przecież to jasne.
I wyszedłem na trening przed kolejnymi spotkaniami. Córa dała buziaka na wychodne i wróciła do swoich klocków lego. Niech będzie, że mnie dalej wspierają, ale mielone było pyszne.

Skoro już jesteśmy przy strzelaniu do bezbronnych kobiet za ich charakter, to nie sposób rozkoszować się kolejnymi spotkaniami.Z powodu kontuzji Opoku miejsce na prawej pomocy zajął Sarki i niespodziewanie otworzył on wynik spotkania z Koroną. W pierwszej połowie dołożyli Semir i Łukasz, a w drugiej już nikomu nie chciało się przemęczać. W naszym dwunastym spotkaniu w Ekstraklasie w Białymstoku zagraliśmy mecz przyjaźni z Jagą i podzieliliśmy się jajami - jajo do jaja. W pechowym 13-tym spotkaniu pech dotknął Pogoń, a dotykającym był Kalinichenko. 


Po czterech dniach 5. runda PP i mecz w Częstochowie w Rakowie. Pierwszoligowiec nie mógł nam zagrozić. Dostali trójczynę, jednak dopiero po opierdzielu w przerwie spotkania. Nie było to proste, ale cytując klasyka "Albo gracie, albo widzimy się w sondzie". W pozostałych spotkaniach piątej rundy doszło do kilku niespodzianek - Nieciecza pokonała Ruch Chorzów 2:1, Miedź zmiotła Piasta 2:0, a Olimpia Grudziądz Zawiszę po dogrywce. Zastanawiacie się pewnie, gdzie jest Legia? Już nigdzie, bo rundę wcześniej właśnie Zawisza ją pokonała. W ćwierćfinale spotkają się Lech z Miedzią, Olimpia z Podbeskidziem, Lechia z Bytovią oraz my z Niecieczą.


Następnie gościliśmy u siebie Śląsk i znowu trójeczka - Stilić, Dudka oraz samobój Pawelca. Następnie jechaliśmy na Legię. No cóż - nie było łatwo się do tego meczu przygotować. To przecież Legia...

22 lata temu...

Mieszkałem jeszcze w okolicy Muranowa, a Muranów to Polonia. Polonia Warszawa, jeszcze ta Polonia, która grała w Drugiej Lidze, gdy ów liga była rzeczywiście drugą najwyższą. W tym to sezonie zdobyli mistrza zaplecza Pierwszej Ligi i wraz ze Stalą Stalowa Wola awansowali. Wtedy grali tam tacy zawodnicy jak Wędzyński a trenerem był Jabłoński. Wszedłem bocznym wejściem na stadion jako ten kilkulatek bez żadnych pieniążków za przyzwoleniem ochrony. Stadion wielkomiejski przy Konwiktorskiej był wtedy dla mnie czymś niesamowitym, tym bardziej wchodząc bokiem i stojąc na koronie (trawie) okalającej boisko. Zupełnie nie mam pojęcia z kim to był mecz, nawet nie próbuję sobie przypomnieć. Wszedłem na niego z dwoma kolegami z bloku - Szymonem i Damianem, którzy wtedy mieli po 7 lat. Trzeba było zaimponować. Nagle kibice zaczęli krzyczeć "sędzia ch**, sędzia ch**" i to wcale nie cicho. No to ja się wydarłem na cały regulator "sędzia sk*****syn". To było bardzo "+1 do fame". Takie uroki dzieciństwa. Mam tylko nadzieję, że ten okrzyk w jakimś stopniu pomógł Polonii awansować...


Stadion Legii takie wspomnienia przywoływał. To przecież Legia, nie jakieś Pipidówkowo czy Brystol Coutry. Za obrazę Legii można dostać wpier***, bana lub, co gorsza, słabe bez ciastek. Dlatego grzecznie poprosiliśmy o remis 1:1, Jankowski wypełnił swoją powinność zmieniając Sarkiego. Strach się bać, gdybyśmy wygrali. Mogłyby wyciec jakieś tajne dokumenty z czarnych teczek, o których wszyscy wiedzą, ale nikt nie co w nich jest...


Po przerwie na mecze reprezentacji przyszły ciężkie czasy - jedynie 1:0 z Bełchatowem i to po karnym Stilića, a potem 1:1 z Górnikiem, także po golu Semira. Następnie wielka dwójka Brożek i Stilić załatwili nam 2:1 z Ruchem, a potem - w ostatnim meczu roku kalendarzowego rozstrzelali Łęcznian 5:0. 

Prezent

 - Halo?
 - Ja nie chcieć już tu grać. Ja wypier**ać. Ja jechać do ciepłych krajów na Cypr.
 - Kur**, ja już papiery na kontrakt mam dla ciebie, kupa kasy spłynie na ciebie jak ciepła wiosenna dżdża. Rozumiesz? Dużo Dżdżu, dżdżowisko, dżdżuniunie będą na kartce takie, że ho ho. Idziemy na majstra... 
 - Nie rozumiem. Nara.
I tyle było z rozmowy. Semir stwierdził, że jedzie na Cypr. Nie chciał słyszeć o nowym kontrakcie, było mu smutno, źle, tęsknił za słońcem, plażą i ouzo, które litrami niegdyś wwoził do Bośni z Grecji. Nawet nie pozwolił mi się sprzedać, tylko wyczekał do 1 stycznia i uciekł. Na szczęście miał zostać z nami do końca kontraktu, co pozwalało mi myśleć, że będzie profesjonalny i będzie grzecznie spełniał swój obowiązek zapisany w kontrakcie.
 

KONIEC RUNDY JESIENNEJ

Zdaję sobie sprawę, że jest nudno, bo wygrywamy. Jest to napewno trochę SŁABE i na pewno spowoduje pewien niedosyt. Moja żona też czasem mówi, że to było SŁABE. A ja jej na to, że "SŁABE to jest wtedy, kiedy budzisz się, jesz śniadanie, obiad, kolację i idziesz spać z przeświadczeniem, że już nie możesz WZEJŚĆ".