Kolejnego dnia...

Dzień był cudny jak jasna cholera. Tam chyba temperatura rzeczywiście nie spada poniżej 20 stopni. Oczywiście jak na złość nikt mi żadnego lokum nie wynajął, więc spałem w piwnicy klubu. Tak, klubu. Klubu Mohun Bagan z Kalkuty. Co to jest do cholery.
 - Sriram i pierdam - przywitał mnie prezes. - Ju ar ałej nju kołcz. Hepi?
 - Won, do cholery! Daj mi spać!
 - Aj dont anderstend ju.
 - A kapciem w ryj chcesz?
Wyszedł. Poznał po tembrze głosu, że może być coś nie tak.

 - Jasna cholera, Sławek, co to ma kur*a być?
 - Miłosz ma kontakty w Indiach. Powiedzieli, że przyślą 10 samochodów tata, jak sprowadzimy im jakiegoś pro trenera z Polski. Po meczu z San Marino w Indiach mówili, że to był najpiękniejszy mecz jaki widzieli w życiu.
 - I mnie żeście tam wysłali w paczce, do jasnej cholery?
 - A co mieliśmy zrobić?
 - Wracam.
 - Ani mi się waż. Dostaniesz kasę, samochód, wszystko, tylko cholera zostań.
 - (bip) Ju dont hew mor many to komplit de kol (bip, bip, bip)
Indyjskie dupne telefony na kartę, niestety... tu nie mają Play Fresh...

"Przecież mnie zjedzą w tym klubie, jak szczura, jak rzeczywiście nie zacznę czegoś w klubie robić. Dobra, jakieś papiery są. Ach, kartoteki zawodników. Cudnie." Wyjrzawszy przez okienko ujrzałem jakieś zgraje ludzi biegających po boisku. Aż cud, że każdy ma własną koszulkę z nazwiskiem. Tak przynajmniej mogłem ich rozpoznać.

"Bramkarze. Sangram Mukherjee - 9 meczów w reprezentacji. Gorszego bramkarza to nawet w rezerwach Polonii Bytom nie mają. Uwaga... Raju Ekka - dno kompletne. Teraz hit - Shilton Paul. Gość, który tak się nazwał, jest kompletnym pajacem i trzeba się tego cholerstwa wyzbyć z klubu. Jezu, tu jest gorzej niż w naszej okręgówce..."

 - Bicz, gimmi sam łoter, pliz, tylko rychło. - poprosiłem grzecznie panią sprzątaczkę.
"Obrona. Habibur Rahman Mondal. To mówi samo za siebie. Joseph Anandavasan. Jak wyżej. Rino Anto. Deepak Mondal, jedyne, na czym oko można zawiesić. Aż 20 meczów w reprezentacji Indii i 3 gole. No brawo! Manju - prawie jak ManU, ale stylem to gość nie grzeszy. Hoho, nigeryjczyk Peter Odafe Okwagbe, znany w klubie po prostu jako Peter. Rakesh Masih... Nallappan Mohanraj..."

 - Więcej wody. Mor łoter, bicz madafaka. Dobrze, że tego nie rozumie, tylko na łoter reaguje...
"Pomoc. Marcon Pereira - uo, from Brazil. Samo dno. Kartick Kisku, jezu, kto im dał takie imiona? Sanjay Boro. James Singh. Ishfaq Ahmed. Lal Kamal Bhowmick. Lalramluaha. A idźcie Wy wszyscy w pierona! Jasny gwint, kogo ja mam na boisku! Bandę debilów! Kogo ja na jakikolwiek mecz mam wystawić?"

Wypiłem się już ze dwa litry, ale wciąż było mało...
"Atak. Tu musi być ostro. Jose Ramirez Barreto.

Nie pomyliłem się. Człowiek aż palił się do gry. Szkoda, że jako jedyny. I to jakie statystyki! Baichung Bhutia - kolejny wymiatacz. 40 goli w reprezie, aż miło!

Branco Vincent Cardozo. Napastnik ze statystyką Wykańczanie Akcji = 1. Brawo. Pachau Lalam Puia."

Tylko dwóch zawodników nadaje się do gry. Cudnie. Trzeba tę całą trzodę spuścić do lochów. Wszyscy idą na sprzedaż, nie ma co. Trzeba szukać ludzi do gry gdzie indziej... tylko gdzie? A pierwszy mecz towarzystki już za 28 dni.

 - Prezesie, ilu zawodników spoza Indii może u nas grać? - powiedziałem oczywiście po angielsku.
 - 3.
 - No to kur*a ch**. - Tak się mi rzekło. A przed nami sparingi się szykują.