Antek Macieborewicz przyszedł na świat w 1948 roku w Wągrownikach Soleckich, w rodzinie ćwierć inteligenckiej i pół tolerancyjnej. Rodzinna ćwierć inteligencja rozłożyła się po równo na oboje jego rodziców tak, by żadne nie czuło się nadmiernie przez los pokrzywdzone. Mały Antoni dorastał powoli acz uparcie, karmiony nieustannie pseudo patriotycznymi sentencjami („Nie ma Polski A i B, jest Polska na literę P”) oraz w duchu anty-ruskim i weto-niemieckim. Jako dziewięcioletni szkrab przeżył pierwszy rozbiór - mianowicie na jego oczach dwóch budowlańców, sąsiadów jego rodziny od kilku pokoleń (a byli to Iwan Ruskin oraz Helmut Niemczyn) dokonało czynu „rozbiórki budynku typu szopa grożącego zawaleniem i uszkodzeniami kręgosłupa”, jak można było wyczytać w raporcie komisji rozbiórkowej. W młodziutkim Antku owo wydarzenie rozpaliło potężny ogień „ruso-i-niemco-fobii”. Jakiś czas później synowie owych robotników (Jewgienij Ruskin i Jurgen Niemczyn) dopuścili się haniebnego czynu zajęcia północnej i południowej części piaskownicy w której zwykł bawić się mały Macieborewicz. Był to potężny cios dla umysłu, duszy i ciała (kilka siniaków oraz złamanie otwarte paznokcia) młodego patrioty. Macieborewicz poprzysiągł zemstę narodom przez niego wybranym, to jest bezwstydnym i upierdliwie niezmieniającym się od lat sąsiadom ze wschodu i zachodu Macieborewiszczyzny.

* * *

Osiemnastoletni Macieborewicz zapisał się do do młodego, acz prężnie od kilku miesięcy działającego Stowarzyszenia Przemocy Wobec Antyklerykałów (SPWA). Już na pierwszym spotkaniu tłukł Antek sosnowym kijaszkiem manekina przybranego w białą szatę na której Przewodniczący SPWA namaział farbą olejną napis „PO”. Wedle słów Przewodniczącego skrót PO rozwijał się w antyklerykalną i haniebną propagandę która brzmiała „Platforma Ochotnicza”, nie wdając się zbytnio w szczegóły („PO to zło, zło trzeba tępić, więc bierzcie chłopcy pały w dłonie i lejcie ile wlezie”) cóż owa „Platforma Ochotnicza” tak właściwie znaczy. Antek długo okładał bezbronnego manekina, aż po kilkunastu minutach omdlała mu lewica, lewa ręka znaczy. Z wielką niechęcią przełożył więc drewniany sagan do swej prawicy i jął kontynuować dzieło zniszczenia, niesiony świętym oburzeniem i słusznym gniewem sprawiedliwego. Równie dobrze mogło to być słuszne oburzenie sprawiedliwego oraz święty gniew, ale kto by się tam czepiał szczegółów i młodego Macieborewicza.

* * *

 Pięć lat po tych wydarzeniach Macieborewicz junior został był sierotą w bardzo podejrzanych (według swej opinii) okolicznościach. Zaczęła się owa tragedyja od tego, iż niejaki Katastrof Smoleńskiewicz, kilkanaście lat wcześniej, zasadził na swej działce drzewo, przepiękną jabłoń. I rosło owo drzewo i rosło, rosło i rosło i rosnąć nie przestawało. Aż urosło, jak wspomniałem, piękne i dumnie wyniosłe czy raczej dumnie wyrosłe. I stało owo drzewo na działce Smoleńskiewiczowej, chłonąc otoczenie liśćmi oraz kawałkiem nadgniłej kory. Nikogo nie zaczepiało, zawsze uczynnie dawało cień potrzebującym i jabłka zbierającym. Aż do feralnego dnia, w którym to dniu zaawansowani wiekowo i sklerotycznie państwo Macieborewiczowie wybrali się do kościoła na roraty, czy inne tam zabawy ludzi wierzących w COŚ. Do kościoła wybierali się często gdyż przyrzekli sobie, iż wybierać się będą dopóty, dopóki nie dowiedzą się w co tak naprawdę wierzą i czy to się aby na pewno opłaca. Ruszyli spod domu z piskiem paska klinowego, w aucie marki Fatalna Imitacja Auta Turystycznego, i skierowali się na szutrową ścieżkę, prowadzącą do kościoła a jeszcze wcześniej mijającą nieznacznie jabłoń Smoleńskiewicza. Ale nie wyprzedzajmy faktu, jak mawiają pracownicy „Supcio Ekspresu”.

* * *

Tego dnia, o godzinie 06:58 dyżurny synoptyk (syn optyka oraz rozwódki po górniku) gminy Lewicowo, dokonał pomiarów zasolenia rzeki Białeszczyny, temperatury powietrza, wilgotności ściółki leśnej oraz rozstawu blaszek w grzybach blaszczykowatych, jak je nazywał. Po zsumowaniu wyników ze zgrozą zauważył iż tego dnia nad Wągrowniki Soleckie ma nadciągnąć mgła ze wschodu oraz silny wiatr z północy. Drżącą ręką wpisał w swój kapownik „uwaga mgła i wiatry” po czym ruszył nadać wiadomość w świat (tj. udał się do domu obok by wręczyć kawałeczek papieru Krzyśkowi Kolarzowi, by ten zawiózł, na swym rowerze marki „Rzeszów”, bardzo ważny raport do sołtysa Wągrowników Soleckich). Krzystof Kolarz po otrzymaniu raportu ruszył z piskiem łańcucha * (oraz zgrzytem lewego pedała) w kierunku domu sołtysa. Niestety tuż po zjeździe z pierwszej górki łańcuch w „Rzeszowie” wziął i pękł. Kolarz zabrał się do reperacji fachowo, mianowicie rozsiadł się wygodnie pod nieznaną sobie gruszą i otworzył kubłak z winem samopędem made in pani Krecikowa. Raport nie dotarł do sołtysa.

* * *

 Mgła zaatakowała Wągrowniki Soleckie szybko i niespodziewanie. Macieborewicz senior pstryknął włącznik wycieraczek. Ruszyły z piskiem *, by po chwili zatrzymać się zgrzytając straszliwie.

- Szlag by trafił! - syknął i uświadomił sobie iż zgrzeszył. - Przepraszam! Racz mi wybaczyć, o Najwyższy - mruknął i przeżegnał się powoli i dostojnie.

* * *

- Wybrał najgorszy moment na puszczenie kierownicy - powiedział do zebranego tłumu młodszy aspirant Koniecpolski i pokręcił smutnie głową. Pstryknął w daszek służbowej czapki i jął pisać raport ze zdarzenia.

„(...) kierowca pojazdu mechanicznego typu FIAT nadjechał ulicą Polną z kierunku lasu. Tuż przed ogrodem obywatela Katastrofa Smoleńskiewicza (syna Józefa i Waldemiry) kierowca, według relacji naocznych świadków, puścił koło sterujące co spowodowało brak kontroli nad pojazdem. Brak kontroli nad pojazdem zaowocował uderzeniem w drzewo typu jabłoń. Uderzenie w drzewo typu jabłoń spowodowało śmierć denata, to jest A. Macieborewicza seniora oraz J. Macieborewiczowej z domu Wsypa. Wskutek wypadku i śmierci denatów osierocony zostaje A. Macieborewicz junior, z domu Macieborewicz. Notatkę sporządził mł. Asp. Koniecpolski, dnia (...)”.

* * *

 - To zbrodnia! - krzyknął w uniesieniu Antek Macieborewicz na spotkaniu SPWA, dwa dni po tym jak dowiedział się o nagłym zostaniu sierotą. - To drzewo zostało tam zasadzone przez judemasonerię! Żądam wyjaśnienia tej sprawy! Powołuję niniejszym specjalną komisję która zajmie się powołaniem ekspertów by zbadać odpowiedzialnych za mgłę i posadzenie jabłoni na działce oddalonej od szosy o piętnaście metrów! To hańba dla naszego wymiaru sprawiedliwości w osobie młodszego aspiranta Koniecpolskiego! Spalimy mu kota, to jest podpalimy!

- Hura, hura, hura! - odkrzyknęli mu pozostali dwaj członkowie SPWA, w tym jeden Przewodniczący.

- Edukację śledczą zaczniemy od obejrzenia serialu "007 zgłoś się". Czy ktoś zgłasza przeciw? - Macieborewicz uniósł do góry brwi. - Nie? A więc do dzieła!

* w przypadkach gdy się człowiek śpieszy lub czyni coś niezwykle istotnego - właśnie wtedy najczęściej coś piszczy lub zgrzyta...

ps. słońce znowu grzeje...