Do 13. maja 2010. roku wciąż będzie mieć zaledwie szesnaście lat. Być może podrośnie w tym czasie ze dwa centymetry, prawdopodobnie mięśnie powiększą się o kilogram. Jeśli nikt nie przerwie mu gry dobrej i obiecującej (nikt pokroju Witsela), to ten młodziutki kolega Wasyla z drużyny wciąż będzie się zastanawiał, czy warto kończyć szkołę, czy raczej pakować się i trafić do Chelsea. Albo Realu. Lub Manchesteru. Celem mogą być tylko futbolowi giganci, bo o Romelu Lukaku już dziś biją się potęgi.

Jego piłkarska kariera jest skromna - ale tylko jeśli mówić o czasie, zdążył już bowiem namieszać. Jako trzynastolatek trafił do belgijskiego Anderlechtu, tam rozstrzelał się jak szalony: oficjalne źródła podają, że w 88. meczach trafił 121 razy. Włodarze klubu mieli dość trzymania go wśród juniorów, przerastał ich nie tylko fizycznie (dziś ma 194 cm i 94 kg). Sprawił sobie obiecujący prezent na 16. urodziny - trzyletni kontrakt w seniorskiej kadrze klubu. Przedarł się do pierwszego składu ekspresowo, strzelił w te nieco ponad pół roku 11 bramek.

Usłyszałem o nim po raz pierwszy, gdy stał się trzecim z kolei najmłodszym strzelcem europejskich pucharów. Dwie bramki zdobył w meczu Ligi Europy, grając przeciw holenderskiemu hegemonowi - Ajaksowi. W Jupiler Pro League jest obecnie wiceliderem, traci ledwie gola do prowadzącego Jovanovicia.

Wyguglowałem na różnych serwisach, kto się młodym zdolnym interesował. Kolejno: Chelsea, Arsenal, Liverpool, Milan, Real, Barcelona. The Blues chcieli go jeszcze, nim ten podpisał profesjonalną umowę. Podobno dawali milion euro rocznie. Do transferu nie doszło, ojciec napastnika zabronił - chce, by ten skończył najpierw szkołę.

W menedżerze go nie sprawdzałem osobiście, znam statystki jedynie. W talentach stron polskiej sceny też go nie ma, czy zatem za słaby, nieodkryty? Nie wiem, nie muszę sprawdzać. Poczekam, aż prawdziwie się rozwinie. A do notki - jeśli będzie mi dane - wrócę za rok, by ocenić postępy i sprawdzić, czy nadzieję spełnił. Dla mnie jest faworytem.