Długo zastanawiałem się i nadal zastanawiam czy taki wpis ma sens. Mam zamiar przekazać Wam dzisiaj coś osobistego. Osobistego, ale jednocześnie nie na tyle prywatnego bym nie mógł tego opublikować.

Być może dostanę za moment burę z góry (patrz Rząd, redaktorzy etc.) za niewłaściwą kategorię wpisu. Być może nie przypadnie Wam do gustu temat notki. Wspominano jednak niedawno bardzo otwarcie i z wielką egzaltacją, że blogi powstały również z potrzeby wpisów bardziej prywatnych, a nie tylko dotyczących FMa i sportu. Tak więc, dzisiaj mój pierwszy z innych. Dodam jeszcze tylko, że ukazanie się owego wpisu ma związek z brakiem pomysłów na kolejną część opowiadania o Celtach, więc aby nie stracić wprawy (bo w najbliższym czasie może nie ukazać się żaden manifest stricte managerowy), postanowiłem podzielić się czymś innym.

Chcę się w pewien sposób pochwalić, może przypodobać. Jedni mogą mnie polubić bardziej, inni nawet do mnie zniechęcić. Mianowicie cenię sobie ponad wszystko oryginalność. Oryginalność, lecz nie tą bardzo ostentacyjną. Lubuję się w odmiennośći delikatnej, pokazującej nasze rozumienie i szukanie naszych potrzeb, kreowanie naszego smaku oraz gustu. Odmiennośc ta tyczy się głównie zagadnień, bo ja wiem, kulturalnych. Tu zmierzamy do sedna. Dzisiaj porozmawiamy o Muzyce.

Szukam, szukam. Ciągle szukam. Nie podnieca mnie ani Rap (Hip - Hop), ani, nie wiadomo dlaczego coraz bardziej popularne, Reggae. Nie jaram się też ostrym rockiem/metalem czyli jak dla mnie czymś co przypomina łupanie głową o betonowy mur. Nie słucham ostatnio nawet radiowego chłamu w postaci Lady GaGi czy nie potrafiącej się wysłowić gwiazdki Ewy Farny (choć muszę się przyznać, po jej występie na Trendach w Sopocie myślałem, że coś z niej będzie). Nie wiem czy i Wy szukanie kwintesencji muzyki - kwintesencji, którą można znaleźć jeśli się tylko dobrze poszuka. Dla ułatwienia, może dla ułatwienia również wyśmiania mnie, zaprezentuje kilku wykowanców (w niektorych przypadkach będą to pojedyńcze kawałki, w innych całe albumy), których w przeciągu ostatniego miesiąca znalazłem, odkryłem, natrafiłem w momencie przeglądania portali informacyjnych.

Dodam tylko, że jeszcze jakiś czas temu namiętnie słuchałem muzyki elektronicznej. House i Trance z dobrym beatem to było to. Odrzuciło mnie od tego momentalnie jak od Żubrówki po ostatnich wymiocinach. Lubowałem się w klasykach takich jak Van Buuren, Schiller i jego wynalezione niewiadomo skąd wspaniałe wokalistki, ATB. Oczywiście dalej doceniam legandy gatunku takie jak Tiesto, ale już nie tak samo.

Moją inspiracją do poszukiwań były utwory z reklam Orange. Naprawdę. To nie jest żart. Jednak gdy przeczytałem gdzieś, że piosenki te tworzone są jedynie na potrzeby reklamówek, powiedziałem sobie, żę znajdę zastępstwo. I do tej pory idzie mi średnio, choć nie powiem, kilka zwycięst odniosłem. A o to one i nie tylko:

La Roux - zespół (!), a nie jak wielu twierdzi, sama wokalistka Elly Jackson, z Wysp Brytyjskich reprezentujący Synthpop. Młoda Eleanor wraz z Benem Langmaidem tworzą świetnie dopełniający się duet. Ona - syntezator i wokal. On - kompozytor i producent. Styl jaki wysławiają swoją twórczością to coś niby wcale nie nowego, ale ma w sobie powiew świeżości. Bulletproof zna większość. Część również I'm Not Your Toy. Niewielu już natomiast świetne Quicksand lub In for the Kill. Cały album zatytułowany po prostu "La Roux" obfituje w dobrą muzykę. Na płycie mamy 12 utworów. W sam raz żeby poczuć odpowiedni klimat.

Ellie Goulding - kolejna młoda wokalistka rodem ze Zjednoczonego Królestwa. Posilając się ciocią Wiki, tworzy electropop, synthpop, indie pop oraz folktronicę. Urodzona w 1986 roku w Hereford. Jej najnowszym (chyba pierwszym) singlem jest piosenka Starry Eyed. Kolejnymi wartymi uwagi są Guns And Horses oraz The Writer. Gorąco polecam cały debiutancki album "Lights". Mnie podoba się bardzo, bardzo, bardzo...

Kate Nash - polecam rónież tą młodą wokalistke - instrumentalistke z, jakby inaczej, Anglii. Mnie osobiście oczarował (choć nie do końca) jej ostatni album "My Best Friend Is You". Stylowy i delikatny pop z pikantną nutką w postaci bardzo ostrych lub wręcz dzikich piosenek gatunku indie.

Regina Spektor - to Amerykanka Żydowskiego pochodzenia urodzona i wychowana w Rosji (Moskwie). Jej muzyka to antifolk, pop i indie pop. Gra na fortepianie i śpiewa jednocześnie, a jej kompozycje takie jak Us, Hero czy Laughing With zmiękczą serce największego twardziela.

Jako ostatni w dzisiejszej rozpisce polecanych wykonawców pojawia się zespół The Smiths. Jest to grupa, oczywiście z Wielkiej Brytanii - a dokładnie z Irlandii, która zainicjowała gatunek muzyczny jakim jest soft rock. Zespół ten nie jest obecnie aktywny. Powstał 1982 roku i czynnie udzielał się na scenie do 1987. Następnie ucichł po wydaniu siedmiu albumów. Wrócił na moment w 1997 wydając płytę live z trasy koncertowej, lecz nie było to za bardzo udane przedsięwzięcie. Skład zespołu to wokalista i gitarzysta zarazem Steven Patrick Morrissey,  John Marr (głównie gitara), Andy Rourke (gitara, wiolonczela) i Mike Joyce (perkusja). Nie polecam Wam w tym przypadku konkretnego albumu, lecz chcę zwrócić uwagę na pojedyńcze utwory takie jak: Please, Please, Please Let Me Get What I Want czy There is a light that never goes out...

To tyle tematem muzyki odkrytej czy też tylko poznanej przeze mnie... Nie będzie podsumowania czy innego streszczania, bo w tym przypadku jest niepotrzebne. Muzyka mówi sama za siebie, nie potrzebuje tłumacza...