Przeżylem istne deja vu. Niespełna miesiące temu również siedząc w wygodnym fotelu we własnym gabinecie rozmyślałem przez dłuższą chwilę. Jak dużo się zmieniło od tamtego czasu? Wszystko. Wtedy byłem w rozsypce, nie wiedziałem co z sobą zrobić i nie widziałem perspektyw na przyszłość. Teraz jest odwrotnie. Pełen nadziei i zapału do pracy zaczynam nowy rozdział w swoim życiu. Zacznijmy jednak od początku.

Dzień przed spotkaniem w sprawie zatrudnienia na stanowisku speca od treningu taktycznego w wrocławskim Śląsku kiedy surfowałem w necie natknąłem się na informację o "zakończeniu współpracy ze Śląskiem trenera Ryszarda Tarasiewicza". Według nieoficjalnych źródeł wśród potencjalnych następców Tarasiewicza wymieniano Ryszarda Wieczorka, Czesława Michniewicza oraz Oresta Lenczyka. W tej sytuacji zacząłem się zastanawiać czy oferta dla mnie jest nadal aktualna. Zdecydowałem się więc wykonać telefon do prezesa Waśniewskiego.
-Słucham?-odezwał się głos w aparacie.
-Witaj Piotrze.
-A, cześć, to ty.
-Wiesz w jakiej sprawie dzwonię.
-Domyślam się. Moja oferta jest nadal aktualna. Nie zostawił bym cię teraz na lodzie. Wiem przecież że zamknąłeś poradnię.
-Dzięki.-po krótkiej pauzie dodałem -dlaczego wogóle zwolniliście Tarasiewicza?
Po chwili milczenia.
-Wiesz co, opowiem ci jutro. Mam drugi telefon. Pewnie w sprawie nowego menedżera.
-Narazie.

Nazajutrz w gabinecie prezesa spotkałem również dyrektora sportowego klubu Zbigniewa Słobodziana z którym dyskutował on, jak nietrudno się domyślić o wyborze nowego szkoleniowca. Gdy zadzwonił telefon pana Zbigniewa poprosił o możliwość odebrania i po usłyszeniu zgody prezesa opuścił gabinet. Waśniewski zdradził mi że zarząd klubu dziwi się że prezes kompletuje sztab gdy na pozycji głównego trenera jest wakat ale ten nie ma zamiaru się tym przejmować oraz powiedział że nie udało mu się dogadać w kwestii finansowej z Orestem Lenczykiem a Czesław Michniewicz nie był zainteresowany pracą w Śląsku i mają poważny problem ponieważ na polskim rynku nie ma już kandydatów mogących spełnić oczekiwania zarządu. Ich przesadny pośpiech i chęć natychmiastowego znalezienia szkoleniowca wydało mi się trochę dziwne. Piłkarze dopiero co wracają z urlopów a do rozpoczęcia sezonu jeszcze półtora miesiąca. Poza tym, jak zdołałem się dowiedzieć, decyzja o zwolnieniu "Tarasia" nie była impulsywna, wręcz przeciwnie,planowana przez zarząd.
Po kilku minutach rozmowy przeszliśmy do tematu mojego zatrudnienia. Prezes Waśniewski zaproponował pensję w zupełności mnie satysfakcjonującą podkreślając z humorem że gdyby nie to że jesteśmy kumplami nie byłby taki chojny.

Następnego rana zbudził mnie telefon.
-Halo-powiedziałem zaspanym głosem.
-Chciałbym cię widzieć w klubie za godzinę. Da się zrobić?- usłyszałem znajomy głos.
-Pewnie-odpowiedziałem niechętnie po czym się rozłączył.
Spojrzałem na zegarek ociężale wygrzebując się spod kołdry. Była 9:30. Czego on do cholery chce ode mnie?- pomyślałem-przecież piłkarze wracają z urlopów dopiero jutro.

W drodze próbowałem zrozumieć o co chodzi jednak kiedy po wejściu do gabinetu zobaczyłem zarząd klubu w komplecie wszystkie opcje przestały mieć sens. Kiedy bez słowa z pytającym spojrzeniem usadowiłem się we wskazanym fotelu prezes podsunął mi jakiś papier. Przeczytałem dokument nie wierząc że to prawda. Po chwili odezwałem się niepewnym głosem.
-Ja nawet nie mam licencji na prowadzenie klubu.
-Masz licencję UEFA A więc do zrobienia UEFA Pro pozostaje tylko jeden kurs. Na ten czas dostaniesz warunkową licencję.
Pokiwałem głową.
-Odpowiadają ci warunki kontraktu?- zapytał.
-Pewnie. Biorę tą robotę. Tylko zastanawia mnie dlaczego akurat ja?
-Po pierwsze chcieliśmy trenera z Polski, po drugie bez kosmicznych wymagań finansowych a po trzecie jest moda na szkoleniowców młodych, na dorobku.
-Znajdziecie takich conajmniej kilku.
-Ale w twoim przypadku przeważył jeszcze jeden argument. Jako psychoterapeuta bedziesz potrafił bez problemu dotrzeć do zawodników i zbudować doskonalą atmosferę w szatni.
-Więc pozostaje mi podziękować za okazane zaufanie i obiecywać że nie zawiedziecie się na mnie- odklepałem pełen emocji.

Tak więc wracamy do punktu w którym zacząłem tę część opowieści. Siedząc w nowym gabinecie przeglądałem się gablotom pełnym klubowych pamiątek. Wtedy do drzwi zapukał mój nowy asystent Paweł Barylski.
-Szefie, w południe jest konferencja prasowa. Zostanie pan oficjalnie przedstawiony.
-Dzięki za informację.
Zaczynam więc nowy, fascynujący rozdział w swoim życiu. Zostałem menedżerem WKS Śląsk Wrocław.