Witam po ponad półtora miesięcznej przerwie. Niestety miałem ostatnio sporo roboty w RUT i oczywiście w szkole, więc ciężko było znaleźć czas na pisanie. Mogę was jednak zapewnić, że najbliższy czas (aż do początku lutego) będzie czasem niespodzianek dla Was z mojej strony. Wszystkiego dowiecie się wkrótce, oczywiście na CM Rev.

San Marino stało się moim drugim domem. Dla Grześka i Damiana też. Mieli pomóc mi w pierwszych tygodniach pracy a siedzą tu już ze mną drugi rok. Przez te 2 lata dokonałem takich rzeczy, których nie widziano tutaj od początku powstania klubu. Ja nawet sam się ich nie spodziewałem. Nigdy w życiu nie przypuściłbym, że wygram w swoim debiutanckim sezonie rozgrywki bez ani jednej porażki! W tym sezonie też celowaliśmy w mistrza. Ponieważ odpadliśmy już z LM po meczach z Partizanem mogliśmy w pełni skupić się na lidze. Postanowiłem jeszcze wzmocnić zespół.

Największe nadzieję wiązałem z napastnikiem Sani Emmanuelem, który gra także w młodzieżówce Nigerii. Jak się później okazało był strzałem w 10. Nie wiem co tam za frajerzy pracowali w tym My People, skoro sprzedali takiego asa za marne 30 tysięcy euro i poczekają na nie aż Sani rozegra 50 meczów w lidze. Jego trafienia przyczyniły się na pewno w pewnym stopniu do wygrania przez nasz zespół ligi, drugi raz z rzędu.

Warto zwrócić też uwagę na utalentowanego kameruńskiego bramkarza Sarr'a, którego kupiłem niemalże równo z Sanim. Obaj idealnie wkomponowali się w zespół i mam nadzieję, że futbol w San Marino tylko na tym skorzysta. Eliminacje LM rozpoczynaliśmy od 1. rundy. Naszym rywalem miał być Glentoran z Irlandii Północnej.

Pierwszy mecz u nas wygraliśmy na luzie 3-0. Glentoran to zespół wyraźnie słabszy a rewanż to czysta formalność.

Co z tego, że przegraliśmy 0-1 skoro i tak pierwszy mecz wygraliśmy 3-0. Złośliwi (z tego miejsca pozdrawiam managera Tre Fiori) stwierdzili, że obrałem złą taktykę i mogłem nakazać zawodnikom aby próbowali strzelać z daleka a nie próbować wbiegać do bramki. Managera Tre Fiori odesłałem aby zerknął na ostatni mecz sezonu 10/11 gdzie byliśmy od njego teamu lepsi wygrywając 2-0. Teraz szykowaliśmy się na losowanie par 2. rundy eliminacyjnej.

Los okazał się dość łaskawy. Trafiliśmy na szwedzkie Djurgården. Pierwszy mecz to podróż do Szwecji. Wydawało się, że czują się dość pewnie na swoim terenie, przed swoimi kibicami, uznali, że skoro przyjeżdża do nich zespół z San Marino to mają wygrać i koniec kropka. Podobnie pisano w gazetach.

- A niech im ta pewność siebie wyjdzie bokiem-pomyślałem

Tak jak przewidywałem-zgubiła ich właśnie pewność siebie. Szacunek dla chłopaków, że potrafili wygrać mecz 3-1 i to na wyjeździe. Musiałem solidnie przygotować zespół na rewanż u siebie aby nie zaprzepaścić szansy na awans do kolejnej rundy. Nie mogliśmy roztrwonić przewagi 2 bramek.

Dziennikarzyny i pismaki ze Sztokholmu znowu się napinały, że pierwszy mecz był wypadkiem przy pracy i teraz pokażą nam prawdziwy szwedzki futbol. Jak zwał tak zwał bo przegrali 0-1 po golu legendy sanmarińskiego futbolu, w 56. minucie Andy Selva pokonał ich bramkarza i przypieczętował nasz awans do kolejnej rundy! Wielka feta trwała do rana. To był wielki dzień zarówno dla Faetano jak i dla całego San Marino. Wyraźnie zacierają się granice między San Marino a resztą Europy. Oby tak dalej!