Korzystając z nowego update dostępnego na cudownej stronie cmrev (słit smajl), który dosłownie życie mi ratuje oraz z tego, że Tottenham, mój ukochany, nie ma trenera, postanowiłem napisać swój własny manifest. I choć chciałbym, by był on jak najbliżej faktycznych faktów dotyczących Tottenhamu, to nie może się udać – bo pewników jest bardzo mało. Dziś wiadomo tylko, że Tottenham zrobi wszystko, by pozyskać Vertonghena. Reszta będzie niepewna tak długo, jak długo manager nie zostanie zatrudniony. Najbliżej, zdaniem mediów, stołka jest Andre Villas-Boas. Boże, chroń nas przed nim.

We wstępie chciałbym powiedzieć jeszcze dwie rzeczy. Pierwsza jest taka, że nie obiecuję, iż nie skończę opisywania kariery po pierwszym sezonie. Oczywiście to, czy będę pisał, zależeć będzie (jak zawsze w moim przypadku) od waszego zainteresowania okazywanego mi poprzez komentarze.
A druga rzecz jest taka, że nowe cmrev w ogóle mi się nie podoba (poza forum) – do tego stopnia, że gdyby nie Jacko, pewnie nawet nie zebrałbym się do napisania czegokolwiek.

________________________________________________________________________________


Gdy Harry Redknapp opuścił White Hart Lane, nastroje w drużynie i wśród kibiców były fatalne. Informacja o jego odejściu spadła na wszystkich jak grom z jasnego nieba. Przed zakończeniem sezonu spekulacje na temat odejścia Garetha Bale'a i Luki Modricia nie ustawały. Warunkiem, dzięki któremu gracze ci mieli zostać w Tottenhamie Hotspur był awans do Ligi Mistrzów. I - jak na złość - Chelsea wygrała Ligę Mistrzów. A Spurs znów musieli się zadowolić Ligą Europejską.

Levy stracił zaufanie do Harrego. Osobiście uważam, że popełnił błąd. To on zbudował tę drużynę i sprawił, że jest teraz czołowym klubem w angielskim futbolu. W dzień informacji o odejściu Redknappa, na forum kibice skandowali "Bring Guardiola On" - szybko jednak się okazało, że jednym z faworytów do objęcia fotela trenera Kogutów jest Villas-Boas co - delikatnie mówiąc - kibicom się nie podobało. Obok niego najpoważniejszymi kandytami do objęcia stanowiska byli Laurent Blanc, a także Roberto Rodriguez.

Ale ostatecznie... Levy był zbyt wymagający. Nie dogadał się z żadnym z trenerów, a ci albo podpisali kontrakty z innymi klubami, albo woleli przedłużyć kontrakt z obecnymi. I w tym miejscu wchodzę ja - James Hugh.

Jestem młodym szkoleniowcem i pewnie z można by mnie nazwać angielskim Villasem-Boasem, gdyby nie fakt, że niczego jeszcze nie wygrałem. Pracowałem tu, w Tottenhamie, jako trener juniorów. A z racji na to, że na forum kibicowskim Spurs dość aktywnie się udzielałem, dostałem "kredyt zaufania" od kibiców. Prywatne wiadomości zapchały mi skrzynkę jeszcze tego samego dnia, w którym ogłoszono, że zostałem zatrudniony. Miałem zatrzymać Bale'a i Modricia, wzmocnić zespół i wskoczyć do Ligii Mistrzów w przyszłym sezonie.

Dwóch największych gwiazdorów w pierwszej naszej rozmowie dość jasno się określiło - chcą zmienić otoczenie, rozwijać się, zdobywać trofea w Lidze Mistrzów. Ale - na szczęście - Levy jest skąpcem zarówno wtedy, gdy ma zatrudnić nowego szkoleniowca, jak i wtedy, gdy ma sprzedać piłkarzy. I chce z nich wycisnąć ostatniego centa. A to daje mi trochę czasu. Z piłkarzami osiągnąłem konsensus. Jeśli zrobię dobre transfery, dadzą szansę Spurs. Dadzą szansę mi. Poczekają na Ligę Mistrzów jeszcze jeden sezon.

Musiałem zacząć od zatrudnienia asystenta. Postanowiłem zatrudnić kogoś ze świeżym spojrzeniem - Elio Carravetta. To jeden z najlepszych fachowców, jakich dane było mi kiedykolwiek poznać. Razem mamy zbudować Tottenham, który wkrótce zagra w Lidze Mistrzów, który powalczy o zdobycie mistrzostwa Anglii. Razem z Carravettą zaczęliśmy od kompletowania sztabu. Do tej pory w Tottenhamie pracowało zaledwie dwóch scoutów. Elio dobrze zna brazylijski rynek, dzięki czemu wielu fachowców ściągniemy właśnie stamtąd.

Mam tu w klubie kilku piłkarzy, za którymi nie przepadam. Całe trio bramkarzy to zdecydowanie za niski poziom. Owszem, Friedel jest świetny, ale nie mogę budować drużyny na czterdziestoletnim zawodniku. Francuzi Younes Kaboul i William Gallas to profesjonaliści pełną gębą, ale to nie jest czas, nie ich miejsce. Pomocnicy wyglądają bardzo solidnie. Problemem jest kwestia napastnika. Adebayor wypożyczony, a Defoe... to już nie ta sama jakoś. Na ten poziom jest po prostu zbyt słaby.

Mecz z Brighton, mój debiutancki - towarzyski - był kompletną porażką. Zremisowaliśmy 2:2 w meczu, w którym wszyscy oczekiwali pogromu. Gra w defensywie była FATALNIE zorganizowana. W meczu wystawiłem wszystkich wyżej wymienionych graczy i na szczęście dali mi powód do tego, bym jakoś uzasadnił ich sprzedaż. W marnym stylu pożegnali się z klubem. Przed kolejnym sparingiem do klubu trafił Vertonghen, zawodnik o którego sprowadzenie do klubu zabiegał już mój poprzednik, Harry. Szczęśliwie udało mi się zakończyć te negocjacje sukcesem. Do kolejnego meczu stworzyłem nową, autorską taktykę. Duet obrońców tworzyli King i Vertonghen - pierwszy jako tradycyjny obrońca, drugi jako obrońca grający piłką. Rolę środkowych pomocników przypisałem dwóm zawodnikom - Scottowi Parkerowi, jako pomocnikowi odbierającemu piłkę z poleceniem obrony i Modriciowi, jako cofniętemu rozgrywającemu z poleceniem wsparcia. Dodatkowo animuszu zespołowi dodawali boczni obroncy, BAE i Walker, ustawieni z poleceniem wsparcia. Jako klasyczna 10 wystąpi u mnie Van der Vaart, schodzący z lewej strony napastnik - Gareth Bale, wspierający skrzydłowy Aaron Lennon (chciałem tu wprowadzić Dos Santosa, ale po bramce samobójczej z Brighton sam prosił się o przerwę). W ataku rządzić będzie Adebayor, przynajmniej do czasu aż znajdę kogoś na stałe.
 
Zmiany przyniosły efekt. W kolejnym meczu wygraliśmy 4:0 po dwóch trafieniach Adebayora i po jednym Lennona oraz Bale'a. Bardzo dobry debiut zaliczył Vertonghen, który był najlepszym obrońcą na boisku. Cenię Belgów za solidność. Mają potencjał, by być najlepszą drużyną Europy. Podobają mi się do tego stopnia, że z Ajaxu mam zamiar wyjąć kolejnego defensora, Alderweirelda.

Reszta sparingów była już tylko formalnością, choć po Atlante przyszedł czas na Leverkusen. To miał być nasz najcięższy sparing - i był. Musieliśmy gonić wynik po bramce Kiesslinga, ale ostatecznie wygraliśmy pewnie, bo trzy do jednego. Po meczach z Huddersfield, Harlepool, Tolucą i Leytonem Orient czułem, że przed nami dobry sezon. Ale potrzebowaliśmy czegoś więcej, niż dobrej formy. W końcu celowaliśmy w TOP4 w najlepszej lidze świata.

Przed moim przyjściem do klubu sprzedano Niko Krancjara za 16,25 miliona euro. Jestem w szoku, gdybym miał go kupić, zastanawiałbym się czy w obecnej formie jest wart choć połowy tej kwoty. Przeze mnie z klubu odeszli Defoe, Kaboul, Jenas a mimo usilnych starań, wciąż nie udało mi się pozbyć Gallasa, ale postaram się to zrobić przed zakończeniem okna.

Klub zasilili natomiast wspomniani Belgowie - Vertonghen i Alderweireld, a dodatkowo Nacer Chadli. Holandia była moim ulubionym kierunkiem w tym oknie, bo wyjąłem z Twente jeszcze Luuka do Jonga. Z pokonanego przez nas Huddersfield pozyskałem młodego bramkarza, Alexa Smithiesa. Na lewej obronie alternatywą dla Assou-Ekotto będzie Joe Bennet. A Van der Vaart poczuje na swojej szyi oddech głodnego sukcesów Andre Ayew.

Kibice na fanowskim forum po stracie ukochanego przez wielu Harryego Redknappa chcieli tylko jednego. Trenera, który będzie wstanie przenieść Tottenham do następnego poziomu. A ja takim właśnie takim trenerem mam teraz szansę się stać.