W wolnym czasie przystąpiłem do planowania budowy siatki wyszukiwania talentów. W klubie dysponowałem dwunastoma scoutami, którzy byli reprezentantami różnych narodowości. Każdego scouta postanowiłem przydzielić do innego regionu świata. Wszyscy dostali te same wytyczne - wiek -> mniej niż 18 lat, potencjał minimum bardzo dobry. Liczę na to, że żaden wielki talent nie przeleci nam teraz przez palce. Scouci wysłani zostali kolejno do Ameryki (północnej, centralnej, południowej), Afryki (północnej, centralnej, południowej), Europy (centralnej, południowej, wschodniej), Azji (południowo-wschodniej), a także na Wyspy Brytyjskie i do Skandynawii. Teraz każdy polecony mi przez sztab zawodnik będzie spełniał moje minimalne wymagania, dzięki czemu moja drużyna juniorska powinna być naprawdę mocna. W przyszłości zatrudnię dodatkowych scoutów tak, aby każdy dostępny region świata posiadał przypisanego minimum jednego scouta z mojego klubu.
 

 

 

Dodatkowo przeprowadziłem zmiany w sztabie szkoleniowym. Postanowiłem podzielić zatrudnionych trenerów na trenerów pierwszego zespołu i trenerów juniorów. Mogę sobie na to pozwolić, ponieważ zarząd pozwala mi na zatrudnienie aż 17 specjalistów. Zobaczymy, czy taki sposób treningu pozwoli się moim podopiecznym lepiej rozwijać. Mam nadzieję, że tak.

 

Rozgrywki ligowe, zainaugurowane przez drużynę seniorską, zaczęły się dość dobrze. Gładko zwyciężyliśmy ze Stoke City, a potem rozprawiliśmy się z Midtjylland w eliminacjach do Ligii Europejskiej. Zmęczenie sprawiło jednak, że w kolejnym meczu z West Bromwich Albion byliśmy bezsilni. Wprawdzie prowadziliśmy grę, ale oddawaliśmy bardzo mało celnych strzałów. Defensywna taktyka naszych przeciwników się opłaciła, bo ostatecznie nie udało nam się wygrać tego pojedynku. Do meczu z Midtjylland na wyjeździe desygnowałem kilku zmienników i zawodników zespołu rezerw. Odnieśliśmy porażkę 1:0, ale graliśmy nie najgorzej. Dwumecz i tak był już wcześniej rozstrzygnięty. Ostatnim sierpniowym spotkaniem był mecz z Evertonem, w którym klasę po raz kolejny pokazał Adebayor, który trafił do siatki dwukrotnie. To dobry prognostyk.
 

 

 

Drużyna juniorska już na stacie musiała się zmierzyć z teamami U-18 najlepszych angielskich klubów. Na inaugurację pokonaliśmy gładko, 3:0 Chelsea. W kolejnym meczu mieliśmy już mecz derbowy, z Arsenalem. Po bardzo wyrównanej grze udało nam się ostatecznie przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę i odnieść upragnione zwycięstwo 2:1. Być może już teraz uda nam się zdobyć przewagę nad Kanonierami, dzięki której wykluczymy porażki derbowe w przyszłości.
 

 

Ku mojemu zaskoczeniu (nikt mnie o tym nie poinformował) w terminarzu drużyny rezerw nie było rozgrywek ligowych. Zamiast nich znajdowały się tam inne rozgrywki. European U19 Champions Cup - czyli turniej dla najlepszych drużyn juniorskich w Europie. Mogą w nich brać udział gracze poniżej 19 roku życia plus maksymalnie trzech graczy poniżej 20 roku życia. To taka liga mistrzów dla mojej drużyny juniorów. Pirwszy mecz juniorami Interu Mediolan miał być rozegrany już 24 sierpnia. Po dość słabej grze przegraliśmy 0:1, a ja na własnej skórze przekonałem się, jak mało efektywna jest moja nonszalancka taktyka.
 

Postanowiłem, że lepiej będzie, jeśli dopasujemy styl gry juniorów do taktyki pierwszego zespołu. W związku z tym do klubu trafić musiał utalentowany rozgrywający. Do tego największy problem mieliśmy z prawym obrońcą, który w każdym meczu zawodził wiele razy. Postanowiłem więc poświęcić resztę budżetu transferowego na wzmocnienia. Do klubu przybył Emre Can z Bayernu Monachium, którego planowałem nauczyć gry na prawej stronie obrony, a także Abdallah Yaisien, który miał zająć się kreowaniem gry. Dodatkowo zdecydowałem się na prawdziwy hit transferowy - kupno Gerarda Deulofeu z Barcelony. Liczę na to, że stanie się on kiedyś wiodącą postacią mojej seniorskiej drużyny. Teraz zwycięstwo w juniorskiej Lidze Mistrzów nie jest już niemożliwe...