Przedmowa

Zazwyczaj nie decydowałem się na przedmowy dotyczące kariery, którą opisuję, jednak tym razem uznałem to za konieczność. Po przymusowo zakończonej rozgrywce klubem Tottenham Hotspur, długo szukałem klubu, który w podobny sposób mógłby skraść moje serce. Przeglądałem kluby ze wszystkich czołowych lig świata i nie tylko, szperałem także na innych kontynentach – bezskutecznie.
Dziś mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że moje serce skradł niesamowity klub, jakim jest Athletic Bilbao. Zawsze unikałem rozgrywki tym klubem w obawie o ograniczone możliwości transferowe. Dziś jednak uważam to za wyjątkową cechę tego klubu, coś, co dodaje mu niesamowitego piękna i atrakcyjności.
Los Leones bezapelacyjnie wciągnęli mnie w swój świat, mam zamiar rozegrać długą karierę tym klubem i udowodnić, że nieliczni Baskowie to najlepsi kopacze na świecie. Mam nadzieję, że będziecie dotrzymywać mi kroku od początku do końca tej kariery. Zapraszam do komentowania, wszelkich sugestii, informowania o tym, jak moi zawodnicy rozwinęli się po kilku sezonach. Bardzo cenne są dla mnie także uwagi, w których opiszecie Basków, którzy mogliby się stać częścią Athletic Bilbao. Zapraszam do lektury i komentowania!

Con cantera y aficion, na hace falta importacion*

Alephonso Bajardo od małego wychowywał się w miejscowym Bilbao i kochał piłkę nożną. Pochodził z zamożnej rodziny, od dziesiątek roku nie opuścił ani jednego meczu miejscowego Athletic Bilbao – na mecze przychodził nawet z wysoką gorączką. Alephonso doskonale wiedział, co oznacza motto klubu, płynęło ono w jego krwi. Jego piłkarska kontuzja skończyła się wraz z urazem wiązadeł kolanowych w wieku juniorskim, a był świetnie zapowiadającym się pomocnikiem. Od tego czasu wciąż pracował przy klubie, przychodził na każdy otwarty trening – był dobrze znany działaczom tego zespołu. Już w wieku 28 lat rozpoczął karierę trenerską w Bilbao Athletic, czyli drużynie rezerw. Siedem lat później został asystentem menedżera, a w wieku 40 lat, w roku 2011, został menedżerem klubu Athletic Bilbao.

Niemal równocześnie z podpisaniem kontraktu z klubem swoich marzeń, został szkoleniowcem Hiszpańskiej kadry U-20, która zbliżała się do Mistrzostw Świata, rozgrywanych na przełomie lipca i sierpnia. Kariera Bajardo eksplodowała, a on sam udał się na pierwszą konferencję prasową, na której oficjalnie przedstawiono go jako menedżera Los Leones. Obok naturalnych w tej sytuacji pytań pojawiło się jedno, które zasługuje na szczególną uwagę: 

- Co raz częściej pojawiają się głosy, że Athletic Bilbao powinien skończyć z tradycją polegającą na kompletowaniu drużyny wyłącznie z baskijskich zawodników, ponieważ jest to sporym utrudnieniem w kompletowaniu kadry i uniemożliwia sukcesy w nowoczesnym futbolu. Czy zamierza Pan walczyć o otwarcie kadry klubu o zawodników z całego globu?
- Nie. Jestem przekonany, że Baskowie to najlepsi kopacze na świecie. Sukcesy są jedynie kwestią czasu. Nasz zespół sukcesywnie się rozwija i mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że w przeciągu kilku najbliższych lat poszerzymy kolekcję klubowych trofeów, Con cantera y aficion, na hace falta importacion.

Po tej wypowiedzi w sali konferencyjnej rozległy się oklaski. Alephonso uznał, że to dobry moment, by zakończyć konferencję prasową, cicho podziękował i wyszedł.

Baskijski rynek

Już w pierwszy dzień, gdy tylko zajął odpowiedni gabinet w siedzibie klubu, Bajardo polecił kupno kilku zawodników, którzy od dawna wydawali mu się wartościowymi. Głowną słabością Los Leones była lewa strona obrony, na której brakowało odpowiedniego zawodnika. Dlatego właśnie sięgnął po Javiera Garrido, kupionego z Lazio za 3 100 000 euro. Ze względu na brak dobrego rozgrywającego zarówno w klubie, jak i na rynku transferowym, Alephonso Bajardo zdecydował, że w Bilbao zagra trzema środkowymi pomocnikami grającymi w jednej lini. W tym celu do klubu ściągnął Benata z Betisu, za 4 300 000 euro. Głównym atutem tego zawodnika były stałe fragmenty gry, które są ważnym czynnikiem w grze każdego zespołu. Dodatkowo Benat nadawał się do odbierania piłek, na czym szczególnie zależało nowemu menedżerowi. Pozostałe ruchy transferowe Bajardo dotyczyły raczej długofalowej wizji budowy klubu. Do drużyny juniorów zakupieni zostali: prawy obrońca Alejandro Roy z Zaragozy (1 100 000 euro), lewy obrońca Salva Ruiz z Valencii (450 000 euro) i rozgrywający Moises z Villareal (450 000 euro). Łącznie klub wydał na transfery 9,5 miliona euro, a więc niemal cały budżet transferowy, jakim dysponował Bajardo.

Przygotowania do sezonu

Po zakupach i pierwszych zmianach w poleceniach taktycznych, Bajardo przedstawił w szatni pierwszą jedenastkę, która na dzień dzisiejszy będzie reprezentować klub w najważniejszych meczach.

Alephonso Bajardo ustalił sześć meczów sparingowych, zespół mógł poprowadzić jednak w zaledwie dwóch pierwszych, ponieważ musiał wyjechać po nich na zgrupowanie reprezentacji U-20. Pierwsze mecze z FC Lupopo i Sportivo Luqueno ekipa z Bilbao wygrała śpiewająco, kolejo 4:0 i 6:0.

W czterech kolejnych meczach zespół prowadził asystent, a były to mecze z Sampaio Correa (8:0), Deportivo Cali (2:1), Fluminense (6:1) i Fukuoka Blaze (5:0).

Kolejnymi spotkaniami Bilbao były mecze barażowe z FK Austria Wiedeń. Zwycięzca tej rywalizacji miał zagrać w Lidze Europejskiej. W pierwszym meczu, pod nieobecność menedżera, w najmocniejszym składzie Bilbao zwyciężyło 3:0. Na mecz rewanżowy rozgrywany w stolicy Basków Alephonso już wrócił i zremisował 2:2, wystawiając eksperymentalny skład złożony z graczy rezerwowych. Dwumecz zakończył się wynikiem 5:2 dla Athletico.

W Lidze Europejskiej, w grupie obok Bilbao, rozlosowane zostały jeszcze Benfica Lizbona, Hannover i Karpaty Lwów.

* - z wychowankami i lokalnym wsparciem, nie potrzeba obcokrajowców

w kolejnych częściach

1. MŚ U-20 i opis drużyny juniorów Athletic Bilbao

 2. La Liga - runda jesienna